ART

 

.


Ήρων ο Αλεξανδρεύς

Διόπτρα

{ΗΡΩΝΟΣ ΑΛΕΧΑΝΔΡΕΩΣ
ΠΕΡΙ ΔΙΟΠΤΡΑΣ}
Τῆς διοπτρικῆς πραγματείας πολλὰς καὶ ἀναγ–
καίας παρεχομένης χρείας καὶ πολλῶν περὶ αὐτῆς
λελεχότων ἀναγκαῖον εἶναι νομίζω τά τε ὑπὸ τῶν πρὸ
ἐμοῦ παραλειφθέντα καὶ, ὡς προείρηται, χρείαν παρέ–
χοντα γραφῆς ἀξιῶσαι, τὰ δὲ δυσχερῶς εἰρημένα εἰς
εὐχέρειαν μεταγαγεῖν, τὰ δὲ ψευδῶς εἰρημένα εἰς
διόρθωσιν προάξαι. οὐχ ἡγοῦμαι δὲ ἀναγκαῖον εἶναι
τά τε ἡμαρτημένως καὶ δυσχερῶς ἐκτεθειμένα ἢ καὶ
διημαρτημένα ὑπὸ τῶν πρὸ ἡμῶν νῦν εἰς μέσον
φέρειν· ἐξέσται γὰρ τοῖς βουλομένοις ἐντυγχάνουσιν
κρίνειν τὴν διαφοράν. ἔτι δὲ καὶ ὅσοι ἀναγραφὴν
πεποίηνται περὶ τῆς πραγματείας, οὐ [διὰ] μιᾷ ἢ τῇ
αὐτῇ διόπτρᾳ κέχρηνται πρὸς τὴν ἐνέργειαν, πολλαῖς
δὲ καὶ διαφόροις, καὶ ὀλίγας δι´ αὐτῶν προτάσεις ἐπι–
τελέσαντες. ἡμεῖς μὲν οὖν καὶ τοῦτο αὐτὸ πεφιλοτιμή–
μεθα, ὥστε διὰ τῆς αὐτῆς τὰς προκειμένας ἡμῖν προ–
τάσεις ἐνεργεῖσθαι. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἂν ἑτέρας τις
ἐπινοήσῃ, οὐκ ἀμοιρήσει ἡ κατασκευασθεῖσα ὑφ´ ἡμῶν
διόπτρα, ὥστε καὶ ταύτας ἐνεργεῖν.
Ὅτι δὲ πολλὰς παρέχεται τῷ βίῳ χρείας ἡ
πραγματεία, δι´ ὀλίγων ἐστὶν ἐμφανίσαι. πρός τε γὰρ
ὑδάτων ἀγωγὰς καὶ τειχῶν κατασκευὰς καὶ λιμένων
καὶ παντὸς οἰκοδομήματος εὔχρηστος τυγχάνει, πολλὰ
δὲ ὤνησεν καὶ τὴν περὶ τὰ οὐράνια θεωρίαν, ἀναμε–
τροῦσα τά [τε] μεταξὺ τῶν ἀστέρων διαστήματα, καὶ
τὰ περὶ μεγεθῶν καὶ ἀποστημάτων καὶ ἐκλείψεων
ἡλίου καὶ σελήνης· πρός τε τὴν τῶν γεωγραφου–
μένων πραγματείαν, νήσους τε καὶ πελάγη καὶ καθόλου
πᾶν διάστημα ἐξ ἀποστήματος 〈....〉. πολλάκις γὰρ
ἐμποδὼν ἵσταταί τι εἶργον ἡμᾶς τῆς προθέσεως, ἤτοι
διὰ πολεμίων προκατάληψιν ἢ διὰ τὸ ἀπρόσιτον καὶ
ἄβατον εἶναι τὸν τόπον παρεπομένου τινὸς ἰδιώματος
φυσικοῦ ἢ ῥεύματος ὀξέα ὑποσύροντος. πολλοὶ γοῦν
πολιορκεῖν ἐπιχειροῦντες κλίμακας ἢ μηχανήματα κατα–
σκευασάμενοι ἐλάσσονα ὧν χρὴ καὶ προσα〈γα〉γόμενοι
τοῖς τείχεσιν ὑποχειρίους ἑαυτοὺς παρέσχον τοῖς ἀντιπά–
λοις παραλογισθέντες τῇ ἀναμετρήσει τῶν τειχῶν διὰ τὸ
ἀπείρους εἶναι τῆς διοπτρικῆς πραγματείας. αἰεὶ γὰρ
ἐκτὸς ὄντας βέλους ἀναμετρεῖν δεῖ τὰ προειρημένα
διαστήματα.
Πρότερον οὖν ἐκθέμενοι τὴν τῆς διόπτρας κατα–
σκευὴν ἑξῆς καὶ τὰς χρείας προστάξομεν.
