.
Ο Λύσις ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από τον Τάραντα της Κάτω Ιταλίας, που έζησε στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ..
Κατά την επανάσταση των δημοκρατικών στον Κρότωνα (430-420 π.Χ.) υπό τον Κοίλωνα τον Κροτωνιάτη, στην επίθεση που έκαναν κατά των Πυθαγορείων, και την πυρπόληση της οικίας του Μίλωνος (όπου συνεδρίαζαν Πυθαγόρειοι, συζητώντας πολιτικά θέματα) μόλις που κατάφερε με δυσκολία να διαφύγει και να σωθεί με τον Φιλόλαο, ενώ όλοι οι άλλοι που βρίσκονταν στην οικία βρήκαν το θάνατο.[1]
Μετά το γεγονός αυτό ήλθε στην Αχαΐα και από εκεί στη Θήβα, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του (390 π.Χ.) κηρύσσοντας τα πυθαγόρεια δόγματα. Κοντά του μαθήτευσε και ο στρατηγός των Θηβαίων Επαμεινώνδας.[2] Στον Λύσιν αποδίδονταν διάφορα συγγράμματα περί της ψυχής, της ευσέβειας, ιεροί λόγοι και άλλα. Επειδή είχε αναθεωρήσει παλιές πυθαγόρειες δοξασίες δεν θεωρούταν «ορθόδοξος Πυθαγόρειος» και γι' αυτό και ο Αριστοτέλης αποκαλεί τόσο αυτόν όσο και άλλους που ανέπτυξαν τον Πυθαγορισμό στην Ελλάδα ως «οι καλούμενοι Πυθαγόρειοι», μεταξύ των οποίων ήταν και ο Φιλόλαος, ο Ξενόφιλος κ.ά.
Βιβλιογραφία
Bruno Centrone und Constantinos Macris: Lysis de Tarente. In: Richard Goulet (Hrsg.): Dictionnaire des philosophes antiques. Bd. 4, CNRS Éditions, Paris 2005, ISBN 2-271-06386-8, S. 218−220
Παραπομπές
Πλουτάρχου: Περί του Σύμπαντος Δαιμονίου 583α και Ιάμβλιχου, Πυθαγόρας 241-250
Ιαμβλ. V. P. 248
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σ. Δ. Βυζάντιος και Α. Ρ. Ραγκαβής, επιμ. (1853). Ελληνική Χριστομάθεια. Αθήνα: Ανδρέας Κορομηλάς, Τυπογραφείο Ανδρέα Κορομηλα. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2010.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
