ART

 

.

Ελβετία

Το Αβάνς (Avanche) (γερμ. Βίφλισμπουργκ, Wi(f)flisburg) (βλ. Ιστορία), είναι πόλη και έδρα δήμου της Δ. Ελβετίας, στο καντόνι Βω (Vaud) και την περιφέρεια Μπρουά-Βιλί (Broye-Vully). Έχει έκταση 19,46 χμ² και πληθυσμό 3.575 κατοίκους (Δεκέμβριος 2012).[1]. Βρίσκεται 25 χμ. ΝΔ της Βέρνης και ήταν η πρωτεύουσα της φερώνυμης περιοχής μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου του 2006, όταν αποτέλεσε τμήμα της νέας περιφέρειας Μπρουά-Βιλί.[2]

Ο κάτοικος της πόλης ονομάζεται Αβανσουά (Avenchois).

Γεωγραφία
Άποψη της πόλης Αβάνς

Το Αβάνς είναι κτισμένο σε λοφώδη περιοχή, νότια της λίμνης Μορά (Morat), που βλέπει στην κοιλάδα Μπρουά (Broye), περίπου 17 χμ. ΒΑ της πόλης Φριμπούρ (Fribourg). Από τη συνολική έκταση του δήμου, το μεγαλύτερο ποσοστό 63,4%, περίπου, χρησιμοποιείται για γεωργικούς σκοπούς, ενώ το 15,8% είναι δασικές εκτάσεις. Από την υπόλοιπη έκταση, το 19,6% είναι δομημένη περιοχή (κτήρια ή δρόμοι), το 0,9% καταλαμβάνεται από ποτάμια ή λίμνες, και το 0,2% είναι μη παραγωγικές/χέρσες εκτάσεις.[3]

Από τη δομημένη έκταση, τα βιομηχανικά κτίρια αποτελούν το 1,8%, οι κατοικίες και τα αστικά κτήρια το 4,1%, οι συγκοινωνιακές υποδομές το 6,0%, ενώ τα πάρκα, οι ζώνες πρασίνου και τα γήπεδα αποτελούν το 6,8%. Από τις δασικές εκτάσεις, το 13,4% είναι καθαρά δάση, ενώ το 2,4 % καλύπτεται από οπωρώνες ή μικρές συστάδες δέντρων. Από τη γεωργική γη, το 51,7% χρησιμοποιείται για τις καλλιέργειες και το 10,6% είναι βοσκότοποι. Το νερό καλύπτει 0,3% σε λίμνες και 0,5% σε ποτάμια και ρέματα.[3]
Κλίμα

Το Αβάνς έχει κατά μέσο όρο 121,8 ημέρες βροχής ή χιονιού ετησίως και κατά μέσο όρο δέχεται 981 χιλιοστά κατακρημνισμάτων. Στην πόλη υπάρχει μετεωρολογικός σταθμός, σε υψόμετρο 458.[4]
Ιστορία

Οι ρίζες της πόλης πρέπει να αναζητηθούν στην εποχή των Κελτών. Μια φυλή παλαιών ‘Ελβετών’ (Helvetians) είχε κτίσει έναν οικισμό στους λόφους του Bois de Châtel, νότια του κατοπινού, μεγαλύτερου ρωμαϊκού.

Η δημιουργία του οχυρού οικισμού Aventicum από τους Ρωμαίους, ο οποίος έγινε η πρωτεύουσα της επαρχίας, έλαβε χώρα γύρω το 15-13 π.Χ. Το όνομα προέρχεται από τη θεά της άνοιξης Aventia των Ελβετών. Ο οικισμός σύντομα εξελίχθηκε σε μια μεγάλη και ακμάζουσα εμπορική πόλη με 20.000 κατοίκους, επειδή υπήρξε ο πλέον σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος της εποχής, στη διάβαση από τον αυχένα Γκραν Σαιν Μπερνάρ μέχρι τον Ρήνο.[5] Η περιοχή, όμως, λεηλατήθηκε από τα φύλα των Αλαμανών (Alamanni) μετά την πτώση της Ρώμης το 260 μ.Χ. και από τους Ούνους τον 5ο αιώνα.[6] Ένας νέος οχυρωμένος οικισμός δημιουργήθηκε κατά τον 5ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πόλη υπήρξε έδρα επισκοπής και είχε τουλάχιστον δύο εκκλησίες (Άγ. Μαρτίνος και Άγ. Συμφοριανός). Όταν ο επίσκοπος μετακόμισε την έδρα του στη Λωζάνη τον 6ο αιώνα, ξεκίνησε η παρακμή της πόλης.
Το Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο και ο Πύργος της Επισκοπής στο Αβάνς

Το 1074, ο επίσκοπος της Λωζάνης, Μπούρκχαρντ (Burkhard von Oltigen), ίδρυσε μια νέα πόλη στην περιοχή που λεγόταν Adventica, η οποία μετονομάστηκε σε Αβάνς το 1518.[7] Στον 11ο αιώνα, περιβάλλεται από τείχη και λαμβάνει χάρτα δικαιωμάτων πόλης, το 1259. Η πόλη υπέγραψε συνθήκη συμμαχίας το 1239 με το Φριμπούρ (Φράιμπουργκ) και, το 1353 με το Μύρτεν (Murten).

