Η λεγεώνα περιελάμβανε από 3000 άνδρες τα πρώτα χρόνια έως πάνω από 5200 άνδρες κατά τους αυτοκρατορικούς χρόνους. Μέχρι τα μέσα του 1ου αιώνα, 10 κοόρτεις (περίπου 5.000 άνδρες) έκαναν μία ρωμαϊκή λεγεώνα. Αργότερα αυτό άλλαξε σε εννέα κοόρτεις συγκεκριμένου μεγέθους (480 ανδρών η καθεμία) και μία -την πρώτη- διπλάσιας δύναμης (800 ανδρών).

Η λεγεώνα στελεχωνόταν ειδικά από Ρωμαίους πολίτες. Συγκροτούνταν από 30 τάγματα και κάθε τάγμα είχε 2 εκατονταρχίες. Συνολικά η λεγεώνα είχε 60 εκατονταρχίες. Στον καιρό της δημοκρατίας τη λεγεώνα διοικούσε δήμαρχος ή προσωρινός λεγάτος. Τη διοίκηση του πεζικού είχαν οι χιλίαρχοι (6 χιλίαρχοι ενώ υπήρχαν και 60 εκατόνταρχοι). Στο ιππικό δεν ασκούσε ένας τη διοίκηση, διαιρούνταν σε ίλες που καθεμιά είχε 3 δεκαρχίες. Επικεφαλής κάθε δεκαρχίας τοποθετούνταν ο δέκαρχος. Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις για την συμβολή της Κλασσικής Ελληνικής φάλαγγας καθώς και της Μακεδονικής φάλαγγας ως προτύπου στην οργάνωση και σχεδιασμό της Ρωμαϊκής λεγεώνας της Δημοκρατικής περιόδου[4].

Προκειμένου η διοίκηση να γίνει περισσότερο αποτελεσματική, οι εκατονταρχίες αντικαταστάθηκαν από τάγματα 200 ανδρών. Ο Μάριος αντικατέστησε τα τάγματα με τις κοόρτεις. Δέκα κοόρτεις, τακτικές μονάδες, αποτελούσαν μια λεγεώνα. Η κάθε μία από αυτές διαιρούνταν σε 6 εκατονταρχίες (centuriae), καθώς και το ιππικό της λεγεώνος, το οποίο όπως δεν είχε ουσιαστικά μάχιμη αξία. Από τους πολέμους με τους Σαμνίτες κι έπειτα ο ρωμαϊκός στρατός αποτελούνταν από 4 λεγεώνες. Στη στρατιωτική της ακμή η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία επί Τραϊανού διέθετε 55 λεγεώνες.

Η λειτουργία μιας λεγεώνος ως στρατιωτικού σώματος εξαρτιόταν ουσιαστικά από τη διοίκησή της, δηλαδή από το σώμα των αξιωματικών και υπαξιωματικών, το οποίο ως προς την ουσιώδη δομή του κληροδοτήθηκε από την ελεύθερη πολιτεία. Τη γενική διοίκηση ασκούσε ένας "ταξιάρχης" (legatus), η επιλογή του οποίου δεν γινόταν με βάση τα ειδικά του προσόντα, αλλά κυρίως την ιδιότητά του ως μέλους της συγκλητικής τάξεως. Προερχόταν συνεπώς, από την ιθύνουσα πολιτικά και κοινωνικά τάξη του κράτους. Η διοίκηση της λεγεώνος δεν αποτελούσε παρά μία βαθμίδα στην κλίμακα της σταδιοδρομίας του και την διατηρούσε συνήθως το πολύ για δύο ως τρία χρόνια. [5]

Δείτε επίσης

Συμμαχικό σώμα (ρωμαϊκός στρατός)

Λεγεώνα της Σπάρτης
Λεγεώνα των Βλάχων
Λεγεώνα των Ξένων

Παραπομπές

«Ρωμαίος λεγεωνάριος» από militaryhistory.gr. Αρχειοθετήθηκε 14/09/2017. Ανακτήθηκε 31/12/2018.
«Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΖΙΚΟΥ - 6.ΡΩΜΑΪΚΟ ΠΕΖΙΚΟ», ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΑΘΗΝΑ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014, σελ. 25. Αρχειοθετήθηκε 31/12/2018. Ανακτήθηκε 31/12/2018.
«Ο ρωμαϊκός στρατός ...» από mixanitouxronou.gr. Αρχειοθετήθηκε 15/10/2017. Ανακτήθηκε 31/12/2018.
Manousos Kambouris - Spyros Bakas, Greco-Macedonian influences in the manipular Legion system, ARCHAEOLOGY AND SCIENCE11 2015, Belgrade 2016, pp 145-154, ISSN 1452-7448, https://www.academia.edu/31286327/Greco-Macedonian_influences_in_the_manipular_Legion_system

Τόμος ΣΤ, Ελληνισμός και Ρώμη (1976). Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. σελ. 62.

Βιβλιογραφία

Μανούσος Καμπούρης - Σπύρος Μπάκας , Greco-Macedonian influences in the manipular Legion system, ARCHAEOLOGY AND SCIENCE11 2015, Belgrade 2016, pp 145-154, ISSN 1452-7448, https://www.academia.edu/31286327/Greco-Macedonian_influences_in_the_manipular_Legion_system

Εγκυκλοπαίδεια Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια

Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library