.
Ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (γεν. Πύργος Ηλείας, 1930) είναι διακεκριμένος Έλληνας διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος[1].
Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στον Πύργο. Μετά τον θάνατο του δικηγόρου πατέρα του το 1943, η οικογένειά του πέρασε δύσκολες ημέρες. Όπως έγραψε ο ίδιος αργότερα, από ανάγκη σπούδασε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1949 έως το 1955.
Κατά την δεκαετία 1959 έως 1968, υπηρέτησε στην Καβάλα. Εκεί έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα με το διήγημα «Ο φρακασάνες», το οποίο δημοσίευσε με ψευδώνυμο στο καβαλιώτικο περιοδικό Αργώ το 1962[2]. Συνεργάσθηκε επίσης με τα περιοδικά Σκαπτή Ύλη (Καβάλα), Ταχυδρόμος (Καβάλα), Διάλογος (Θεσσαλονίκη), Διάλογος (Λεχαινά), Αντί, Χάρτης, Χρονικό και Το Τέταρτο. Επίσης διετέλεσε για πολλά χρόνια διευθυντής σύνταξης στο περιοδικό Ιατρική Επιθεώρησις Ενόπλων Δυνάμεων. Από τον Στρατό παραιτήθηκε το 1983 με τον βαθμό του ανωτέρου γενικού αρχίατρου.
Το έργο του, που κατατάσσεται στην μεταπολεμική ελληνική λογοτεχνία, διακρίνεται από λιτότητα του λόγου[3], λεπτή ειρωνία και τρυφερή νοσταλγία για τα δύσκολα χρόνια της νεότητας. Η αναγνώριση ήρθε το 1995 με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω.
Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί περιστασιακά στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, ενώ επιμελείται και την έκδοση βιβλίων λιγότερο γνωστών λογοτεχνών, όπως ο Όμηρος Πέλλας (1921–1962)[4]. Σ' αυτόν οφείλεται και η πρώτη κριτική παρουσίαση στην Ελλάδα του έργου του Νίκου Καχτίτση με μια ιδιωτική έκδοση το 1974. Το τελευταίο του βιβλίο είναι η συλλογή διηγημάτων Ο οβολός και άλλα διηγήματα (2004). Διηγήματά του έχουν μεταφρασθεί και στα γαλλικά.
Εργογραφία
* Οδοντόκρεμα με χλωροφύλλη. Θεσσαλονίκη, Τραμ, 1973.
* Αναφορές στο έργο του πεζογράφου Νίκου Καχτίτση. Αθήνα, ιδιωτική έκδοση, 1974.
* Θερμά θαλάσσια λουτρά. Θεσσαλονίκη, Εγνατία, 1980.
* Επιστολαί προς μνηστήν (με τον Ηλία Πετρόπουλο). Αθήνα, Γράμματα, 1980.
* Παρακείμενα (δοκίμια). Αθήνα, Κέδρος, 1983.
* Βουστροφηδόν (δοκίμια). Αθήνα, Ύψιλον, 1987.
* Ο γενικός αρχειοθέτης. Αθήνα, Κείμενα, 1989.
* Επί πτίλων αύρας νυχτερινής (πέντε κείμενα για τον Παπαδιαμάντη). Αθήνα, Νεφέλη, 1992.
* Α/Π Ελένη. Πάτρα, Δήμος Πατρέων, 1994.
* Ροζαμούνδη. Αθήνα, Νεφέλη, 1995.
* Τόποι τέσσερεις. Αθήνα, Στιγμή, 1996.
* Αποκείμενα (δοκίμια). Αθήνα, Νεφέλη, 2000.
* Τόποι τέσσερεις συν τρεις. Αθήνα, Στιγμή, 2001.
* Ο οβολός και άλλα διηγήματα. Αθήνα, Νεφέλη, 2004.
Σημειώσεις
- ↑ «Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος», Δι@πολιτισμός (diapolitismos.gr)». Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2009.
- ↑ Πρόδρομος Μάρκογλου, «Ο διηγηματογράφος Η.Χ.Π.», περιοδικό Αλφειός (Πύργος), τεύχος 11ο, έτος 3ο, φθινόπωρο 1996. (Αναδημοσίευση στον ιστοχώρο Μυριόβιβλος (myriobiblos.gr). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2009.)
- ↑ «Θα ήθελα να γράφω με τη λιτότητα και τη δραματικότητα ενός ταφικού επιγράμματος» είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία στις 18 Μαρτίου 2005.
- ↑ Όμηρος Πέλλας: μία παρουσίαση από τον Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο, Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2004.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