Ἡ τοίνυν τῆς εἰρημένης διόπτρας κατασκευή
ἐστιν τοιαύτη. παγεὺς γίνεται καθάπερ στυλίσκος,
ἔχων ἐκ τοῦ ἄνω μέρους τόρμον στρογγύλον· περὶ δὲ
τὸν τόρμον τυμπάνιον περιτίθεται χάλκεον περὶ τὸ
αὐτὸ κέντρον τῷ τόρμῳ. περιτίθεται δὲ καὶ χοινικὶς
χαλκῆ περὶ τὸν τόρμον εὐλύτως δυναμένη περὶ αὐτὸ〈ν〉
π〈ο〉λεῖσθαι, ἔχουσα ἐκ μὲν τοῦ κάτω μέρους τυμπά–
νιον ὠδοντωμένον συμφυὲς αὐτῇ, ἔλασσον τοῦ προει–
ρημένου τυμπανίου καὶ ἐπικαθήμενον αὐτῷ, ἐκ δὲ τοῦ
ἄνω μέρους πλίνθον καθάπερ Δωρικοῦ κιονίου κεφά–
λιον εὐπρεπείας ἕνεκα. τῷ δ´ εἰρημένῳ ὀδοντωτῷ
τυμπανίῳ παρατίθεται κοχλίδιον ἔχον τὴν ἕλικα ἁρμο–
στὴν τοῖς ὀδοῦσι τοῦ τυμπανίου. τὰ δὲ στημάτια τοῦ
κοχλιδίου συμφυῆ γίνεται τῷ μείζονι τυμπανίῳ. ἐὰν
ἄρα ἐπιστρέφωμεν τὸ εἰρημένον κοχλίδιον, ἐπιστρέψο–
μεν καὶ τὸ ὠδοντωμένον τυμπάνιον καὶ τὴν συμφυῆ
αὐτῷ χοινικίδα. γίνεται δὲ συμφυὴς αὐτῷ τόρμων
τριῶν ἀφιεμένων ἐκ τῆς ἕδρας τῆς χοινικίδος καὶ
συγκοινουμένων αὐτῷ τῷ τυμπανίῳ. λαμβάνει δὲ ὁ
κοχλίας κατὰ μῆκος σωλῆνα πάχος ἔχοντα ὅσον ἐστὶν
τὸ τῆς ἕλικος αὐτοῦ βάθος· οὐκοῦν ἐὰν ἐπιστρέψωμεν
τὸν κοχλίαν, ἄχρις ὁ εἰρημένος ἐν αὐτῷ σωλὴν κατὰ
τοὺς ὀδόντας τοῦ τυ〈μ〉πανίου γένηται, ἰδίᾳ στραφήσεται
τὸ τυμπάνιον. καταστήσαντες οὖν αὐτὸ ὡς ἂν ἡ χρεία
ἀπαιτῇ, ἐπιστρέψομεν τὸν κοχλίαν βραχύ, ὥστε ἐμπλα–
κῆναι τὴν ἕλικα τοῖς ὀδοῦσιν, καὶ οὕτως μενεῖ ἀκίνη–
τον τὸ τυμπάνιον.
Ἔστω οὖν τὸ μὲν περὶ τὸν τόρμον τυμπάνιον καὶ
συμφυὲς τῷ παγεῖ τὸ ΑΒ, τὸ δὲ συμφυὲς τῇ χοινικίδι
τὸ ΓΔ, ὁ δὲ παρακείμενος τούτῳ κοχλίας ὁ ΕΖ, ἡ
δὲ συμφυὴς χοινικὶς τῷ ΓΔ τυμπανίῳ ἡ ΗΘ, ἔχουσα
ἐπικείμενον, ὡς εἴρηται, Δωρικὸν κεφάλιον τὸ ΚΛ.
ἐπὶ δὲ τῆς πλίνθου ἐφεστάτω δύο χαλκᾶ στημάτια
καθάπερ κανόνια, ἀπέχοντα ἀπ´ ἀλλήλων τοσοῦτον,
ὥστε εἰς τὸν μεταξὺ τόπον αὐτῶν πάχος τυμπανίου
δύνασθαι ἐναρμοσθῆναι. ἐπὶ δὲ τῆς πλίνθου μεταξὺ
τῶν κανονίων κοχλίας ἔστω στρεφόμενος, οὗ τὰ
στη〈μάτια .......〉 ἁρμοστὰ τῷ εἰρημένῳ τόρμῳ· οἱ
δὲ μακροὶ καὶ οἱ ὄντες τῷ τόρμῳ παρυπεραίρουσιν εἰς
τὸ ἄνω μέρος ὅσον δακτύλους δ. ἐν δὲ τῇ μεταξὺ τῶν
ὑπεροχῶν χώρᾳ ἐναρμόζεται κανὼν πλάγιος, μῆκος μὲν
ἔχων ὡς πήχεις τέσσαρας, πλάτος δὲ καὶ πάχος ὥστε
ἁρμόζειν εἰς τὴν εἰρημένην χώραν· καὶ διατεμνέσθω
ὑπ´ αὐτῆς κατὰ μῆκος.
Ἐν δὲ τῇ ἄνω ἐπιφανείᾳ τοῦ κανόνος σωλὴν
ἐγκέκοπται ἤτοι στρογγύλος ἢ τετράγωνος, τῷ μήκει
τηλικοῦτος, ὥστε δέξασθαι σωλῆνα χαλκοῦν μῆκος
ἔχοντα ἔλασσον τοῦ κανόνος ὡς δακτύλους δώδεκα.
