Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Λειώδης είναι γνωστός ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης. Ο Λειώδης είχε ως επάγγελμα τη «θυοσκοπία», δηλαδή τη μαντεία από τα εντόσθια των σφαχτών των θυσιών. Στην καταγωγή ήταν Ιθακήσιος, γιος του Οίνωπα. Από τον Όμηρο στην Οδύσσεια (φ 144-174, χ 310-329) ο Λειώδης χαρακτηρίζεται ως σώφρων νέος. Ωστόσο, σκοτώθηκε και αυτός από τον Οδυσσέα. Σε αγγείο εικονίζεται χωρίς επιγραφή να ικετεύει γονατιστός τον Οδυσσέα, σκηνή που περιγράφεται ως εξής στην Οδύσσεια:

«Τότε ο Λειώδης έπεσε στα πόδια του Δυσσέα / κι έτσι με δάκρυα του 'λεγε και τον παρακαλούσε: / - Σπλαγχνίσου με και σώσε με Δυσσέα, σε ξορκίζω. / Γιατί ποτέ δεν πείραξα στο σπίτι σου γυναίκα / με λόγο είτε μ' αταίριαστο φέρσιμο και τους άλλους / μνηστήρες, όσοι τα' καναν, τους έλεγα να πάψουν. / `Ομως αυτοί δεν πείθονταν απ' το κακό ν' απέχουν, / γι' αυτό με θάνατο σκληρό τις αδικίες πληρώνουν. / Των σπλάχνων με είχαν ξηγητή κι αθώος θα πεθάνω, / ώστε κι οι πράξεις οι καλές στερνά δε βρίσκουν χάρη. / Τότε λοξά τον κοίταξε κι έτσι ο Δυσσέας του 'πε: / - Σπλάχνων κι αν ήσουν ξηγητής στους άλλους τους μνηστήρες, / πολλές φορές στο σπίτι μου θα το παρακαλούσες / του ποθητού μου γυρισμού να μη χαράξει η μέρα / κι απ' το γλυκό το ταίρι μου και συ παιδιά να κάμεις. / Μα απ' το σκληρό το θάνατο δε θα γλυτώσεις τώρα.» (χ 310-325, μετάφραση Ζήσιμου Σίδερη)

Πηγές

* Κρουσίου: «Λεξικόν Ομηρικόν», διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήναι 1901
* Ομήρου Οδύσσεια, αρχαίον κείμενον - έμμετρος μετάφρασις Ζήσιμου Σίδερη, εκδ. οίκος Ιωάννου & Π. Ζαχαροπούλου, Αθήναι 1939