.

Ελλάδα

Περιφέρεια : Δυτικής Ελλάδας
Νομός : Αχαΐας

Νομός Αχαΐας

Μικρό χωριό, Τοπικό Διαμέρισμα του Δήμου Παΐων, Επαρχίας Καλαβρύτων, Νομού Αχαΐας

Πεύκο Αχαΐα

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
Είναι ένα από τα μικρά χωριά της επαρχίας Καλαβρύτων με περίπου 60 σπίτια και 250 περίπου κατοίκους, χτισμένο σε υψόμετρο 650-700 μ. στις πλαγιές του βουνού, που στην κορυφή του δεσπόζει ο κόκκινος βράχος-σπηλιά, βρίσκεται όμως πιο κοντά στην Αρκαδία, αφού είναι 2 χλμ. δεξιά στο 62ο χλμ. της Εθνικής Οδού (111) Τρίπολης - Πατρών, με μεσημβρινό προσανατολισμό και πανοραμική θέα προς τα γορτυνιακά βουνά της Βυτίνας και το Μαίναλο.

Στα "Αρκαδικά" του περιηγητή Παυσανία τον 2ο αιώνα μ.Χ στο κεφάλαιο 23 και στις παραγράφους 8 και 9, αναφέρεται ότι μπήκε στο περίφημο δάσος δρυών του Σόρωνος το οποίο φιλοξενούσε αγριόχοιρους, αρκούδες και χελώνες υπερβολικού μεγέθους, με το κέλυφος των οποίων γινόταν λύρα ίση με αυτές της Ινδικής χελώνας, που εκτεινόταν από το Λάδωνα Ποταμό μέχρι την αρχαία Ψωφίδα (Τριπόταμα), και πέρασε από την χώρα των Αργαιαθών και των Λυκούντων και της Σκοτάνης. Σύμφωνα λοιπόν με τους μελετητές οι Λυκούντες βρίσκονταν νότια των σημερνών χωριών Αμυγδαλιάς και Πεύκου σε ύψωμα κάτω από "Το Χάνι Του Πίττα", όπου βρίσκονται και απομεινάρια αρχαίας πόλης, και ήταν μικρή πόλη της Αρχαίας Κλειτορίας

Στην εποχή της Ενετοκρατίας αναφέρεται ότι στο βουνό του "Αϊ-Γιώργη", που βρίσκεται δυτικά του χωριού, υπήρχε μικρό κάστρο, που το χρησιμοποιούσαν για να ελέγχουν όλη τη γύρω περιοχή αλλά και για την μετάδοση μηνυμάτων με φρυκτωρίες (αναμμένους πυρσούς).

Πριν από την επανάσταση του 1821 υπήρχε το χωριό με την ονομασία "Τσαρούχλι" (΄Ονομα μάλλον Σλαβικό ή κατ΄άλλους Αρβανίτικο, που μάλλον σημαίνει χυλός, δηλαδή είδος γλυκίσματος από νερό, αλεύρι και ζάχαρη) με κατοίκους που είχαν ονόματα, που υπάρχουν και σήμερα, όπως Μακαρίτης, Πράπας, Τσούνης κλπ. Μετονομάσθη σε Πεύκο το 1955

Παλιότεροι αναφέρουν ότι τα περισσότερα κτήματα ήταν προυχόντων από το Σοποτό (Αροάνια), τούτο πιστοποιείται, αφού και σήμερα υπάρχουν πολλά απ΄αυτά, που τα επινοικίαζαν οι Τσαρουχλαίοι για να τα καλλιεργούν και να τα βόσκουν. Το ότι ήταν συγκροτημένο χωριό στη θέση, που βρίσκεται σήμερα, πιστοποιείται επίσης από την εκκλησία του χωριού, της Κοίμησης της Θεοτόκου, η οποία φέρει αγιογραφίες και εικόνες, που κατασκευάστηκαν πριν από το 1750.

Επίσης αναφέρεται, στην ιστορία μιας γυναίκας της Τσούναινας, ότι πέρασε το 1826 ο στρατός του Ιμπραήμ πασά κυνηγώντας τους απροσκύνητους και δεν άφησε λίθον επί λίθου. Η γυναίκα όμως έχοντας στην αγκαλιά της το μικρό Θοδωρή σώθηκε κρυμένη κάτω από μια μεγάλη πέτρα, έξω και βόρεια του χωριού γνωστή και σήμερα ως "της Τσούναινας η Πέτρα".

