.
Οι Έλληνες της Γερμανίας αποτελούν την τέταρτη μεγαλύτερη ομάδα μεταναστών της χώρας, μετά από Τούρκους, Ιταλούς και Πολωνούς. Στα τέλη του 2006 στη Γερμανία ζούσαν 303.761 πολίτες με ελληνική υπηκοότητα. [1] Η γερμανική Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία (Statistisches Bundesamt) υπολογίζει για το έτος 2005 τον αριθμό πολιτών ελληνικής καταγωγής ανεξαρτήτως υπηκοότητας στα 451.100 άτομα. [2] Η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού υπολογίζει για το έτος 2006 τον αριθμό των απόδημων Ελλήνων στα 521.000 άτομα. [3] Το 2003 ο μέσος όρος διαμονής Ελλήνων υπηκόων στην Γερμανία ήταν 22 χρόνια. [4]
Ιστορία
Οι Έλληνες αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες σε μέγεθος πληθυσμιακές ομάδες μεταναστών στη Γερμανία σήμερα.
1700 μέχρι 1945
Αναμνηστική πλακέτα στην οδό Katharinenstraße της Λειψίας
Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μονάχου (Salvatorkirche)
Οι πολιτικά και κοινωνικά μεγάλοι περιορισμοί κατά την Τουρκοκρατία οδήγησαν τους Έλληνες σε κοινωνικές και επαγγελματικές δραστηριότητες όπως τυπογραφία, σχολεία κλπ. Όταν στα τέλη του 17ου αιώνα τα σύνορα της αυτοκρατορίας άνοιξαν για τους εμπόρους, πολλοί Έλληνες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Κέντρο της ελληνικής μετανάστευσης έγινε η Λειψία, η οποία την εποχή εκείνη ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο. Γύρω στο 1700 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες ελληνορθόδοξες λειτουργίες στο «Ελληνικό Σπίτι» (Griechenhaus).
Σύντομα αυξήθηκε η κοινωνική σημασία του ελληνισμού της Σαξωνίας. Πολλοί Έλληνες σπούδαζαν στο πανεπιστήμιο Universität Leipzig. Ακόμη και ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε γνώρισε αρκετούς Έλληνες συμφοιτητές. Τον 19ο αιώνα ο Πρίγκηπας Εκλέκτορας Φρίντριχ Αουγκούστ Α' απονέμει τίτλο ευγενείας στο γιο του Έλληνα εμπόρου Γεωργίου Καραγιάννη, Τέοντορ φον Κάραγιαν, για τη δραστηριότητά του στη βιομηχανία υφασμάτων της Σαξωνίας (ένας από τους απογόνους του ήταν ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν). Οι Έλληνες της Λειψίας εγκαταστάθηκαν έπειτα από τη διαίρεση της Γερμανίας (μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) στη Δυτική Γερμανία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πολλοί εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Φραγκφούρτης, όπου συνέχισαν την εμπορική τους δραστηριότητα. Η κοινότητα διαλύθηκε το 1952 λόγω έλλειψης μελών. [5]
Μια άλλη ελληνική κοινότητα δημιουργήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στο Μόναχο. Για τις λατρευτικές της ανάγκες ο φιλέλληνας[εκκρεμεί παραπομπή] Βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος Α' της παραχώρησε το 1828 τον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μονάχου, γνωστό ως Salvatorkirche. Η πρώτη Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία έλαβε χώρα στις 6 Δεκεμβρίου 1829. Εκείνο το διάστημα μετανάστευσαν επίσης πολυάριθμοι Βαυαροί τεχνίτες και διανοούμενοι στην Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της εθνικοσοσιαλιστικής δικτατορίας πολλοί Έλληνες ιουδαϊκής πίστης χρησιμοποιήθηκαν ως αναγκαστικοί εργάτες. Από την ακμαία εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης επέστρεψαν μονάχα περίπου χίλια άτομα. [6]
1945 μέχρι 1970
Κατά τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο πολλοί κομμουνιστές έστειλαν τα παιδιά τους στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και σε άλλες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Επίσης ένα ρεύμα μετανάστευσης Ελλήνων κομμουνιστών σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης (μεταξύ αυτών και η Ανατολική Γερμανία) ακολούθησε αφού ο εμφύλιος πόλεμος έληξε. Το διάστημα εκείνο η Δυτική Γερμανία άρχισε να καλεί για τα εργοστάσια της εργατικό δυναμικό από το εξωτερικό ως «φιλοξενούμενους εργάτες» (Gastarbeiter), πολλοί από τους οποίους ήταν Έλληνες.
1967 μέχρι 1990
Η πολιτική την εποχή της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα οδήγησε σε ρεύμα πολιτικής μετανάστευσης Ελλήνων και στα δυο γερμανικά κράτη. Μετά το τέλος της δικτατορίας πολλοί τους επέστρεψαν στην Ελλάδα, όπως π.χ. ο κατοπινός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης, ο οποίος δίδαξε ως τακτικός καθηγητής του Εμπορικού και Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν από το 1971 έως το 1975. Επίσης μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ σημειώθηκε για μικρό διάστημα αύξηση της ελληνικής μετανάστευσης στη Γερμανία.
Σημερινή κατάσταση
Η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδος οδήγησε στην αρχή της νέας χιλιετίας στην επιστροφή πολλών Ελλήνων μεταναστών ή απογόνων αυτών στην πατρίδα τους. Πολλοί συνταξιούχοι μεταξύ αυτών προτιμούν να διαμένουν μονάχα την άνοιξη και το καλοκαίρι στην Ελλάδα και το υπόλοιπο του χρόνου στην Γερμανία, όπου πολλοί έχουν παιδιά και εγγόνια.
Στατιστικές
Αριθμός Ελλήνων κατοίκων της Γερμανίας από το 1967
Έτος 1967 1970 1973 1976 1979 1982 1985 1988 1991 1994 1997 2000 2001 2002 2003
Αριθμός 200.961 342.891 407.614 353.733 296.803 300.824 280.614 274.973 336.893 355.583 363.202 365.438 362.708 389.361 467.600
Πηγή: Statistisches Bundesamt
Δείτε Επίσης
Έλληνες
Απόδημος Ελληνισμός
Πηγές
Statistisches Bundesamt ([1])
[2] (PDF, 5,2 MB)
Germany: Ελληνικός πληθυσμός στην Γερμανία, από το Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (Σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας)
Statistisches Bundesamt, Pressemitteilung Nr. 171 vom 19.04.2004 ([3])
Hellas lipsiensis: Griechen in Leipzig von Suppe, Frank-Thomas in Leipziger Blätter Nr. 18/1991 S. 31-33
History
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
