Νεοχώρι Μεσσηνίας

Σχέδιο Καποδίστριας

Περιφέρεια : Πελοποννήσου
Νομός : Μεσσηνίας

-- Δήμος Λεύκτρου --

Το Νεοχώρι ή Νεοχώρι Λεύκτρου είναι οικισμός στην Πελοπόννησο και την Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας.[1]

Γεωγραφικά στοιχεία

Το Νεοχώρι βρίσκεται κοντά στα ανατολικά παράλια του Μεσσηνιακού κόλπου σε υψόμετρο 220 μέτρα,[1] περίπου 9 χιλιόμετρα ΝΑ. από την Καρδαμύλη (έδρα του δήμου). Είναι κτισμένο επάνω σε λόφο, σε περιοχή κατάφυτη από ελιές και βελανιδιές. Νοτιοδυτικά του περνάει η επαρχιακή οδός Καλαμάτα - Αρεόπολη ενώ νότια είναι ο Άγιος Νικόλαος και η θάλασσα.[2] Οι κάτοικοί του απασχολούνται με την ελαιοκαλλιέργεια και την εκμετάλλευση τουριστικών επιχειρήσεων (ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια κ.λπ.) αφού η ευρύτερη περιοχή αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό της δυτικής Μάνης.[3]

Ιστορικά - διοικητικά στοιχεία

Το χωριό δημιουργήθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα, την περίοδο της Ενετοκρατίας, όταν η βενετσιάνικη διοίκηση μετακίνησε κατοίκους από τα νότια χωριά της καπετανίας του Zυγού, για να καλύψει το πληθυσμιακό κενό της περιοχής. Αρχικά εποικίστηκε κυρίως από κατοίκους του Nομιτσή και την επόμενη δεκαετία από τη Μηλέα.[2]

Ο Γάλλος περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ την αναφέρει ως Niochori. Στην Εκστρατεία του Μοριά καταγράφεται με την ονομασία Néokhori να υπάγεται στην Επαρχία Δυτικής Σπάρτης (Sparte Occidentale) → Τμήμα Ζυγού (Section de Zygos) με πληθυσμό 70 οικογένειες (συνολικά 333 άτομα).[4]

Αναφέρεται επίσημα, μετά την ολοκλήρωση της Επανάστασης του 1821, το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Λεύκτρου.[5] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί με τον Άγιο Βασίλειο, το Λεύκτρο, τα Μάρμουτσα και την Στούπα ανήκουν στην κοινότητα Νεοχωρίου[6] που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Λεύκτρου του Δήμου Δυτικής Μάνης. Σύμφωνα με την απογραφή 2021 απογράφησαν 282 κάτοικοι[7] ενώ με αυτήν του 2011 είχε 254[8].

Σημείωση

Στη Μεσσηνία αλλά στον Δήμο Οιχαλίας υπάρχει ο συνώνυμος οικισμός Νεοχώρι Ιθώμης ενώ στο Δήμο Μεσσήνης το Νεοχώρι Αριστομένους.

Παραπομπές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 45. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 74.
«Νεοχώρι». messinia.mobi. 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025.
Μαραμπέας, Νικόλαος (3 Ιουνίου 2017). «ΝΕΟΧΩΡΙΟ (ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΣΤΟΥΠΑ ΚΑΙ ΛΕΥΚΤΡΟ) | Μανιάτικη Αλληλεγγύη». Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025.
«Νεοχώρι, Το οικιστικό δίκτυο της Πελοποννήσου στα χρόνια της Επανάστασης». Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών / Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.
«Νεοχώρι Μεσσηνίας». Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ. Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2025.
«Νόμος 4555/2018 - Πρόγραμμα «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι»». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2025.
«ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2021». σελ. 21921 (σελ. 339 του pdf).
«ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10781 (σελ. 307 του pdf)

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License