τῷ δὲ χαλκῷ σωλῆνι πρόσκεινται ἕτεροι σωλῆνες ὀρθοὶ
ἐκ τῶν ἄκρων, ὥστε δοκεῖν ἀνακεκάμφθαι τὸν σωλῆνα·
τῆς δ´ ἀνακαμπῆς τὸ ὕψος οὐ πλεῖον γίνεται δακτύ–
λων δύο. εἶτα μετὰ τοῦτο ἐπιπωμάζεται ὁ χαλκοῦς
σωλὴν κανόνι ἐπιμήκει ἁρμόζοντι εἰς τὸν σωλῆνα,
ὥστε συνέχειν τόν τε χαλκοῦν σωλῆνα καὶ εὐπρεπε–
στέραν τὴν ὄψιν παρέχειν. ἐν δὲ ταῖς εἰρημέναις
ἀνακαμπαῖς τοῦ σωλῆνος ἐναρμόζεται ἐν ἑκατέρᾳ
ὑάλινον κυλίνδριον πάχος μὲν ἔχον ἁρμοστὸν τῷ
σωλῆνι, ὕψος δὲ ὡς δακτύλων δώδεκα· εἶτα περιστεγ–
νοῦται εἰς τὰς ἀνακαμπὰς τὰ ὑάλινα κυλίνδρια κηρῷ
ἢ ἄλλῳ τινὶ στεγνώματι, πρὸς τὸ ὕδατος ἐμβληθέντος
δι´ ἑνὸς τῶν κυλινδρίων μηδαμόθεν διαρρεῖν.
Περίκειται δὲ τῷ πλαγίῳ κανόνι πηγμάτια δύο
κατὰ τοὺς τόπους, ἐν οἷς ἐστιν τὰ ὑάλινα κυλίνδρια,
ὥστε δι´ αὐτῶν διελθόντα τὰ ὑάλινα συνέχεσθαι. ἐν
δὲ τοῖς εἰρημένοις πηγματίοις λεπίδια χαλκᾶ ἐναρ–
μόζεται, διατρέχειν μὲν δυνάμενα ἐν σωλῆσι διὰ τῶν
τοίχων τῶν πηγματίων ψαύοντα τῶν ὑαλίνων κυλιν–
δρίων, μέσας ἔχοντα ἀνατομὰς, δι´ ὧν δυνατὸν ἔσται
διοπτεύειν. τοῖς δὲ εἰρημένοις λεπιδίοις συμφυῆ
γίνεται ἐκ τῶν κάτω μερῶν χοινικίδια, ὕψος ἔχοντα
ὡς ἡμιδακτυλ〈ί〉ου, καὶ τούτοις ἁρμοστὰ γίνεται ἀξόνια
χαλκᾶ, μῆκος μὲν ἔχοντα ὅσον ἐστὶν τὸ ὕψος τοῦ
πήγματος τοῦ πρὸς ἑνὶ τῶν ὑαλίνων κυλινδρίων, ἃ
διὰ τρήματος ἀνέρχεται ἐν τῷ κανόνι τῷ τὸν σωλῆνα
ἔχοντι. ἐν δὲ τοῖς ἀξονίοις ἕλικες ἐντέμνονται, εἰς ἃς
τυλάρια ἁρμοστὰ γίνεται συμφυῆ ὄντα τῷ κανόνι. ἐὰν
ἄρα τὰς τῶν ἀξον〈ί〉ων ὑπεροχὰς τὰς εἰς τὸ κάτω
μέρος ἐπιστρέφῃ τις, κινήσει τὰ λεπίδια τὰ τὰς ἀνατο–
μὰς ἔχοντα ἔκ τε τοῦ ἄνω καὶ κάτω μέρους· ἕξει γὰρ
τὸ πρὸς τῇ λεπίδι ἄκρον τοῦ ἀξονίου τυλάριον ἐμβαῖ–
νον εἰς σωλῆνα ἐνόντα ἐν τῷ χοινικιδίῳ.
Καὶ ἡ μὲν τῆς διόπτρας κατασκευὴ εἴρηται, τὴν
δὲ τῶν παρατιθεμένων αὐτῇ κανόνων καὶ ἀσπίδων νῦν
ἐροῦμεν. δύο γίνονται κανόνες μῆκος μὲν ὡς πηχῶν
ι, πλάτος δὲ ὡς δακτύλων ε, πάχος δὲ ὡς δακτύλων
τριῶν. ἐν δὲ τῷ μέσῳ πλάτει ἑκατέρων αὐτῶν πελε–
κῖνος γίνεται θῆλυς τὰ στενὰ εἰς τὸ ἔξω μέρος ἔχων,
ἰσομήκης τῷ κανόνι. τούτῳ δὲ ἁρμοστὸν γίνεται χελω–
νάριον εὐλύτως διατρέχειν εἰς αὐτὸν δυνάμενον καὶ
μὴ ἐκπίπτειν. τούτῳ δὲ τῷ χελωναρίῳ προσηλοῦται
ἀσπιδίσκη τὴν διάμετρον ἔχουσα ὡς δακτύλων δέκα ἢ
δώδεκα· καὶ διὰ τοῦ κύκλου εὐθείας βληθείσης πρὸς
ὀρθὰς τῷ μήκει τοῦ
κανόνος τὸ μὲν τῶν
ἡμικυκλίων λευκῷ
χρίεται χρώματι, τὸ
δ´ ἕτερον μέλανι. ἐκ
δὲ τοῦ χελωναρίου
σπάρτος ἐκδεθεῖσα
διὰ τροχίλου εἰς τὸ
ἄνω τοῦ κανόνος κει–
μένου ἀποδίδοται εἰς
τὸ ἕτερον τοῦ κανό–
νος μέρος, ὅπου οὔκ
ἐστιν ἡ ἀσπιδίσκη.
