.
Η πυρηνική στρατηγική περιλαμβάνει την ανάπτυξη δογμάτων και στρατηγικών για την παραγωγή και τη χρήση πυρηνικών όπλων.
Ως υποκλάδος της στρατιωτικής στρατηγικής, η πυρηνική στρατηγική προσπαθεί να ταιριάξει τα πυρηνικά όπλα ως μέσα για πολιτικούς σκοπούς. Εκτός από την πραγματική χρήση πυρηνικών όπλων, είτε στο πεδίο της μάχης είτε σε στρατηγικό επίπεδο, ένα μεγάλο μέρος της πυρηνικής στρατηγικής περιλαμβάνει τη χρήση τους ως διαπραγματευτικό εργαλείο.
Μερικά από τα ζητήματα που εξετάζονται στο πλαίσιο της πυρηνικής στρατηγικής περιλαμβάνουν:
Συνθήκες που εξυπηρετούν το συμφέρον ενός έθνους να αναπτύξει πυρηνικά όπλα
Τύποι πυρηνικών όπλων προς ανάπτυξη
Πώς και πότε θα χρησιμοποιηθούν τα όπλα
Πολλοί στρατηγοί υποστηρίζουν ότι η πυρηνική στρατηγική διαφέρει από άλλες μορφές στρατιωτικής στρατηγικής. Η τεράστια και τρομακτική δύναμη των όπλων καθιστά αδύνατη τη χρήση τους, στην αναζήτηση της νίκης με την παραδοσιακή στρατιωτική έννοια.
Ίσως αντιδιαισθητικά, μια σημαντική εστίαση της πυρηνικής στρατηγικής ήταν ο καθορισμός του τρόπου πρόληψης και αποτροπής της χρήσης τους, ένα κρίσιμο μέρος της αμοιβαία εξασφαλισμένης καταστροφής.
Στο πλαίσιο της διάδοσης των πυρηνικών όπλων και της διατήρησης της ισορροπίας δυνάμεων, τα κράτη επιδιώκουν επίσης να εμποδίσουν άλλα κράτη να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα ως μέρος της πυρηνικής στρατηγικής.
Πυρηνική αποτρεπτική σύνθεση
Το δόγμα της αμοιβαία εξασφαλισμένης καταστροφής (MAD) υποθέτει ότι μια πυρηνική αποτρεπτική δύναμη πρέπει να είναι αξιόπιστη και επιβιώσιμη. Δηλαδή, κάθε αποτρεπτική δύναμη πρέπει να επιβιώσει από ένα πρώτο χτύπημα με επαρκή ικανότητα να καταστρέψει αποτελεσματικά την άλλη χώρα σε ένα δεύτερο χτύπημα. Επομένως, ένα πρώτο χτύπημα θα ήταν αυτοκτονικό για τη χώρα εκτόξευσης.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και της δεκαετίας του 1950, καθώς αναπτύχθηκε ο Ψυχρός Πόλεμος, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση επιδίωξαν πολλαπλές μεθόδους και πλατφόρμες παράδοσης για την παράδοση πυρηνικών όπλων. Τρεις τύποι πλατφορμών αποδείχθηκαν πιο επιτυχημένοι και ονομάζονται συλλογικά «πυρηνική τριάδα». Αυτά είναι όπλα που παραδίδονται από τον αέρα (βόμβες ή πύραυλοι), υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων (συνήθως πυρηνικά και ονομάζονται SSBN) και διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι (ICBM), που συνήθως αναπτύσσονται σε χερσαία σιλό σκληρυμένων πυραύλων ή σε οχήματα.
Αν και δεν θεωρούνται μέρος των αποτρεπτικών δυνάμεων, όλες οι πυρηνικές δυνάμεις ανέπτυξαν μεγάλο αριθμό τακτικών πυρηνικών όπλων στον Ψυχρό Πόλεμο. Αυτά θα μπορούσαν να παραδοθούν από σχεδόν όλες τις πλατφόρμες ικανές να προσφέρουν μεγάλα συμβατικά όπλα.
