.
Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924. Είναι κριτικός της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος.
Παρακολούθησε μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού. Από τα εφηβικά του χρόνια αναμείχθηκε στις κινήσεις της πολιτικής νεολαίας της Αριστεράς. Υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας Ελεύθερη Ελλάδα (1946-1947) και παράλληλα αρθρογραφούσε στο περιοδικό ΕΠΟΝ Νέα Γενιά (1944-1945). Μετά τη χαλάρωση των μετεμφυλιακών μέτρων εργάστηκε στις εφημερίδες Η Αυγή (1952-1967), Ελεύθερος, Ώρα (1955-1956). Μαζί με τον Κ. Κουλουφάκο, τον Τ. Πατρίκιο, τον Κ. Πορφύρη κ.α. σχημάτισαν την συντακτική ομάδα του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης.
Κατά την περίοδο της Δικτατορίας (1967-1974), ο Ρ. διέφυγε στη Γαλλία. Εκεί εργάστηκε ως συντάκτης στο Λεξικό Robert και συμμετείχε στο αφιέρωμα του περιοδικού Temps Modernes (1969) στην Ελλάδα, συνθέτοντας μία ανθολογία κειμένων από διωχθέντες συγγραφείς. Ιδιαίτερα διαπλαστική για τις πολιτικές θέσεις του και για τη μετέπειτα ιδεολογική εξέλιξή του ήταν η φιλική σχέση του με τον Άρη Αλεξάνδρου, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι οξύτατες αντιδογματικές θέσεις του.
Μετά τη μεταπολίτευση ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Ηριδανός, το οποίο με τα αφιερώματά του πραγματοποίησε ανοίγματα προς νέες τάσεις της λογοτεχνίας. Παράλληλα, έγραφε επιφυλλίδες στην Αυγή (1977-1980) και αργότερα εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Απογευματινή (1976-1981). Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Εξέδωσε τα κριτικά έργα: "Οι ιδέες και τα έργα" (1965), "Τέχνη και Εξουσία" (1985), "Κρίσιμη λογοτεχνία" (1986), "Σημεία στίξεως" (1987), "Άρης Αλεξάνδρου. Ο Εξόριστος" (1996).
Ο Ραυτόπουλος αποτελεί από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μαρξιστικής κριτικής στη μεταπολεμική περίοδο. Με τα κείμενά του στην Επιθεώρηση Τέχνης, αναδείχθηκε σε έναν από τους δυναμικότερους και σημαντικότερους νέους βιβλιοκριτικούς και μελετητές της μεταπολεμικής περιόδου. Παρά τις ακραίες, λόγω των πολιτικών συγκυριών, απόψεις του, απέφυγε συστηματικά τον δογματισμό. Υπήρξε διεισδυτικός, οξυδερκής, αιχμηρός στις τοποθετήσεις του και συχνά τολμούσε ρωμαλέα διατύπωση. Σταδιακά η ματιά του πλουτίστηκε από ένα ποιητικό φρόνημα.
Τιμήθηκε το 1997 με το Κρατικό Βραβείο δοκιμίου-κριτικής για το έργο του "Άρης Αλεξάνδρου. Ο εξόριστος".
Ενδεικτική εργογραφία
Οι ιδέες και τα έργα, Δίφρος, Αθήνα, 1965.
Τέχνη και Εξουσία, Αθήνα, Καστανιώτης, 1985.
Κρίσιμη Λογοτεχνία, Αθήνα, Καστανιώτης, 1986.
Αναθεώρηση Τέχνης. Η Επιθεώρηση Τέχνης και οι άνθρωποί της, Αθήνα, Σοκόλης, 2006.
Πηγές
Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Πατάκης, 2007, σελίδα 1912.
Εξωτερικές συνδέσεις
Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος και η Επιθεώρηση Τέχνης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Ε.Ρ.Τ. - προς το παρόν μη διαθέσιμο)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
