Στην Ελληνική Μυθολογία αλλά και κατά τους ιστορικούς χρόνους η Φήμη ήταν η προσωποποίηση της μετάδοσης του λόγου, των παραδόσεων, των εξιστορήσεων κ.λπ. Θεωρούνταν δευτερεύουσα θεά της αναγγελίας των νικών κυρίως των αθλητικών αγώνων. Για το λόγο αυτό οι αρχαίοι ποιητές την αποκαλούσαν "πτερόεσσα", "πολύλαλο", "τέκνο χρυσής ελπίδας" κ.λπ.

Βωμός της θεάς Φήμης υπήρχε στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας, κοντά στο βωμό της Αιδούς. Επίσης λατρευόταν και στη Κέρκυρα όπως διαπιστώνεται από επιγραφή νομισμάτων που έφεραν τη λέξη "Φάμα".

* Σημειώνεται πως Φήμιο καλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες τον Δία και Φημία την θεά Αθηνά.