.
Οι τρεις κανόνες του Χούντ (Hund's rules) διατυπωθηκαν από τον Γερμανό φυσικό Φρίντριχ Χουντ το 1927.
1. Για μια δεδομένη ηλεκτρονική διάταξη , ο όρος με μέγιστη πολλαπλότητα έχει την χαμηλότερη ενέργεια. Η πολλαπλότητα είναι ίση με \( {\ displaystyle 2S + 1 \} \), όπου \( {\ displaystyle S} \) είναι το σύνολικό σπιν για όλα τα ηλεκτρόνια. Επομένως, ο όρος με την χαμηλότερη ενέργεια είναι ως εκ τούτου ο όρος με τη μέγιστη τιμή \( {\ displaystyle S \,} \).
2. Για μια δεδομένη πολλαπλότητα, ο όρος με τη μεγάλο μεγαλύτερη τιμή του κβαντικού αριθμού της συνολικής τροχιακής στροφορμής \( {\ displaystyle L \} \) έχει την χαμηλότερη ενέργεια.
3. Για ένα δεδομένο όρο, σε ένα άτομο με την εξωτερική υποστοιβάδα συμπληρωμένη κατά το ήμισυ ή και λιγότερο, το ενεργειακό επίπεδο με την μικρότερη τιμή είναι αυτό με τη μικρότερη τιμή κβαντικού αριθμού της συνολικής στροφορμής \( {\ displaystyle J \,} \) (για τον τελεστή \( {\ displaystyle L + {\ boldsymbol {J}} = {\ boldsymbol {L}} + {\ boldsymbol {S}}}) \) βρίσκεται χαμηλότερα στην ενέργεια. Εάν η εξωτερική υποστοιβάδα είναι συμπληρωμένη περισσότερο από το ήμισυ, το ενεργειακό επίπεδο με την μικρότερη τιμή είναι αυτό με τη μεγαλύτερη τιμή J
Ηλεκτρόνια που καταλαμβάνουν τροχιακά της ίδιας ενέργειας (της ίδιας υποστοιβάδας), έχουν κατά προτίμηση παράλληλα σπιν. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται ο μέγιστος δυνατός αριθμός ασύζευκτων ηλεκτρονίων . Ο αριθμός των ασύζευκτων ηλεκτρονίων αυξημένος κατά μια μονάδα, ονομάζεται πολλαπλότητα της υποστοιβάδας.
Δείτε επίσης
Ηλεκτρονική δομή
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
