ART

 

.

Ο Βιγίλιος (πεθ. Συρακούσες, 7 Ιουνίου 555) ήταν Επίσκοπος Ρώμης από τις 29 Μαρτίου του 537 εως τον θάνατό του.

Βιογραφία

Ο Βιγίλιος κατάγονταν από σημαντική Ρωμαϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του, Ιωάννης, ήταν ύπατος[1] ενώ ο αδερφός του, Ρεπάρατος ήταν συγκλητικός.[2] Έγινε διάκονος της Ρωμαϊκής Εκκλησίας το 531, χρονιά κατά την οποία ο Ρωμαϊκός κλήρος συμφώνησε να δώσει την εξουσία στον πάπα να καθορίζει τον διάδοχό του. Ο Βιγίλιος ορίστηκε από τον Πάπα Βονιφάτιο Β' ως διάδοχός του. Η αντίθεση σε αυτή την διαδικασία διαδοχής, οδήγησε τον Βονιφάτιο να αποσύρει τον διορισμό του Βιγίλιου και να κάψει το αντίστοιχο διάταγμα.

Ο μεθεπόμενος πάπας από τον Βονιφάτιο, Αγαπητός ο Α΄, διόρισε τον Βιγίλιο, παπικό αντιπρόσωπο (αποκρισιάριο) στην Κωνσταντινούπολη και έτσι βρέθηκε στην πρωτεύουσα της Ανατολής. Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα προσπάθησε να τον πάρει με το μέρος της για να εκδικηθεί τον εκτοπισμό του μονοφυσίτη πατριάρχη Άνθιμου από τον πάπα Αγαπητό και επιπλέον να αποκτήσει βοήθεια για τον αγώνα της υπέρ των Μονοφυσιτών.

Λέγεται ότι ο Βιγίλιος συμφώνησε με τα σχέδια της αυτοκράτειρας, αφού του υποσχέθηκε την Παπική Έδρα και μεγάλο χρηματικό ποσό (700 λίβρες χρυσό). Μετά τον θάνατο του Αγαπητού στις 22 Απριλίου του 536, ο Βιγίλιος επέστρεψε στη Ρώμη εφοδιασμένος με γράμματα από την αυτοκρατορική αυλή, και χρήματα. Στο μεταξύ πάπας είχε γίνει ο Σιλβέριος με τη βοήθεια της επιρροής του βασιλιά των Γότθων. Λίγο μετά ο βυζαντινός στρατηγός Βελισάριος οχύρωσε τη Ρώμη, η οποία παρόλα αυτά ξαναπολιορκήθηκε από τους Γότθους. Ο Βιγίλιος έδωσε στον Βελισάριο τα γράμματα από την αυλή της Κωνσταντινούπολης, τα οποία τον υποδείκνυαν για τον παπικό θρόνο. Κατηγορώντας ψευδώς τον Σιλβέριο, έπεισε τον Βελισάριο να τον εκθρονίσει και με την επιρροή του εκλέχτηκε πάπας στη θέση του. Χειροτονήθηκε και ενθρονίστηκε στις 29 Μαρτίου του 537.
Παποσύνη

Ο Βιγίλιος φρόντισε ώστε ο εκθρονισμένος Σιλβέριος να φυλακισθεί, όπου και πέθανε λόγω των κακών συνθηκών κράτησής του. Μετά τον θάνατο του Σιλβέριου ο Βιγίλιος αναγνωρίστηκε ως Πάπας από όλο τον Ρωμαϊκό κλήρο. Πολλές από αυτές τις κατηγορίες για τον Βιγίλιο φαίνονται μεγαλοποιημένες, αλλά σίγουρα ο τρόπος της ανέλιξής του στον παπικό θρόνο δεν ήταν κανονικός. Παρόλα αυτά η αυτοκράτειρα Θεοδώρα θεώρησε ότι εξαπατήθηκε γιατί ο Βιγίλιος, αφού ικανοποίησε την φιλοδοξία του να γίνει πάπας, διατήρησε την ίδια στάση με τον προκάτοχό του απέναντι στους μονοφυσίτες και τον εκθρονισμένο Άνθιμο. Σε μία υποτιθέμενη επιστολή του προς τους καθηρημένους Μονοφυσίτες πατριάρχες, Άνθιμο, Σέβερο και Θεοδόσιο, ο πάπας συμφωνεί μαζί τους. Η επιστολή θεωρείται πλαστή από πολλούς ερευνητές καθώς φέρει όλα γνωρίσματα της πλαστογραφίας(cf. Duchesne in Revue des quest. histor. (1884), II, 373; Chamard, ibid., I (1885), 557; Grisar in Analecta romana, I, 55 sqq.; Savio in Civilta catt., II (1910), 413-422). Ο Βιγίλιος δεν αποκατέστησε τελικά τον Άνθιμο στον θρόνο του.

