.
Ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος είναι στρατιωτικό αεροσκάφος που σχεδιάστηκε για να επιτεθεί σε στόχους εδάφους. Συχνά χρησιμοποιείται για Εναέρια Υποστήριξη, δηλαδή παρεχόμενη υποστήριξη στις καθ'αυτού επίγειες δυνάμεις.
Εξέλιξη
Η ιταλική εξέλιξη
Μετά το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, κατά τον οποίο δοκιμάστηκε με επιτυχία ο ρόλος του βομβαρδιστικού αεροσκάφους στην προσβολή στόχων από υψόμετρο που ήταν αδύνατο ή δύσκολο να επιτευχθούν από τον εχθρό, παρατηρήθηκε μια ανάπτυξη αυτού του είδους του εναέριου πολέμου για να βελτιωθεί η ακρίβεια στόχευσης.
Στην Ιταλία, ο πρωτεργάτης του αεροσκάφους επίγειας προσβολής (για την εποχή γνωστό και ως "αεροσκάφος εφόδου") ήταν ο Amedeo Mecozzi, ο οποίος σε μια σειρά άρθρων που χρονολογούνται από το 1920 έως 1929 παρουσίασε, σε αντίθεση με τις θεωρίες του Giulio Douhet, τη δυνατότητα για την ανάπτυξη της χρήσης της αεροπορίας σε Μοίρες με περιορισμένο αριθμό αεροσκαφών για επιθέσεις "σε χαμηλή πτήση" επί καλώς καθορισμένων στόχων και περιορισμένης επιφάνειας. Προφανώς ένα εγχείρημα αντιληπτό κατ' αυτόν τον τρόπο απαιτούσε την κατασκευή αεροσκαφών σχεδιασμένων για τέτοιο σκοπό, αναφερόμενα από τον Mecozzi ως αεροσκάφη εφόδου, είχαν τη δυνατότητα να έχουν 3 ώρες αυτονομία με ακτίνα δράσης 725 χλμ. και φορτίο βομβών 900.[1]
Παρά την αντιπαράθεση με τις θεωρίες του Douhet, για την εποχή λογιζόμενες ως ακρογωνιαίος λίθος για την εδραίωση των βλέψεων της Ιταλικής Αεροπορίας, η Πολεμική Αεροπορία αποφάσισε να δοκιμάσει τις θεωρίες του Mecozzi, εξουσιοδοτώντας το 1929 το VII Σμήνος Αναχαίτισης (του οποίου διοικητής ήταν ο Mecozzi) να διεξαγάγουν πειράματα προσβολής εδάφους, το οποίο το 1930 έγινε ανεξάρτητο σμήνος, και το 1931 VII Ανεξάρτητο Σμήνος Επίθεσης, με έδρα το Αεροδρόμιο του Ciampino.
Τα πειράματα που διεξήχθησαν με το σμήνος VII οδήγησαν τον Mecozzi να ορίσει με σαφήνεια τις προδιαγραφές των αεροσκαφών επίγειας προσβολής[2] , καθώς και τις μεθόδους χρήσης τους. Οι προδιαγραφές προβλέπουν ένα αεροσκάφος με δύο μέλη πληρώματος (προσαρμοσμένα, σε ένα μέλος σε επιχειρήσεις συνοδείας παρόμοιων αεροσκαφών και σε τρία στην περίπτωση του επιχειρήσεων αναγνώρισης), με χωρητικότητα περίπου 500 κιλά πολεμικό φορτίο και εφαπτομένη της τάξης των 4000-5000 μέτρων και αυτονομία 500 χλμ., με δυνατότητα επέκτασης έως 1000, αντικαθιστώντας μέρος του πολεμικού φορτίου με εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου. Το σμήνος VII πραγματοποίησε μια σειρά από πειράματα για την τακτική επίθεσης στο έδαφος, τόσο πολύ έτσι ώστε το 1936 έγινε η 5η Ταξιαρχία Επίθεσης, ωστόσο σε αυτή την θεωρητική ανάπτυξη δεν ανταποκρίνεται η τεχνική εξέλιξη του μέσων, που παρέμεναν τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, σημαντικά κατώτερα από εκείνα των Γερμανών (Ju 87) και από εκείνα των συμμάχων (Mosquito), και των σοβιετικών. (ΙΙ2).
Η εξωτερική εξέλιξη κατά την περίοδο μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων
Κατά την περίοδο μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων, ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες της επίθεσης σε στόχο ήταν η Γερμανική Luftwaffe που με το Junkers Ju 87 Stuka επιχείρησε σε πολεμικές επιχειρήσεις του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, η έννοια του βομβαρδιστικού σε κάθοδο, γνωστή στην Ιταλία, επίσης, με την ονομασία "βομβαρδιστικό σε βουτιά". Αυτός ο τύπος των αεροσκαφών είχε ένα σημαντικό ρόλο στην τακτική του Κεραυνοβόλου Πολέμου που επέτρεψε το 1939 στηΝαζιστική Γερμανία να κατακτήσει άμεσα την Πολωνία σημαίνοντας την έναρξη του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.Ωστόσο με την εξέλιξη των συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας αυτός ο ρόλος παρέμεινε αποτελεσματικός κατά ναυτικών στόχων, ενώ στον τομέα της επίγειας τακτικής αποκτούσε όλο και μικρότερη σημασία.