ἐὰν ἄρα τις τὸν κα–
νόνα ὀρθὸν ἐάσῃ ἐπὶ
τοῦ ἐδάφους, καὶ ἐπι–
σπάσηται ἐκ τῶν
ὄπισθεν μερῶν τὴν
σπάρτον, μετεωρίσει
τὴν ἀσπιδίσκην· ἐὰν
δὲ ἀφῇ, κατενεχθή–
σεται εἰς τὸ κάτω
μέρος τῷ ἰδίῳ βάρει·
ἕξει γὰρ ἐκ τῶν ὄπι–
σθεν μερῶν ἡ ἀσπι–
δίσκη μολιβοῦν πλά–
τυσμα προσηλωμέ–
νον, ὥστε αὐτομάτως
καταφέρεσθαι· πρὸς ὃ ἐὰν τὴν σπάρτον ἀνιῶμεν, κατα–
σταθήσεται καὶ ἡ ἀσπιδίσκη καθ´ ὃν ἂν βουλώμεθα
τοῦ κανόνος τόπον χαλωμένης 〈.....〉.
Διῃρήσθω δὲ καὶ ὁ κανὼν ἀπὸ τῆς κάτω κουρᾶς
ἀκριβῶς εἰς πήχεις καὶ παλαιστὰς καὶ δακτύλους, ὅσους
ἐὰν ἐπιδέχηται τὸ μῆκος· καὶ κα〈τὰ〉 τὰς διαιρέσεις
αἱ γραμμαὶ ἐγκεχαράχθωσαν 〈τῶν〉 τοῦ κανόνος μερῶν
[τῶν] ἐπὶ τὰ δεξιὰ τῆς ἀσπιδίσκης· ἕξει δὲ καὶ ἡ
ἀσπιδίσκη ἐκ τῶν ὄπισθεν μερῶν γνωμόνιον ἀπὸ τῆς
εἰρημένης ἐν αὐτῇ διαμέτρου παραπῖπτον παρὰ τὰς
εἰρημένας ἐν τῷ πλαγίῳ μέρει τοῦ κανόνος γραμμάς.
Οἱ δὲ κανόνες ὀρθοὶ σταθήσονται ἐπὶ τοῦ ἐδάφους
ἀκριβῶς οὕτως· ἐκ πλαγίων τῶν κανόνων, ὅπου οὔκ
εἰσιν αἱ τῶν μερῶν γραμμαὶ, τύλος ἐμπήγνυται μῆκος
ἔχων ὡς δακτύλους τρεῖς, οὗ παρὰ τὴν κουρὰν τρῆμα
γίνεται ἀπὸ τῶν ἄνω μερῶν εἰς τὸ κάτω, δυνάμενον
σπάρτον δέξασθαι βάρος ἔχουσαν κρεμάμενον. ὡς δὲ τὸ
κάτω μέρος [ς]τύλος ἐγκείμενος γίνεται τοσοῦτος, ὅσον
καὶ τὸ εἰρημένον τρύπημα ἀφέστηκεν ἀπὸ τοῦ εἰρημένου
κανόνος. ἐν δὲ τῇ [εἰρημένῃ] κουρᾷ τῇ κάτω τοῦ
τύλου μέση καὶ ὀρθὴ γραμμὴ γίνεται, ᾗ ἐφαρμόσασα
ἡ εἰρημένη σπάρτος τὸν κανόνα ὀρθὸν καταστήσει.
Τῆς οὖν κατασκευῆς πάσης εἰρημένης νῦν καὶ τὴν
χρῆσιν ἐκθησόμεθα, ὡς δυνατὸν ἔσται.
Δύο σημείων δοθέντων ἐν ἀποστήματι τυχόντι
ἐπισκέψασθαι, ὁπότερον αὐτῶν μετεωρότερόν ἐστιν ἢ
ταπεινότερον, καὶ πόσῳ, ἢ καὶ ἀμφότερα ἐξ ἴσου κεῖται,
τουτέστιν ἐν ἑνὶ ἐπιπέδῳ παραλλήλῳ τῷ ὁρίζοντι.
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοὺς δοθέντας τόπους ἐν τῷ μεταξὺ
διαστήματι τῶν σημείων ἐπισκεψώμεθα, πῶς ἔχουσι
πρὸς ἀλλήλους καὶ τὰ ἐξ ἀρχῆς δοθέντα σημεῖα. ἔστω–
σαν οἱ δοθέντες τόποι, τουτέστι τὰ σημεῖα, τὰ Α, Β.
