.
Η Μάχη του Ταλάς (ή Μάχη του Αρτλάκ) (怛 罗斯 会战) (معركة نهر طلاس) το 751 μ.Χ. ήταν μια σύγκρουση μεταξύ του αραβικού Χαλιφάτου των Αββασιδών και της κινεζικής Δυναστείας των Τανγκ, υπό τον Αυτοκράτορα Ξουανζόνγκ (μαζί με διάφορους άλλους λαούς και έθνη που συνδέονται με τη γεωγραφική περιοχή στην οποία διαδραματίστηκε) για τον έλεγχο όχι μόνο της περιοχής Συρ Ντάρια, αλλά και μιας στρατηγικής περιοχής της Κεντρικής Ασίας.
| Μάχη του Ταλάς | |||
|---|---|---|---|
| Τμήμα της Μουσουλμανικής κατάκτησης της Τρανσοξιανής |
|||
| Χρονολογία | Μάϊος–Σεπτέμβριος 751 | ||
| Τόπος | Ταλάς, Καζακστάν / Κιργιστάν[1] | ||
| Έκβαση | Αββασιδική Μουσουλμανική νίκη | ||
| Εμπλεκόμενες πλευρές | |||
|
|||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
|
|||
| Δυνάμεις | |||
|
|||
Η Μάχη του Ταλάς σηματοδότησε το τέλος της δυτικής εδαφικής επέκτασης της δυναστείας των Τανγκ, που αντιπροσώπευε το πιο απομακρυσμένο σημείο της εδαφικής επέκτασης προς τα δυτικά από τους Τανγκ, ή οποιασδήποτε προηγούμενης ή επόμενης κινεζικής δυναστείας. Πριν από αυτή την αναμέτρηση, ο στρατός των Τανγκ είχε προχωρήσει περαιτέρω προς τα δυτικά, σε μια σειρά από στρατιωτικά γεγονότα, κατά τη διάρκεια των οποίων διάφορες πόλεις και κράτη είχαν κατακτηθεί ή ανατραπεί. Εν τω μεταξύ, μία καινούργια δύναμη προέκυψε στην περιοχή. Ξεκινώντας με μια εξέγερση εναντίον του Χαλιφάτου των Ομεϋαδών, κυρίως στο κεντρικό Χορασάν, όχι πολύ μακριά από τον ποταμό Ταλάς, η εξέγερση του χαλιφάτου των Αββασιδών έδωσε την αποφασιστική νίκη ενάντια στο Χαλιφάτο των Ομεϋαδών, στη Μάχη του Ζαμπ, το 750, με αποτέλεσμα να μπορούν να χρησιμοποιήσουν, πλέον, τα στρατεύματά τους για άλλους σκοπούς, ένας εκ των οποίων θα ήταν η ανακοπή της επέκτασης των Τανγκ στην περιοχή.
Τον Ιούλιο του 751, τόσο τα στρατεύματα των Τανγκ όσο και οι στρατιώτες των Αββασιδών συναντήθηκαν στην κοιλάδα του ποταμού Ταλάς, όπου οι δυνάμεις των Τανγκ ηττήθηκαν. Η Μάχη του Ταλάς είναι σημαντική, με βάση τις προκύπτουσες αλλαγές στις πολιτικές τύχες των αντίπαλων πλευρών, και γενικά στην περιοχή, όπως και τα οικονομικά οφέλη του ελέγχου σ' αυτή τη στρατηγική περιοχή κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού. Υπάρχει επίσης ένας μύθος, κατά τον οποίο Κινέζοι κρατούμενοι που συνελήφθησαν μετά τη μάχη, συνέβαλλαν στη μεταφορά της τεχνολογίας για την παραγωγή χαρτιού στη Μέση Ανατολή και τελικά την Ευρώπη.
Παραπομπές
Bai, pp. 210–19.
Bulliet & Crossley & Headrick & Hirsch & Johnson 2010, p. 286.
Bulliet 2010, p. 286.
Wink 2002, p. 68.
Wink 1997, p. 68.
Chaliand 2004, p. 31.
Bai, pp. 224–25.
Bartold, pp. 180–96.
The strength of Arabs is not recorded for this battle, but the armies to the east of Khorasan controlled by the Arabs later were estimated by the Chinese in 718 with 900,000 troops available to respond (Bai 2003, pp. 225–6).
http://www.saudiaramcoworld.com/issue/198205/the.battle.of.talas.htm
Chinese regular exploited to the area of western protectorate from the Chinese heartland never exceed 30,000 between 692–726. However, the Tongdian (801 AD), the earliest narrative for battle itself by either side suggests 30,000 deaths, whereas the Tangshu (945 AD) accounted 20,000 (probably included mercenaries already) in this battle (Bai 2003, pp. 224–5). The earliest Arabic account for the battle itself from Al-Kamil fi al-Tarikh (1231 AD) suggests 100,000 troops (50,000 deaths and 20,000 prisoners), however Bartold considered them to be exaggerated (Xue 1998, pp. 256–7; Bartold 1992, pp. 195–6).
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
