ART

 

.

Το Martin T4M ήταν μονοκινητήριο διπλάνο τορπιλοπλάνο-βομβαρδιστικό που ανέπτυξε η Glenn L. Martin Company με βάση το προγενέστερο T3M. Ήταν το βασικό αεροπλάνο της κλάσης του στα αεροπλανοφόρα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ για μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1930.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη

Η κατασκευάστρια ανέπτυξε το Model 74 προκειμένου να συνεχίσει τις δοκιμές με αστεροειδείς κινητήρες που είχαν γίνει με τα Τ3Μ. Το πρωτότυπο ονομάστηκε XT4M-1 και πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση τον Απρίλιο του 1927[1] και αργότερα πέρασε στην κατοχή του Ναυτικού για περαιτέρω δοκιμές.[2] Είχε πτέρυγες μεταλλικής κατασκευής με υφασμάτινη επικάλυψη, που ήταν μικρότερου εκπετάσματος συγκριτικά με του Τ3Μ.[3] Προωθούνταν από κινητήρα Pratt & Whitney Hornet (όπως το XT3M-3) και είχε επανασχεδιασμένο πηδάλιο. Η άτρακτος του ήταν παρόμοια με του Τ3Μ-2, ενώ ήταν δυνατή η εγκατάσταση συμβατικού συστήματος προσγείωσης ή πλωτήρων για χρήση σαν υδροπλάνο.

Στις 30 Ιουνίου 1927, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των δοκιμών, το Ναυτικό παρήγγειλε 102 αεροσκάφη με την ονομασία T4M-1.[2] Τον Οκτώβριο του 1938 η Martin πούλησε το εργοστάσιο της στο Κλίβελαντ, όπου παράγονταν τα Τ4Μ, στην Great Lakes Aircraft Company.[4] Η τελευταία έλαβε παραγγελία για την κατασκευή επιπλέον 18 αεροσκαφών στα οποία θα ενσωματώνονταν μικροβελτιώσεις.[4] Στις 2 Ιουλίου 1930 το Ναυτικό ζήτησε από την Detroit Aircraft Corporation την κατασκευή ακόμα 32 αεροσκαφών με τον ισχυρότερο αστεροειδή κινητήρα Wright Cyclone.[2] Αυτά ονομάστηκαν ΤΕ-1.[2] Η εταιρεία αυτή επίσης πέρασε στην ιδιοκτησία της Great Lakes και τα αεροσκάφη ολοκληρώθηκαν σαν TG-2.[2]
Επιχειρησιακή ιστορία

Οι παραδόσεις αεροσκαφών ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1928, προς αντικατάσταση των Τ3Μ-2 επί των αεροπλανοφόρων USS Saratoga και USS Lexington, συνεχίστηκαν δε μέχρι το 1931.[2] Σε αντίθεση με τα Τ3Μ που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο σαν υδροπλάνα παρά σαν συμβατικά αεροσκάφη, τα Τ4Μ επιχειρούσαν κυρίως από τα αεροπλανοφόρα,[4] κάτι που αντανακλούσε εν πολλοίς το γεγονός ότι οι επιτελικοί σχεδιαστές αναγνώριζαν σταδιακά την αξία του αεροπλανοφόρου σαν όπλου.

Τα T4M και TG παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι και το 1938.[2] Αεροσκάφη που προτάθηκαν προς αντικατάστασή τους, όπως τα XT6M και XT3D, δεν είχαν σημαντικά ανώτερες επιδόσεις ώστε να δικαιολογείται η αγορά τους.[5] Τα Τ4Μ παρέμειναν μέχρι την έλευση των Douglas TBD Devastator, όντας τα τελευταία διπλάνα βομβαρδιστικά του Ναυτικού.[6]
Εκδόσεις

XT4M-1
Πρωτότυπο με κινητήρα Pratt & Whitney R-1690-24 των 525 hp.
T4M-1
Αρχική έκδοση παραγωγής. Κατασκευάστηκαν 102 μονάδες από την Martin.
TG-1
Έκδοση με ελαφρώς τροποποιημένο σύστημα προσγείωσης και κινητήρα Pratt & Whitney R-1690-28 των 525 hp. Κατασκευάστηκαν 18 αεροσκάφη από την Great Lakes.
TG-1 Commercial
Πολιτική έκδοση του TG-1, κατασκευάστηκαν δύο μονάδες.[7]
TG-2
Έκδοση με κινητήρα Wright R-1820-86 Cyclone των 620 hp. Κατασκευάστηκαν 32 αεροσκάφη από την Great Lakes (αρχικά παραγγέλθηκαν σαν TE-1 στην Detroit Aircraft Corporation).