δεῖ δὲ ἐπισκέψασθαι, ὁπότερον αὐτῶν μετεωρότερόν ἐστιν
ἢ ταπεινότερον· καὶ τὸ μὲν Β σημεῖον ἔστω 〈τόπος〉, ἐν
[αὐτ]ᾧ τὸ ὕδωρ ἐστὶν, τὸ δὲ Α, εἰς ὃν μέλλει φέρεσθαι.
ἕνα οὖν τῶν εἰρημένων κανόνων ἵστημι πρὸς τῷ Α,
καὶ ἔστω ὁ ΑΓ· εἶτα ἀποστήσας τὴν διόπτραν ἀπὸ
τοῦ Α τοσοῦτον, ἐφ´ ὅσον δυνάμεθα ὁρᾶν τὸν ΑΓ
κανόνα, ἐπὶ τὰ αὐτὰ μέρη τῷ Β, ἐπιστρέφω τὸν ἐπ´
ἄκρῳ τῷ στυλίσκῳ, ἐν ᾧ ἐστὶ τὰ ὑάλινα κυλίνδρια,
ἄχρις ἂν ἐπ´ εὐθείας γένηται ὁ πλάγιος κανὼν τῷ
ΑΓ. εἶτα ἐπιστρέψας τὰ κοχλίδια ἐν τῷ κανόνι
ἀνάγω τὰς λεπίδας, ἄχρις ἂν αἱ ἐν αὐταῖς ἀνατομαὶ
γένωνται κατὰ τὰς ἐν τοῖς ὑαλίνοις γραμμάς, ἃς ποιεῖ
ἡ τοῦ ὕδατος ἐν αὐτοῖς ἐπιφάνεια· καὶ κατασταθέντων
οὕτως τῶν λεπιδίων διὰ τῶν ἐν αὐτοῖς ἀνατομῶν
διοπτεύω θεωρῶν τὸν ΑΓ κανόνα, τῆς ἀσπιδίσκης
μετεωριζομένης ἢ ταπεινουμένης, ἄχρις ἂν φανῇ ἡ μέση
τοῦ λευκοῦ καὶ μέλανος χρώματος γραμμή. καὶ με–
νούσης τῆς διόπτρας ἀκινήτου μεταβὰς ἐκ τοῦ ἑτέρου
μέρους διοπτεύω διὰ τῶν ἀνατομῶν, ἀποστήσας ἀπὸ
τῆς διόπτρας τὸν ἕτερον κανόνα τοσοῦτον ὥστε βλέ–
πεσθαι· καὶ πάλιν χαλωμένης τῆς ἑτέρας ἀσπιδίσκης
θεωρῶ τὴν ἐν αὐτῇ μέσην τῶν χρωμάτων γραμμήν.
ἔστω οὖν ὁ δεύτερος κανὼν ὁ ΔΕ, διόπτρα δὲ ἡ Ζ,
τὰ δὲ εἰλημμένα σημεῖα διὰ τῆς διόπτρας τὰ Γ, Ε·
καθ´ ὃ δὲ ἐπίκειται ὁ ΔΕ κανὼν τῷ ἐδάφει, ἔστω τὸ
Δ. ἐμέτρησα οὖν ἑκατέραν τῶν ΑΓ, ΔΕ καὶ ἔστω
ἡ μὲν ΑΓ ηὑρημένη πηχῶν ϛ, ἡ δὲ ΔΕ πηχῶν β.
ἀπεγραψάμην οὖν δύο στίχους, ἐν μὲν τῷ ἑνὶ ἐπι–
γράψας καταβάσεως, 〈ἐν δὲ τῷ ἑτέρῳ ἀναβάσεως〉, ὡς
ὑπογέγραπται· καὶ τοὺς μὲν ἓξ πήχεις ἐν τῷ τῆς κατα–
βάσεως στίχῳ σημειοῦμαι, τοὺς δὲ δύο ἐν τῷ τῆς ἀνα–
βάσεως. καὶ μένοντος τοῦ ΔΕ κανόνος μετατίθημι
τὴν διόπτραν· καὶ ἔστω πρὸς τῷ Κ· καὶ ἐπιστρέφω
τὸν [ΔΕ] κανόνα, ἄχρις ἂν πάλιν ἴδω διὰ τοῦ πλα–
γίου κανόνος τὸν ΔΕ κανόνα. καὶ καταστήσας τά [τε]
λεπίδια τίθημι τὸν ΑΓ κανόνα ἔμπροσθεν τῆς διό–
πτρας, τουτέστιν ἐπὶ τὰ ἕτερα μέρη τοῦ ΔΕ κανόνος.