Μέχρι τον 13ο αιώνα, δεν εμφανίζεται γερμανικό όνομα για την πόλη και, όταν έγινε αυτό, η ονομασία δεν είναι ούτε μετάφραση της λατινικής, ούτε εκγερμανισμένη εκδοχή της γαλλικής. Το 1266, η ονομασία Wibilsburg εμφανίζεται και στη συνέχεια, διαδοχικά οι ονομασίες Wipelspurg (1302), Wibelspurg (1458), Wiblispurg (1476), Wiflispurg (1548), και Wiflisburg (1577).

Το 1536, η πόλη τέθηκε υπό την ηγεμονία της Βέρνης. Κατά το 1798, έγινε μέρος του ελβετικού καντονίου του Fribourg. Το 1801, ο πληθυσμός πίεσε για την ενσωμάτωση στο καντόνι Λεμάν (Léman) της Ελβετικής Δημοκρατίας. Με τη μεσολάβηση του Ναπολέοντα το 1803, το Αβάνς έγινε μέρος του καντονίου Βω και πρωτεύουσα επαρχίας του. Το 1826 μια κοινότητα Εβραίων από την Αλσατία εγκαταστάθηκε στην πόλη. Ήταν κυρίως έμποροι αλόγων και ίδρυσαν μια συναγωγή το 1865. Όταν οι οικονομικές συνθήκες επιδεινώθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Εβραίοι έφυγαν από την πόλη και από τη συναγωγή, η οποία επειδή δεν ήταν πλέον σε χρήση, κατεδαφίστηκε το 1954.

Ένα αεροδρόμιο κατασκευάστηκε βόρεια του δήμου το 1910, όπου ο Ernest Failloubaz έκανε την πρώτη πτήση στην Ελβετία, με αεροπλάνο κατασκευασμένο από Ελβετό πολίτη. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, λειτούργησε ως στρατιωτικό αεροδρόμιο. Όταν κατασκευάστηκε το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Παγιέρν (Payerne), το 1921, εκείνο του Αβάνς έκλεισε.
Εραλδική

Ο θυρεός της πόλης απεικονίζει το κεφάλι ενός Μαυριτανού σε κόκκινο φόντο, με ασημένια κορδέλλα στα μαλλιά, με μπλε και χρυσαφί ένδυση.[8]
Δημογραφικά στοιχεία

Από το συνολικό πληθυσμό του Αβάνς, το 32,9% είναι μη Ελβετοί,[9] ενώ to 73,3% μιλάει γαλλικά, το 12,9% γερμανικά, το 6% πορτογαλικά και ελάχιστοι πολίτες ιταλικά.[10] Το 38% των κατοίκων ασπάζονται το ρωμαιοκαθολικό δόγμα και το 40,6% είναι ελβετοί μεταρρυθμιστές.[10]
Αξιοθέατα
Το Κάστρο στο Αβάνς

Ολόκληρη η πόλη του Αβάνς συμπεριλαμβάνεται στη Λίστα με τις Τοποθεσίες Εθνικής Κληρονομιάς της Ελβετίας (KGS-Inventar), με κυριότερο αξιοθέατο τα μνημεία που σχετίζονται με την ρωμαϊκή εποχή, από τα οποία τα σημαντικότερα είναι:

το εξαιρετικά διατηρημένο Αμφιθέατρο, όπου βρίσκονται και ο μεταγενέστερος Πύργος της Επισκοπής (Tour de l'évêque) και στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης
λιγοστά ερείπια ρωμαϊκού θεάτρου
ερείπια ρωμαϊκών λουτρών (thermae), με ευρύ περίβολο

Άλλα αξιοθέατα είναι:

Το Κάστρο (Château d'Avenches), αναγεννησιακό κτίσμα που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Παλαιότερα, είχε χρησιμοποιηθεί ως έδρα κυβερνητικών υπηρεσιών, φυλακή, απλή διαμονή ευγενών κ.α.. Σήμερα στεγάζει κυρίως μουσικές εκδηλώσεις και εκθέσεις έργων τέχνης.[11]
Το Ιερό του Ντονατίρ (Temple à Donatyre)
Η Εκκλησία της Αγ. Μαγδαληνής των Μεταρρυθμιστών
Το Ιστορικό Δημαρχείο

Παραπομπές

Population résidante permanente par commune et origine, Vaud, 1950-2012 (XLS, 924 kB). Service cantonal de recherche et d’information statistiques (Statistiques Vaud). Kanton Waadt (Canton de Vaud). Abgerufen am 23. April 2013.
Nomenklaturen – Amtliches Gemeindeverzeichnis der Schweiz (German) accessed 4 April 2011
Swiss Federal Statistical Office-Land Use Statistics 2009 data (German) accessed 25 March 2010
"Temperature and Precipitation Average Values-Table, 1961-1990" (in German, French, Italian). Federal Office of Meteorology and Climatology - MeteoSwiss. Retrieved 8 May 2009.
Πάπυρος Λαρούς
Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα
Avenches in German, French and Italian in the online Historical Dictionary of Switzerland.
Flags of the World.com accessed 13 Ιανουαρίου 2014
Swiss Federal Statistical Office - Superweb database - Gemeinde Statistics 1981-2008 (German) accessed 19 June 2010
Swiss Federal Statistical Office accessed 2-February-2011

Galerie du Château Avenches [archive], sur levully.ch (consulté le 26 avril 2012)

Πηγές

Canton of Vaud Statistical Office
Historical Dictionary of Switzerland (online)
Swiss federal Statistical Office
Yoland Gottraux, Le château d'Avenches, 1979
Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1978, 2006
Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963

Εγκυκλοπαίδεια Ελβετίας

Χώρες της Ευρώπης

Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία

Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License