Χρήστες

ΗΠΑ

Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ[8][9]
Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ

Δείτε επίσης
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Τ4Μ

Curtiss CS/Martin SC
Martin T3M

Παρόμοια αεροσκάφη

Blackburn Ripon
Mitsubishi B2M

Παραπομπές

Swanborough and Bowers 1976, p.311
Grossnick 1995, p.508.
Taylor 1981, p.93.
Swanborough and Bowers 1976, p.312
Johnson 2005, p.4-5
Swanborough and Bowers 1976, p.313
Great Lakes Aerofiles. Retrieved 27 March 2008.
Johnson 1977, p.96

Johnson 1977, p.107.

Βιβλιογραφία

Angelucci, Enzo (ed.). World Encyclopedia of Military Aircraft. London: Jane's, 1981. ISBN 0-7106-0148-4.
Donald, David (editor). The Encyclopedia of World Aircraft. Aerospace Publishing. 1997. ISBN 1-85605-375-X.
Grossnik, Roy A. Dictionary of American Naval Aviation Squadrons: Volume 1 The History of VA, VAH, VAK, VAL, VAP and VFA Squadrons Αρχειοθετήθηκε 2008-09-15 στο Wayback Machine.. Washington DC: Naval Historical Centre, 1995. ISBN 0-945274-29-7.
Johnson, Edward C. Marine Corps Aviation: The Early Years 1912-1940. Washington DC: U.S. Marine Corps, 1977.
Johnson, E.R. "Strike Force in the Making: U.S. Naval Carrier-Based Attack Aircraft Developments from 1926 to 1940" Skyways [1], January 2005, p. 2-13.
Melton USNR, Lt. Comdr. Dick. the Forty Year Hitch. Wyandotte, Michigan: Publishers Consulting Services, 1970
Polmar, Norman. Historic Naval Aircraft: From the Pages of Naval History Magazine. Washington, D.C. : Brassey's, 2004. ISBN 1-57488-572-3.
Swanborough, Gordon and Bowers, Peter M. United States Navy Aircraft since 1911. London:Putnam, Second edition 1976. ISBN 0-370-10054-9.
Taylor, M.J.H. Warplanes of the World: 1918-1939. Shepperton, Surry, UK: Ian Allen, 1981. ISBN 0-7110-1078-1.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Martin T4M

Aerofiles, Martin (Αγγλικά)
Naval Air Station Grosse Point Ile Virtual Museum (Αγγλικά)


Τορπιλοπλάνα του Πολεμικού Ναυτικού και του Σώματος των Πεζοναυτών των ΗΠΑ (πριν το 1962)
Τορπιλοπλάνα
Boeing

TB

Curtiss

CT
Douglas

DT T2D T3D
Detroit

TE
Atlantic

FT
Great Lakes

TG
Martin

TM T2M T3M T4M T5M T6M
Naval Aircraft Factory

TN T2N
Stout

ST
Blackburn

BST
Τορπιλοπλάνα-βομβαρδιστικά
Douglas

TBD TB2D

Grumman

TBF TB2F TB3F
Great Lakes

TBG
General Motors

TBM
Vought

TBU
Vultee

TBV
Consolidated

TBY
Τορπιλοπλάνα αναγνωριστικά
Grumman

TSF

Τοπριλοπλάνα-βομβαρδιστικά/ναυτικής περιπολίας
Hall

PTBH

Αεροσκάφη των Glenn L. Martin Company και Martin Marietta
Αριθμοί μοντέλων

66 67 70 123 130 139 145 146 156 162 166 167 170 179 182 187 190 210 219 223 234 237 247 270 272 316

Επιβατηγά
M-130 202 303 404
Εγγύς υποστήριξης
A-15 A-22 A-23 A-30 A-45 AM
Βομβαρδιστικά
B-10 B-12 XB-13 XB-14 XB-16 B-26 XB-27 B-33 B-48 XB-51 B-57 XB-68 BM MB
Ναυτικής συνεργασίας/αναγνώρισης
PBM P4M P5M P6M
μεταγωγικά
C-3 JRM RM
εκπαιδευτικά
T/TT N2M
Αναγνωριστικά/τορπιλοπλάνα
S MS TM T2M T3M T4M T5M T6M
Αναγνωριστικά
RB-57D RB-57F
Martin Marietta
845 SV-5J X-23 X-24A X-24B

Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License