Κατά τη δεκαετία του 1970 υπήρχε αυξανόμενη ανησυχία ότι οι συνδυασμένες συμβατικές δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας θα μπορούσαν να συντρίψουν τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Φαινόταν αδιανόητο να απαντήσουμε σε μια εισβολή του Σοβιετικού/Συμφώνου της Βαρσοβίας στη Δυτική Ευρώπη με στρατηγικά πυρηνικά όπλα, προκαλώντας μια καταστροφική ανταλλαγή. Έτσι, αναπτύχθηκαν τεχνολογίες για να μειώσουν σε μεγάλο βαθμό τις παράπλευρες ζημιές, ενώ ήταν αποτελεσματικές έναντι των προωθούμενων συμβατικών στρατιωτικών δυνάμεων. Μερικές από αυτές ήταν βόμβες νετρονίων χαμηλής απόδοσης, οι οποίες ήταν θανατηφόρες για τα πληρώματα των δεξαμενών, ειδικά με δεξαμενές συγκεντρωμένες σε σφιχτό σχηματισμό, ενώ παρήγαγαν σχετικά μικρή έκρηξη, θερμική ακτινοβολία ή ραδιενεργές εκρήξεις. Άλλες τεχνολογίες ήταν οι λεγόμενες «συσκευές κατασταλμένης ακτινοβολίας», οι οποίες παρήγαγαν ως επί το πλείστον έκρηξη με λίγη ραδιενέργεια, καθιστώντας τις σαν συμβατικά εκρηκτικά, αλλά με πολύ περισσότερη ενέργεια.[1]
Bibliography
Early texts
Brodie, Bernard. The Absolute Weapon. Freeport, N.Y.: Books for Libraries Press, 1946.
Brodie, Bernard. Strategy in the Missile Age. Princeton: Princeton University Press, 1959.
Dunn, Lewis A. Deterrence Today – Roles, Challenges, and Responses Paris: IFRI Proliferation Papers n° 19, 2007.
Kahn, Herman. On Thermonuclear War. 2nd ed. Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1961.
Kissinger, Henry A. Nuclear Weapons and Foreign Policy. New York: Harper, 1957.
Schelling, Thomas C. Arms and Influence. New Haven: Yale University Press, 1966.
Wohlstetter, Albert. "The Delicate Balance of Terror." Foreign Affairs 37, 211 (1958): 211–233.
Secondary literature
Baylis, John, and John Garnett. Makers of Nuclear Strategy. London: Pinter, 1991. ISBN 1-85567-025-9.
Buzan, Barry, and Herring, Eric. "The Arms Dynamic in World Politics". London: Lynne Rienner Publishers, 1998. ISBN 1-55587-596-3.
Freedman, Lawrence. The Evolution of Nuclear Strategy. 2nd ed. New York: St. Martin's Press, 1989. ISBN 0-333-97239-2 .
Heuser, Beatrice. NATO, Britain, France and the FRG: Nuclear Strategies and Forces for Europe, 1949–2000 (London: Macmillan, hardback 1997, paperback 1999), 256p., ISBN 0-333-67365-4
Heuser, Beatrice. Nuclear Mentalities? Strategies and Belief Systems in Britain, France and the FRG (London: Macmillan, July 1998), 277p., Index, Tables. ISBN 0-333-69389-2
Heuser, Beatrice. "Victory in a Nuclear War? A Comparison of NATO and WTO War Aims and Strategies", Contemporary European History Vol. 7 Part 3 (November 1998), pp. 311–328.
Heuser, Beatrice. "Warsaw Pact Military Doctrines in the 70s and 80s: Findings in the East German Archives", Comparative Strategy Vol. 12 No. 4 (Oct.–Dec. 1993), pp. 437–457.
Kaplan, Fred M. The Wizards of Armageddon. New York: Simon and Schuster, 1983. ISBN 0-671-42444-0.
Rai Chowdhuri, Satyabrata. Nuclear Politics: Towards A Safer World, Ilford: New Dawn Press, 2004.
Rosenberg, David. "The Origins of Overkill: Nuclear Weapons and American Strategy, 1945–1960." International Security 7, 4 (Spring, 1983): 3–71.
Schelling, Thomas C. The Strategy of Conflict. Cambridge: Harvard University Press, 1960.
Smoke, Richard. National Security and the Nuclear Dilemma. 3rd ed. New York: McGraw–Hill, 1993. ISBN 0-07-059352-3.
References
Solem, J. C. (1974). "Tactical nuclear deterrence". Los Alamos Scientific Laboratory Report LA-74-1362.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