Στους Βαλκανικούς πολέμους,της Μικράς Ασίας αλλά και του 1940 πολλοί άνδρες του χωριού είχαν πάρει μέρος και πολλοί ευτύχησαν να επιστρέψουν σώοι στα σπίτια τους, αρκετοί όμως έδωσαν τη ζωή τους στα χώματα της Μακεδονίας ,Μικράς Ασίας και Βορείου Ηπείρου (Αλβανίας) για την πατρίδα.

Το 1955-56,κατόπιν κυβερνητικής οδηγίας για μετονομασία χωριών, που έχουν ονόματα ξενικής προέλευσης, ονομάστηκε "Πεύκο" και τούτο γιατί υπήρχε μια συστάδα πεύκων έξω από την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, που είχαν φυτευτεί περί το 1935 στη θέση του παλιού νεκροταφείου του χωριού.

Το Πεύκο Αχαΐας χιονισμένο, Φωτογραφία : Θανάσης Δημητρακόπουλος

ΚΑΤΟΙΚΟΙ
Στις δεκαετίες του '50,'60 και '70 το χωριό έσφυζε από ζωή. Το Δημοτικό Σχολείο είχε 35 με 40 μαθητές και οι ασχολίες των κατοίκων ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία. Η εκμετάλλευσή τους όμως γινόταν με παλιές, μη προσοδοφόρες μεθόδους. Έτσι οι νέοι σιγά -σιγά εγκατέλειπαν το χωριό για την πόλη αλλά και το εξωτερικό και ιδιαίτερα την Αυστραλία.

Σήμερα ζουν μόνιμα 120 περίπου κάτοικοι κυρίως περασμένης ηλικίας και κάποιοι νέοι οι οποίοι αποφάσισαν να μείνουν στο χωριό και να αχοληθούν με την γεωργία αλλά κυρίως με την κτηνοτροφία. Οι συνθήκες όμως είναι δυσοίωνες. Οι πολλοί περισσότεροι που ζουν στις πόλεις, δεν ξεχνούν και επιστρέφουν στις ρίζες τους ίσως για να πάρουν δύναμη για το μέλλον.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Ο Σύλλογος των απανταχού Πευκιωτών κάνει σημαντική προσπάθεια και φέρνει σε επαφή τους συγχωριανούς αναβιώνοντας παλιά έθιμα κυρίως το Πάσχα και το Δεκαπεντάγουστο με συναπαντήματα και πανηγύρια, Χοροεσπερίδες στην Αθήνα και προσφορές διασκέδασης στους ηλικιωμένους του χωριού.

ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ
Η φιλοξενία των κατοίκων είναι παροιμιώδης, αλλά υπάρχουν στην είσοδο του χωριού και ξενοδοχιακές εγκαταστάσεις σε άριστη κατάσταση, όπου μπορείς να μείνεις και για φαγητό; Η ταβέρνα που είναι δίπλα, καθαρή και με νοστιμιές σε περιμένει να γευτείς παραδοσιακές λιχουδιές.

Κάστρο του Τσαρουχλίου

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΪΩΝ
Τοπική Κοινότητα Αμυγδαλέας
Αμυγδαλέα, η
Τοπική Κοινότητα Δάφνης
Δάφνη, η
Τοπική Κοινότητα Νασίων
Νάσια, τα
Τοπική Κοινότητα Πάου
Βεσίνι, το
Δεχουναίικα, τα
Παλαιός Πάος, ο
Πάος, ο
Ποταμιά, η
Τοπική Κοινότητα Πεύκου
Πεύκο, το
Τοπική Κοινότητα Σκοτάνης
Άγιος Γεώργιος, ο
Σκοτάνη, η
Τοπική Κοινότητα Χόβολης
Άνω Χόβολη, η
Κάτω Χόβολη, η

Νομός Αχαΐας : Δήμος, Κοινότητα

Καλεντζίου | Λεοντίου |

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών του νομού, δείτε επίσης : Διοικητική διαίρεση νομού Αχαΐας.

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

Πεύκο Καλαβρύτων

.