Το 540 τελικά ο Βιγίλιος πήρε θέση στο ζήτημα του Μονοφυσιτισμού, στέλνοντας δύο επιστολές στην Κωνσταντινούπολη. Το ένα απευθηνόταν στον αυτοκράτορα Ιουστινιανό και το άλλο στον πατριάρχη Μηνά. Και στις δύο υποστηρίζει θετικά τις συνόδους της Εφέσου και της Χαλκηδόνας όπως επίσης και τις αποφάσεις του Πάπα Λέοντος, ενώ εγκρίνει την καθαίρεση του Πατριάρχη Άνθιμου. Πολλά από τα σωζόμενα γράμματα των πρώτων χρόνων της παποσύνης του δίνουν πληροφορίες για την εμπλοκή του στα εκκλησιαστικά ζητήματα διαφόρων χωρών. Στις 6 Μαρτίου του 538 έγραψε στον επίσκοπο Καισάριο της Αρλ για το επιτίμιο του αυστρασιανού βασιλιά Theudebert εξαιτίας του γάμου του με τη χήρα του αδελφού του. Στις 29 Ιουνίου 538 στάλθηκε δεκρετάλιο στον επίσκοπο Πορφούτουρο της Μπράγκα περιέχοντας αποφάσεις του σε διάφορα ζητήματα εκκλησιαστικής πειθαρχίας. ο Επίσκοπος Αυξάνιος και ο διάδοχός του, Αυριλιανός της Άρλ, ξεκίνησαν αλληλογραφία με τον πάπα σχετικά με την καθιέρωση του πάλλιου σαν σύμβολο του τίτλου αλλά και της εξουσίας του παπικού λεγάτου της Γαλατίας. Το 543 ο Ιουστινιανός εξέδωσε διάταγμα που καταδίκαζε τις διάφορες αιρέσεις του Ωριγένη, το διάταγμα αποστάλθηκε και στους πατριάρχες της Ανατολής και στον Βιγίλιο.
Πάπας Βιγίλιος
Στην Κωνσταντινούπολη

Προσπαθώντας να αποσπάσει την προσοχή του Ιουστινιανού από τον Ωριγενισμό, ο Θεόδωρος Ασκίδας, επίσκοπος Καισαρείας, του επισήμανε ότι καταδικάζοντας τους διάφορους αντιπροσώπους της Σχολής της Αντιόχειας, υπέρμαχους του Νεστοριανισμού θα έκανε ευκολότερη την επανένωση με τους Μονοφυσίτες. Ο Αυτοκράτορας που αγωνιούσε να πάρει με το μέρος του τους Μονοφυσίτες, συμφώνησε σε αυτό, και το 543 ή το 544 εξέδωσε νέο έδικτο καταδικάζοντας τα Τρία Κεφάλαια. Οι πατριάρχες και οι επίσκοποι της Ανατολής υπέγραψαν την καταδίκη των Τριών Κεφαλαίων. Στη Δυτική Ευρώπη όμως η διαδικασία κρίθηκε αδικαιολόγητη και επικίνδυνη, επειδή υπήρχε ο φόβος ότι θα μείωνε τη σημασία της Συνόδου της Χαλκηδόνας. Ο Βιγίλιος αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αυτοκρατορικό έδικτο και κλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Ιουστινιανό για την επίλυση του ζητήματος με σύνοδο. Σύμφωνα με το «Liber Pontificalis» στις 20 Νοεμβρίου, ενώ ο πάπας ιερουργούσε στη Γιορτή της Αγίας Σεσίλιας στην Εκκλησία της Αγίας Σεσίλιας στην Τραστέβερε, και πριν η λειτουργία τελειώσει του δόθηκε η εντολή από τον αυτοκρατορικό απεσταλμένο, Άνθιμο, να ξεκινήσει αμέσως για την Κωνσταντινούπολη. Ο πάπας μεταφέρθηκε σε ένα πλοίο που τον περίμενε στον Τίβερη, ενώ μέρος των κατοίκων τον καταριόταν και πετούσε πέτρες στο πλοίο. Η Ρώμη πολιορκούνταν από τους Γότθο βασιλιά Τοτίλα και οι κάτοικοι περιήλθαν σε μεγάλα δεινά. Ο Βιγίλιος έστειλε πλοία με σιτηρά στη Ρώμη αλλά αυτά αιχμαλωτίστηκαν από τους Γότθους. Σύμφωνα με το «Liber pontificalis», ο πάπας έφυγε από τη Ρώμη κατά πάσα πιθανότητα στις 22 Νοεμβρίου του 545. Έμεινε αρκετό διάστημα στη Σικελία πριν καταλήξει στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 546 ή τον Ιανουάριο του 547.

