.
Η στρατιωτική τακτική περιλαμβάνει την τέχνη της οργάνωσης και της χρήσης μαχόμενων δυνάμεων εντός ή κοντά στο πεδίο της μάχης. Περιλαμβάνουν την εφαρμογή τεσσάρων λειτουργιών πεδίου μάχης που συνδέονται στενά – κινητική ή δύναμη πυρός, κινητικότητα, προστασία ή ασφάλεια και δράση κρούσης. Οι τακτικές είναι μια ξεχωριστή λειτουργία από τη διοίκηση και τον έλεγχο και την επιμελητεία. Στη σύγχρονη στρατιωτική επιστήμη, οι τακτικές είναι το χαμηλότερο από τα τρία επίπεδα μάχης, με τα υψηλότερα επίπεδα να είναι το στρατηγικό και το επιχειρησιακό επίπεδο. Σε όλη την ιστορία, υπήρξε μια μεταβαλλόμενη ισορροπία μεταξύ των τεσσάρων τακτικών λειτουργιών, γενικά βασισμένη στην εφαρμογή της στρατιωτικής τεχνολογίας, η οποία οδήγησε σε μια ή περισσότερες από τις τακτικές λειτουργίες να κυριαρχούν για μια χρονική περίοδο, συνήθως συνοδευόμενη από την κυριαρχία ενός σχετικός βραχίονας μάχης που αναπτύσσεται στο πεδίο της μάχης, όπως πεζικό, πυροβολικό, ιππικό ή τανκς.[1]
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