καὶ πάλιν ἀκινήτου τῆς διόπτρας οὔσης καθίστημι
τὴν ἀσπιδίσκην ἐπ´ εὐθείας ταῖς ἀνατομαῖς, καὶ ἔστω
τὰ πρὸς ταῖς ἀσπιδίσκαις σημεῖα ἐπὶ τῶν κανόνων τὰ
Η, Θ. πάλιν οὖν τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ Η διάστημα ἄχρι
τοῦ ἐδάφους σημειοῦμαι εἰς τὸν τῆς καταβάσεως στί–
χον, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ Θ εἰς τὸν τῆς ἀναβάσεως· καὶ
ἔστωσαν μὲν καταβάσεως πήχεις τέσσαρες, ἀναβάσεως
δὲ πήχεις δύο. καὶ πάλιν μένοντος τοῦ πρὸς τῷ Θ
κανόνος μετατίθημι τὴν διόπτραν καὶ τὸν ἕτερον κα–
νόνα 〈καὶ〉 καταστήσας, ὡς προείρηται, ἐπ´ εὐθείας τάς
τε ἀσπιδίσκας καὶ τὰς ἀνατομὰς λαμβάνω [καὶ] ἐπὶ
τῶν κανόνων σημεῖα τὰ Λ, Μ. καὶ πάλιν τὸ μὲν
πρὸς τῷ Λ μέτρον καταβάσεως ἔσται, τὸ δὲ πρὸς τῷ
Μ ἀναβάσεως· ἔστω οὖν καταβάσεως πῆχυς εἷς, ἀναβά–
σεως δὲ πήχεις τρεῖς. πάλιν οὖν μένοντος τοῦ πρὸς
τῷ Μ κανόνος μετακείσθω ἥ τε διόπτρα καὶ ὁ ἕτερος
κανών. ἡ δὲ διὰ τῆς διόπτρας ἔστω εὐθεῖα ἡ ΞΟ,
καὶ πρὸς μὲν τῷ Ξ καταβάσεως ἔστωσαν πήχεις τέσ–
σαρες, πρὸς δὲ τῷ Ο ἀναβάσεως πήχεις δύο. εἶθ´
ἑξῆς τὰ αὐτὰ γινέσθω, ἄχρις ἂν ἐπὶ τὸ Β παραγενώ–
μεθα· καὶ ἔστω διόπτρα μὲν ἡ Τ, ἡ δὲ διὰ τῶν
ἀνατομῶν εὐθεῖα ἡ ΡΣ· καὶ καταβάσεως μὲν πήχεις
ε, ἀναβάσεως δὲ πήχεις τρεῖς. εἶτα διόπτρα μὲν ἡ
Χ, εὐθεῖα δὲ ἡ ΥΦ· καὶ καταβάσεως πῆχυς εἷς, ἀνα–
βάσεως δὲ πήχεις τρεῖς. εἶτα διόπτρα μὲν ἡ ϛ, εὐθεῖα
δὲ ἡ ΨΩ· καὶ καταβάσεως πήχεις δύο, ἀναβάσεως δὲ
πήχεις τρεῖς. πάλιν διόπτρα μὲν ἡ ͵Α, εὐθεῖα δὲ ἡ
Ϟϡ· καὶ καταβάσεως μὲν πήχεις ε, ἀναβάσεως 〈δὲ〉
πήχεις γ. εἶτα διόπτρα μὲν ἔστω ἡ ͵Δ, εὐθεῖα δὲ ἡ
<καταβάσεως ἀναβάσεως
ϛ β
δ β
α γ
δ β
ε γ
α γ
β γ
ε γ
β α
<γ> <α>
λγ κγ>
͵Β͵Γ. καὶ καταβάσεως μὲν πήχεις β, ἀναβάσεως δὲ
πῆχυς εἷς. καὶ πάλιν διόπτρα μὲν ἡ ͵Ζ, εὐθεῖα δὲ
ἡ ͵ΕΒ· καὶ καταβάσεως μὲν πήχεις τρεῖς, ἀναβάσεως
δὲ πῆχυς α. ὁ δὲ τελευταῖος κανὼν κείσθω πρὸς
αὐτῇ τῇ τοῦ ὕδατος ἐπιφανείᾳ.
Τῶν οὖν ἀριθμῶν σεσημειωμένων ἐν τοῖς εἰρημέ–
νοις στίχοις συντίθημι πάντας τοὺς τῆς καταβάσεως
ἀριθμούς· εἰσὶ δὲ λγ· ὁμοίως καὶ τοὺς τῆς ἀναβάσεως·
εἰσὶ δὲ κγ· ὥστε ὑπεροχὴ πήχεις ι. ἐπεὶ οὖν ὁ τῆς
καταβάσεως ἀριθμός, τουτέστιν ὁ ἐπὶ τὰ μέρη τοῦ
τόπου, εἰς ὃν θέλομεν ἄγειν τὸ ὕδωρ, μείζων ἐστὶν,
κατενεχθήσεται τὸ ὑγρόν· καὶ ἔσται μετεωρότερον
τοῦ πρὸς τῷ Α πήχεις δέκα. εἰ δ´ ἴσοι γεγόνασιν
ἀριθμοί, ἰσοϋψῆ ὑπῆρχε τὰ Α, Β σημεῖα, τουτέστιν
ἐν ἑνὶ ἐπιπέδῳ παραλλήλῳ τῷ ὁρίζοντι· καὶ οὕτως
δὲ δυνατὸν κατάγεσθαι τὸ ὕδωρ. εἰ δ´ ἐλάττων ἦν
ὁ τῆς καταβάσεως ἀριθμός, ἀδύνατον αὐτοματίσαι τὸ
ὕδωρ· ἀντλήματος ἄρα προσδεόμεθα. ἡ δ´ ἄντλησις
γίνεται, εἰ μὲν πολὺ ταπεινότερος ἦν ὁ τόπος, διὰ
πολυκαδίας ἢ τῆς καλουμένης ἁλύσεως· εἰ δ´ ὀλίγον,
ἤτοι διὰ κοχλιῶν ἢ διὰ τῶν παραλλήλων τυμπανίων.