Ο Βιγίλιος προσπάθησε να πείσει τον αυτοκράτορα να στείλει βοήθεια στους κατοίκους της Ρώμης και της Ιταλίας που δεινοπαθούσαν από τους Γότθους. Το κύριο ενδιαφέρον όμως του Ιουστινιανού ήταν το θέμα των Τριών Κεφαλαίων, και καθώς ο Βιγίλιος δεν ήταν έτοιμος να κάνει τέτοιου είδους συμβιβασμούς και αμφιταλαντεύονταν, έμελλε να υποφέρει. Η αλλαγή της στάσης του μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι η καταδίκη των εν λόγω γραπτών ήταν δικαιολογημένη στην ουσία της, όμως φαίνονταν άκαιρη και θα οδηγούσε σε καταστροφικές διαμάχες με τη Δυτική Ευρώπη. Τελικά ο Βιγίλιος αναγνώρισε τις αποφάσεις της Δεύτερης Συνόδου της Κωνσταντινούπολης σε ένα γράμμα στις 8 Δεκεμβρίου του 553 προς τον πατριάρχη Ευτύχιο και διακήρυξε την απόφασή του λεπτομερώς με ένα «Καταστατικό» στις 26 Φεβρουαρίου του 554. Έτσι μετά από 8 χρόνια παραμονής του στην Κωνσταντινούπολη και αφού ήρθε σε συνεννόηση με τον Ιουστινιανό ξεκίνησε το ταξίδι επιστροφής στη Ρώμη την άνοιξη του 555 κατά τη διάρκεια του οποίου πέθανε στις Συρακούσες. Το σώμα του μεταφέρθηκε στη Ρώμη και θάφτηκε στη Βασιλική του Σιλβέστρου πάνω από την κατακόμβη της Πρισκίλλας στην Σαλάρια Οδό.
Πηγές

Άρθρο για τον Βιγίλιο στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια
Αναστάσιος Βιβλιοθηκάριος, Historia De Vitis Romanorum Pontificum
Προκόπιος, Περι του γοτθικού πολέμου

Αναφορές

↑ Αναστάσιος Βιβλιοθηκάριος, Historia De Vitis Romanorum Pontificum
↑ Προκόπιος, Περι του γοτθικού πολέμου, Ι, 26

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Άπαντα από την Migne Patrologia με αναλυτικούς καταλόγους

Πάπες της Ρώμης

1ος–4ος αιώνας Πέτρος | Λίνος | Ανάκλητος | Κλήμης Α΄ | Ευάριστος | Αλέξανδρος Α΄ | Σίξτος Α΄ | Τελεσφόρος | Υγίνος | Πίος Α΄ | Ανίκητος | Σωτήρ | Ελεύθερος | Βίκτωρ Α΄ | Ζεφυρίνος | Κάλλιστος Α΄ | Ουρβανός Α΄ | Ποντιανός | Ανθηρός | Φαβιανός | Κορνήλιος | Λούκιος Α΄ | Στέφανος Α΄ | Σίξτος Β΄ | Διονύσιος | Φήλιξ Α΄ | Ευτυχιανός | Γάιος | Μαρκελλίνος | Μάρκελλος Α΄ | Ευσέβιος | Μιλτιάδης | Σιλβέστρος Α΄ | Μάρκος | Ιούλιος Α΄ | Λιβέριος | Δάμασος Α΄ | Σιρίκιος | Αναστάσιος Α΄ |

