.
Ο πύροφις ήταν αρχικά ελαφρύ και αργότερα βαρύ πυροβόλο όπλο του μεσαίωνα.
Περιγραφή
Κατασκευάστηκε από το 1258 και χρησιμοποιήθηκε ως το 1380. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε από το πεζικό. Ήταν σωλήνας σιδερένιος ή χάλκινος, στον οποίο μεταδιδόταν το πυρ με την βοήθεια άπτρας. Είχε διάμετρο 3 εκατοστά και εκτόξευε βλήματα από μολύβι σφαιρικού σχήματος. Στηρίζονταν στον ώμο του πυροβολητή. Το ιππικό χρησιμοποιούσε κοντύτερο πύροφι μικρότερης διαμέτρου, που στηριζόταν σε διχάλα προσαρμοσμένη στο σφαίρωμα της σέλλας.
Αργότερα κατασκευάστηκαν οι πρώτοι πυρόφεις, που ήταν σε θέση να εκτοξεύσουν σφαίρες μάζας 10 ως 30 κιλών. Με την πάροδο του χρόνο οι πυρόφεις έγιναν όλο και περισσότερο βαρείς, με σφαίρες μέχρι και 70 κιλών. Οι πυρόφεις αυτοί μεταφέρονταν επάνω σε τροχούς και χρησίμευαν στις πολιορκίες από το 1330 ως το 1480.
Πηγές
Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια, Τόμος 5, Ν-Σ. Αθήνα: Έκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαιδείας. 1929. σελίδες 471. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2012.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
