.
Η βαθιά επιχείρηση (ρωσικά: Глубокая операция, glubokaya operatsiya), επίσης γνωστή ως Σοβιετική βαθιά μάχη, ήταν μια στρατιωτική θεωρία που αναπτύχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση για τις ένοπλες δυνάμεις της κατά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Ήταν ένα δόγμα που έδινε έμφαση στην καταστροφή, την καταστολή ή την αποδιοργάνωση των εχθρικών δυνάμεων όχι μόνο στη γραμμή επαφής αλλά και σε όλο το βάθος του πεδίου της μάχης.
Ο όρος προέρχεται από τον Vladimir Triandafillov, έναν ισχυρό στρατιωτικό συγγραφέα, ο οποίος συνεργάστηκε με άλλους για να δημιουργήσει μια στρατιωτική στρατηγική με τη δική του εξειδικευμένη επιχειρησιακή τέχνη και τακτική. Η έννοια των βαθιών επιχειρήσεων ήταν μια εθνική στρατηγική, προσαρμοσμένη στην οικονομική, πολιτιστική και γεωπολιτική θέση της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά από αρκετές αποτυχίες ή ήττες στον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο, τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Πολωνο-Σοβιετικό Πόλεμο, η Σοβιετική Ανώτατη Διοίκηση (Stavka) επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη νέων μεθόδων για τη διεξαγωγή του πολέμου. Αυτή η νέα προσέγγιση εξέτασε τη στρατιωτική στρατηγική και τακτική, αλλά εισήγαγε επίσης ένα νέο ενδιάμεσο επίπεδο στρατιωτικής τέχνης: τις επιχειρήσεις. Η Σοβιετική Ένωση ήταν η πρώτη χώρα που διέκρινε επίσημα το τρίτο επίπεδο στρατιωτικής σκέψης που κατέλαβε τη θέση μεταξύ στρατηγικής και τακτικής.[1]
Χρησιμοποιώντας αυτά τα πρότυπα, οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν την έννοια της βαθιάς μάχης και μέχρι το 1936, είχε γίνει μέρος των Κανονισμών Πεδίου του Κόκκινου Στρατού. Οι βαθιές επιχειρήσεις είχαν δύο φάσεις: την τακτική βαθιά μάχη, ακολουθούμενη από την εκμετάλλευση της τακτικής επιτυχίας, γνωστή ως διεξαγωγή επιχειρήσεων βαθιάς μάχης. Η βαθιά μάχη προέβλεπε το σπάσιμο των μπροστινών αμυντικών ή τακτικών ζωνών του εχθρού μέσω συνδυασμένων οπλικών επιθέσεων, οι οποίες θα ακολουθούνταν από νέες αδέσμευτες κινητές επιχειρησιακές εφεδρείες που αποστέλλονταν για να εκμεταλλευτούν το στρατηγικό βάθος ενός εχθρικού μετώπου. Ο στόχος μιας βαθιάς επιχείρησης ήταν να επιφέρει μια αποφασιστική στρατηγική ήττα στις υλικοτεχνικές ικανότητες του εχθρού και να καταστήσει την άμυνα του μετώπου του πιο δύσκολη, αδύνατη ή άσχετη. Σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα δόγματα, η βαθιά μάχη έδωσε έμφαση στη συνδυασμένη συνεργασία όπλων σε όλα τα επίπεδα: στρατηγικό, επιχειρησιακό και τακτικό.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