5ος–8ος αιώνας Ιννοκέντιος Α΄ | Ζώσιμος | Βονιφάτιος Α΄ | Καιλεστίνος Α΄ | Σίξτος Γ΄ | Λέων Α΄ | Ιλάριος | Σιμπλίκιος | Φήλιξ Γ΄ | Γελάσιος Α΄ | Αναστάσιος Β΄ | Σύμμαχος | Ορμίσδας | Ιωάννης Α΄ | Φήλιξ Δ΄ | Βονιφάτιος Β΄ | Ιωάννης Β΄ | Αγαπητός Α΄ | Σιλβέριος | Βιγίλιος | Πελάγιος Α΄ | Ιωάννης Γ΄ | Βενέδικτος Α΄ | Πελάγιος Β΄ | Γρηγόριος Α΄ | Σαβινιανός | Βονιφάτιος Γ΄ | Βονιφάτιος Δ΄ | Αδεοδάτος Α΄ | Βονιφάτιος Ε΄ | Ονώριος Α΄ | Σεβερίνος | Ιωάννης Δ΄ | Θεόδωρος Α΄ | Μαρτίνος Α΄ | Ευγένιος Α΄ | Βιταλιανός | Αδεοδάτος Β΄ | Δόνος | Αγάθων | Λέων Β΄ | Βενέδικτος Β΄ | Ιωάννης Ε΄ | Κόνων | Σέργιος Α΄ | Ιωάννης ΣΤ΄ | Ιωάννης Ζ΄ | Σισίννιος | Κωνσταντίνος | Γρηγόριος Β΄ | Γρηγόριος Γ΄ | Ζαχαρίας | (Στέφανος) | Στέφανος Β΄ | Παύλος Α΄ | Στέφανος Γ΄ | Αδριανός Α΄ | Λέων Γ΄ |

9ος–12ος αιώνας Στέφανος Δ΄ | Πασχάλης Α΄ | Ευγένιος Β΄ | Βαλεντίνος | Γρηγόριος Δ΄ | Σέργιος Β΄ | Λέων Δ΄ | Βενέδικτος Γ΄ | Νικόλαος Α΄ | Αδριανός Β΄ | Ιωάννης Η΄ | Μαρίνος Α΄ | Αδριανός Γ΄ | Στέφανος Ε΄ | Φορμόζος | Βονιφάτιος ΣΤ΄ | Στέφανος ΣΤ΄ | Ρωμανός | Θεόδωρος Β΄ | Ιωάννης Θ΄ | Βενέδικτος Δ΄ | Λέων Ε΄ | Σέργιος Γ΄ | Αναστάσιος Γ΄ | Λάνδων | Ιωάννης Ι΄ | Λέων ΣΤ΄ | Στέφανος Ζ΄ | Ιωάννης ΙΑ΄ | Λέων Ζ΄ | Στέφανος Η΄ | Μαρίνος Β΄ | Αγαπητός Β΄ | Ιωάννης ΙΒ΄ | Λέων Η΄ | Βενέδικτος Ε΄ | Ιωάννης ΙΓ΄ | Βενέδικτος ΣΤ΄ | Βενέδικτος Ζ΄ | Ιωάννης ΙΔ΄ | Ιωάννης ΙΕ΄ | Γρηγόριος Ε΄ | Σιλβέστρος Β΄ | Ιωάννης ΙΖ΄ | Ιωάννης ΙΗ΄ | Σέργιος Δ΄ | Βενέδικτος Η΄ | Ιωάννης ΙΘ΄ | Βενέδικτος Θ΄ | Σιλβέστρος Γ΄ | Γρηγόριος ΣΤ΄ | Κλήμης Β΄ | Δάμασος Β΄ | Λέων Θ΄ | Βίκτωρ Β΄ | Στέφανος Θ΄ | Νικόλαος Β΄ | Αλέξανδρος Β΄ | Γρηγόριος Ζ΄ | Βίκτωρ Γ΄ | Ουρβανός Β΄ | Πασχάλης Β΄ | Γελάσιος Β΄ | Κάλλιστος Β΄ | Ονώριος Β΄ | Ιννοκέντιος Β΄ | Καιλεστίνος Β΄ | Λούκιος Β΄ | Ευγένιος Γ΄ | Αναστάσιος Δ΄ | Αδριανός Δ΄ | Αλέξανδρος Γ΄ | Λούκιος Γ΄ | Ουρβανός Γ΄ | Γρηγόριος Η΄ | Κλήμης Γ΄ | Καιλεστίνος Γ΄ | Ιννοκέντιος Γ΄ |

