Η Φαίδρα ήταν κόρη του βασιλιά της αρχαίας Κρήτης του Μίνωα και της Πασιφάης. Ήταν η δεύτερη γυναίκα του ήρωα και βασιλιά της Αθήνας Θησέα.

Κατά την Ελληνική Μυθολογία όταν η Φαίδρα κυριεύθηκε από σφοδρό έρωτα με τον ονομαστό για την ομορφία του γιο του Θησέα (εκ της Αντιόπης) τον Ιππόλυτο στη προσπάθειά τους να τον συγκινήσει, εκείνος την απέκρουσε. Σε επόμενη συνάντησή τους η Φαίδρα δεν δίστασε να πέσει στα πόδια του και να τον παρακαλεί με δάκρυα ν΄ ανταποκριθεί στον παράφορο έρωτά της. Τότε ο Ιππόλυτος την απέπεμψε τόσο "σκαιότατα" που η Φαίδρα μέσα πλέον στο θυμό της έσκισε τα ενδύματά της και τρέχοντας ημίγυμνη παρουσιάσθηκε στον Θησέα διαβάλοντας τον Ιππόλυτο ότι προσπάθησε να την βιάσει. Τότε ο Θησέας έδιωξε από τη Χώρα τον Ιππόλυτο ο οποίος φεύγοντας σκοτώθηκε όταν τ΄ άλογα του άρματός του αφήνιασαν στη αιφνίδια θέα ενός τέρατος που είχε εκβρασθεί από τη θάλασσα. Όταν η Φαίδρα έμαθε για τον θάνατο του Ιππόλυτου αισθανόμενη ντροπή και ενοχές αυτοκτόνησε δι΄ απαγχονισμού.

Τον μύθο αυτό εκμεταλλεύτηκε ο Ευριπίδης στη τραγωδία του "Ιππόλυτος" καθώς επίσης και πολλοί άλλοι αρχαίοι ποιητές και καλλιτέχνες.

174 Φαίδρα