Η εξέλιξη της έννοιας του αεροσκάφους που είναι σε θέση να υποστηρίξει επιχειρησιακά τα στρατεύματα στο έδαφος, με εμπλοκές σε στόχους, αναπτύχθηκε με ένα άλλο διάσημο αεροσκάφος, το σοβιετικό Ilyushin Il-2 Šturmovik, ικανό να επιτεθεί αποτελεσματικά σε στόχους όχι μόνο αποκλειστικά χάρη στο φορτίο βομβών , αλλά και μέσω βαρύ οπλισμού αποτελούμενου από πυροβόλα διαμετρήματος ικανού να διαπεράσει την θωράκιση των τανκς και τεθωρακισμένων οχημάτων του είδους.
Χαρακτηριστικά
Η επιχειρησιακή εκτέλεση προσβολής εδάφους διεξάγεται με δύσκολη πρόσβαση από τις στρατιωτικές δυνάμεις, και απαιτεί από τα αεροσκάφη αυτά, ακρίβεια πολύ μεγαλύτερη για να πλήξουν τους στόχους, σε σύγκριση με τα απλά βομβαρδιστικά. Την ίδια στιγμή, η μειωμένη απόσταση με τον εχθρό, απαιτεί μεγαλύτερη αντοχή για αεροσκάφη τα οποία υποτίθεται ότι είναι περισσότερο εκτεθειμένα σε πυρά αντιαεροπορικών όπλων σε σύγκριση με άλλα στρατιωτικά αεροσκάφη. Παραδείγματα αυτού του τύπου των αεροσκαφών περιλαμβάνουν το Fairchild-Δημοκρατίας A-10 Thunderbolt II τωνΗ.Π.Α. και το σοβιετικό-ρωσικόSukhoi Su-25 Frogfoot.
Η υποστήριξη στις επίγειες δυνάμεις προϋποθέτει την λογική αξιοποίησης αεροσκαφών αυτού του τύπου, σε βάση τακτικής και όχι στρατηγικής, δηλαδή οι στόχοι που έχουν ανατεθεί να είναι συνήθως διατεταγμένοι κατά μήκος της γραμμής τουπολεμικού μετώπου, και όχι σε βάθος πίσω από τις εχθρικές γραμμές.
Ορολογία
Με τον καιρό, αυτά τα αεροπλάνα που σημειώνονται με πολλά ονόματα όπως: αεροσκάφη επιθετικά, μαχητικά, καταδιωκτικά, βομβαρδιστικά, τακτικής, αεροσκάφη οπλισμού, αεροσκάφη κατά ανταρτοπόλεμου κ.α.
Επί του παρόντος, με τον όρο "ελαφρύ βομβαρδιστικό" ή "αεροσκάφος ελαφριάς επίθεσης" εννοείται ένας τύπος αεροσκάφους διαφορετικού, βασισμένο είτε στην εξέλιξη ενός αεροσκάφους αρχικά σχεδιασμένου για εκπαίδευση, όπως το Cessna-37 Dragonfly προερχόμενο από το Cessna T-37 Tweet, είτε άλλων ελαφρών αεροσκαφών.
Μοντέλα
| Ονομασίες σε σειρά | A-1 · · A-2 · · Α-3 · · Α-4 · · Α-5 · · Α-6 · · A-7 · · (Α-8 δεν έχει εκχωρηθεί) · · YA-9 · · Α-10 · · (Α-11 δεν έχει εκχωρηθεί) · · Α-12 |
| Ονομασίες όχι σε σειρά | F/A-18 / F/A-18E/F / EA-18G · · Α-26 · · Α-29 · · Α-37 · · AC-130 |
| Ονομασίες V/STOL | AV-8A · · AV-8B II |
Άλλα αεροσκάφη επίγειας προσβολής[3]:
Γαλλία: Potez 75 · · Morane-Saulnier MS.1500 Epervier · · SEPECAT Jaguar
Αργεντινή: FMA IA-58 Pucará
Κίνα: Nanchang Q-5/A-5 Fantan
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: A-1 · · A-2 · · A-3 · · A-4 · · A-5 · · A-6 · · A-7 · · A-37 · · F-111 · · AC-130 · · A-10 · · F-117 · · AV-8B II · · F-15E Strike Eagle
Ιταλία: Fiat G-91 · · Panavia Tornado IDV · · AMX International AMX
Μεγάλη Βρετανία: Buccaneer · · Strikemaster · · Harrier · · Sea Harrier · · Harrier II · · SEPECAT Jaguar · · Panavia Tornado IDV
Ελβετία: FFA P-16
Σοβιετική Ένωση/Ρωσία: Sukhoi Su-7 · · Sukhoi Su-17/20/22 · · Sukhoi Su-24 · · Sukhoi Su-25 · · Sukhoi Su-27 · · Sukhoi Su-34
Cooperazione internazionale: SEPECAT Jaguar · · Panavia Tornado IDV · · AMX International AMX
Παραπομπές
USSMA, op. cit., Amedeo Mecozzi, Il volo rasente e le sue possibilità tattiche, da Rivista Aeronautica N° 6, giugno 1926, pag. 25-34 e L'aereo da attacco al suolo e il suo impiego, da Le Forze Armate, N° 354, settembre 1929.
USMMA, op. cit., A. Mecozzi, Quel che l'aviatore d'assalto deve sapere, Edizioni le Vie dell'Aria, Roma, 1936, pag 225-283.
Gaëtan Pichon, Avions d'attaque - Avions d'attaque et chasseur-bombardiers modernes & avionslegendaires.
Βιβλιογραφία
Amedeo Mecozzi, Scritti scelti sul potere aereo e l'aviazione d'assalto (1920),σχόλια και σημειώσεις από τον Ferruccio Botti, εκδιδόμενο με την επιμέλεια του Ufficio Storico dell'Aeronautica Militare (USSMA), 2006
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