13ος–16ος αιώνας Ονώριος Γ΄ | Γρηγόριος Θ΄ | Καιλεστίνος Δ΄ | Ιννοκέντιος Δ΄ | Αλέξανδρος Δ΄ | Ουρβανός Δ΄ | Κλήμης Δ΄ | Γρηγόριος Ι΄ | Ιννοκέντιος Ε΄ | Αδριανός Ε΄ | Ιωάννης ΚΑ΄ | Νικόλαος Γ΄ | Μαρτίνος Δ΄ | Ονώριος Δ΄ | Νικόλαος Δ΄ | Καιλεστίνος Ε΄ | Βονιφάτιος Η΄ | Βενέδικτος ΙΑ΄ | Κλήμης Ε΄ | Ιωάννης ΚΒ΄ | Βενέδικτος ΙΒ΄ | Κλήμης ΣΤ΄ | Ιννοκέντιος ΣΤ΄ | Ουρβανός Ε΄ | Γρηγόριος ΙΑ΄ | Ουρβανός ΣΤ΄ | Βονιφάτιος Θ΄ | Ιννοκέντιος Ζ΄ | Γρηγόριος ΙΒ΄ | Μαρτίνος Ε΄ | Ευγένιος Δ΄ | Νικόλαος Ε΄ | Κάλλιστος Γ΄ | Πίος Β΄ | Παύλος Β΄ | Σίξτος Δ΄ | Ιννοκέντιος Η΄ | Αλέξανδρος ΣΤ΄ | Πίος Γ΄ | Ιούλιος Β΄ | Λέων Ι΄ | Αδριανός ΣΤ΄ | Κλήμης Ζ΄ | Παύλος Γ΄ | Ιούλιος Γ΄ | Μάρκελλος Β΄ | Παύλος Δ΄ | Πίος Δ΄ | Πίος Ε΄ | Γρηγόριος ΙΓ΄ | Σίξτος Ε΄ | Ουρβανός Ζ΄ | Γρηγόριος ΙΔ΄ | Ιννοκέντιος Θ΄ | Κλήμης Η΄ |

17ος–20ος αιώνας Λέων ΙΑ΄ | Παύλος Ε΄ | Γρηγόριος ΙΕ΄ | Ουρβανός Η΄ | Ιννοκέντιος Ι΄ | Αλέξανδρος Ζ΄ | Κλήμης Θ΄ | Κλήμης Ι΄ | Ιννοκέντιος ΙΑ΄ | Αλέξανδρος Η΄ | Ιννοκέντιος ΙΒ΄ | Κλήμης ΙΑ΄ | Ιννοκέντιος ΙΓ΄ | Βενέδικτος ΙΓ΄ | Κλήμης IB΄ | Βενέδικτος ΙΔ΄ | Κλήμης ΙΓ΄ | Κλήμης ΙΔ΄ | Πίος ΣΤ΄ | Πίος Ζ΄ | Λέων ΙΒ΄ | Πίος Η΄ | Γρηγόριος ΙΣΤ΄ | Πίος Θ΄ | Λέων ΙΓ΄ | Πίος Ι΄ | Βενέδικτος ΙΕ΄ | Πίος ΙΑ΄ | Πίος ΙΒ΄ | Ιωάννης ΚΓ΄ | Παύλος ΣΤ΄ | Ιωάννης Παύλος Α΄ | Ιωάννης Παύλος Β΄

21ος αιώνας Βενέδικτος ΙΣΤ΄| Φραγκίσκος |...

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License