καὶ τοὺς μέσους δὲ τόπους, δι´ ὧν ἀνεκρίναμεν ἄγειν
τὸ ὕδωρ, ἐπισκεψόμεθα, πῶς πρὸς ἀλλήλους τε καὶ τοὺς
ἐξ ἀρχῆς τόπους ἔχουσι διὰ τῆς αὐτῆς μεθόδου, ὑπο–
λαβόντες τοὺς εἰρημένους μέσους τόπους εἶναι τοὺς ἐξ
ἀρχῆς δοθέντας· κατ´ οὐδὲν γὰρ διοίσει. δεῖ δὲ καὶ
ἐκλογισάμενον πᾶν τὸ μῆκος ἐπισκέψασθαι ἐν τῷ
σταδίῳ, πόσον κλίμα γενήσεται τοῦ παντὸς κλίματος·
καὶ οὕτως εἰς τοὺς μέσους τόπους σημεῖα καὶ ὅρους
[καὶ] ἐπιγραφὰς ἔχοντας συγχωννύειν ἢ προσανοικοδομεῖν
πρὸς τὸ τοὺς ἐργαζομένους ἐν μηδενὶ πλανᾶσθαι. ἀχθή–
σεται δὲ τὸ ὑγρὸν οὐ διὰ τῆς αὐτῆς ὁδοῦ, δι´ ἧς καὶ
τὸ κλίμα ἐπέγνωμεν, ἀλλὰ δι´ ἑτέρας εὐθετούσης πρὸς
τὸ ὑδραγώγιον. πολλάκις γὰρ ἐμποδὼν ἵσταταί τι, ἢ
ὄρος σκληρότερον ἢ μετεωρότερον ἢ χαῦνοι τόποι ἢ
θειώδεις ἢ τοιοῦτοί τινες τόποι βλάπτοντες τὸ ὕδωρ.
τοιούτοις ὅταν περιτύχωμεν, ἐκνεύσομεν, ὥστε κατὰ
μηδὲν βλάπτεσθαι τὴν τοῦ ὕδατος ἀγωγήν. ἕνεκα δὲ
καὶ τοῦ μὴ μακροτέραν ὁδὸν φερόμενον τὸ ὕδωρ εἰς
μείζονα δαπάνην ἐκπίπτειν δείξομεν ἑξῆς, ὡς δυνατὸν
ἔσται τὴν ἐπὶ τὰ δύο σημεῖα ἐπιζευγνυμένην εὐθεῖαν
εὑρίσκειν· αὕτη γὰρ ἐλαχίστη ἐστὶν πασῶν τῶν τὰ
αὐτὰ πέρατα ἐχουσῶν γραμμῶν
εἶτα ὅταν ἐν ταύτῃ
τῇ ὁρισθείσῃ ἐμπέσῃ 〈τι〉 τῶν εἰρημένων ἀτόπων, τότε
ἐκεῖνο ἐκνεύσομεν.
Ἀπὸ τοῦ δοθέντος σημείου ἐπὶ τὸ δοθὲν σημεῖον,
ἀθεώρητον ὑπάρχον, εὐθεῖαν ἐπιζεῦξαι διὰ διόπτρας,
ἡλίκον ἂν ᾖ τὸ μεταξὺ τῶν σημείων διάστημα. ἔστω
γὰρ δοθέντα δύο σημεῖα τὰ Α, Β, καὶ κατεσκευάσθω
ἡ διόπτρα ἡ δυναμένη ἐπίπεδα πρὸς ὀρθὰς ἀλλήλοις
διοπτεύειν, καὶ κείσθω πρὸς τῷ Α· καὶ εἰλήφθω διὰ
τῆς διόπτρας ἐν τῷ ἐπιπέδῳ εὐθεῖα ἡ ΑΓ, ἡλίκην ἂν
βουλώμεθα τῷ μεγέθει. καὶ μετακείσθω ἡ διόπτρα
〈πρὸς τῷ Γ, καὶ τῇ ΑΓ πρὸς ὀρθὰς ἤχθω ἡ ΓΔ, ἡλίκη
ἂν ᾖ τῷ μεγέθει. καὶ ὁμοίως μετακείσθω ἡ διόπτρα〉
πρὸς τῷ Δ, καὶ τῇ ΓΔ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΔΕ,
ἡλίκη ἂν ᾖ τῷ μεγέθει. καὶ πάλιν μετακείσθω ἡ
διόπτρα πρὸς τῷ Ε, καὶ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΕΖ· καὶ ὁμοίως
τυχὸν εἰλήφθω τὸ Ζ. καὶ τῇ ΖΕ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΖΗ,
καὶ τυχὸν τὸ Η· καὶ τῇ ΖΗ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΗΘ, καὶ
τυχὸν τὸ Θ· καὶ τῇ ΗΘ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΘΚ, καὶ τυχὸν
τὸ Κ· καὶ τῇ ΘΚ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΚΛ· καὶ τοῦτο γινέ–
σθω, ἄχρις ἂν ὀφθῇ τὸ Β σημεῖον. γεγονέτω, καὶ
παραγέ[γενή]σθω ἡ διόπτρα ἐπὶ τῆς ΚΛ, ἕως οὗ διὰ
τῆς ἑτέρας ἐ〈ν〉 αὐτῇ εὐθείας φανῇ τὸ Β. πεφηνέτω
οὔσης τῆς διόπτρας κατὰ τὸ Λ. ἅμα δὴ διοπτεύοντες
γράψομεν ἐν χάρτῃ ἢ δέλτῳ τό τε σχῆμα τοῦ διοπ–
τρισμοῦ, τουτέστιν τὰς κλάσεις τῶν εὐθειῶν, καὶ ἔτι
τὰ μεγέθη ἑκάστης αὐτῶν ἐπιγράψομεν. ἔστω οὖν ἡ
μὲν ΑΓ πηχῶν εὑρημένη λόγου χάριν κ· ἡ δὲ ΓΔ
πηχῶν κβ· ἡ δὲ ΔΕ πηχῶν ιϛ· ἡ δὲ ΕΖ πηχῶν λ·
ἡ δὲ ΖΗ πηχῶν ιδ· ἡ δὲ ΗΘ πηχῶν ιβ· ἡ δὲ ΘΚ
πηχῶν ξ· ἡ δὲ ΚΛ πηχῶν η· ἡ δὲ ΛΒ πηχῶν ν.
τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων νενοήσθω τῇ ΑΓ πρὸς
ὀρθὰς ἠγμένη ἡ ΑΜ καὶ ἐκβεβλημέναι αἱ ΛΒ, ΚΘ,
ΖΗ, ΕΔ ἐπὶ τὰ 〈Μ〉, Ν, Ξ, Ο· αἱ δὲ ΕΖ, ΗΘ,
ΓΔ ἐπὶ τὰ Π, Ρ, Σ. ἔσται ἄρα διὰ τοὺς ἐπικειμένους
ἀριθμοὺς ἡ μὲν ΑΟ πηχῶν κβ, ἐπεὶ καὶ ἡ ΓΔ· ἡ δὲ
ΟΞ λ, ἐκεὶ καὶ ἡ ΕΖ· ἡ δὲ ΞΝ ιβ, ἐπεὶ καὶ ἡ ΗΘ·
ἡ δὲ ΜΝ η, ἐπεὶ καὶ ἡ ΚΛ· ὥστε ὅλη ἡ ΑΜ ἔσται
πηχῶν οβ. πάλιν δὲ ἔσται ἡ μὲν ΜΣ πηχῶν κ, ἐπεὶ
καὶ ἡ ΑΓ· ἡ δὲ ΠΣ πηχῶν ιϛ, ἐπεὶ καὶ ἡ ΔΕ· ἡ δὲ
ΠΡ πηχῶν ιδ, ἐπεὶ καὶ ἡ ΖΗ. λοιπὴ ἄρα ἡ ΡΣ
ἔσται πηχῶν β· ὅλη ἄρα ἡ ΡΜ ἔσται πηχῶν κβ.
πάλιν δὲ ἔσται ἡ ΡΛ πηχῶν ξ, ἐπεὶ καὶ ἡ ΚΘ· ὧν
ἡ ΠΡ πηχῶν ιδ· λοιπὴ ἄρα ἡ ΛΠ πηχῶν μϛ· ὅλη δὲ
ἡ ΛΒ πηχῶν ν· λοιπὴ οὖν ἡ ΠΒ πηχῶν δ· λοιπὴ
ἄρα ἡ ΒΡ πηχῶν ι. ἀλλὰ ἡ ΡΜ πηχῶν κβ· ὅλη ἄρα
ἡ ΜΒ ἔσται πηχῶν λβ. ἀλλὰ καὶ ἡ ΑΜ πηχῶν οβ·
λόγος ἄρα τῆς ΑΜ 〈πρὸς τὴν ΜΒ〉, ὃν ἔχει τὰ οβ
πρὸς λβ. τούτου δὲ εὑρεθέντος ἀπειλήφθω 〈ἐπὶ τῆς
ΑΜ〉 ἡ ΑΤ πηχῶν, εἰ τύχοι, θ, καὶ ταύτῃ πρὸς
ὀρθὰς ἡ ΤΥ· καὶ πεποιήσθω ὡς τὰ οβ πρὸς λβ, ἡ
ΑΤ, τουτέστιν οἱ θ πήχεις, πρὸς ἄλλον τινά· γίνεται
δὲ πηχῶν δ· 〈ἀπειλήφθω οὖν ἡ ΤΥ πηχῶν δ.〉 ἔσται
οὖν τὸ Υ ἐπὶ τῆς ζευγνυούσης τὰ Α, Β σημεῖα. πάλιν
δὲ τῇ ΥΤ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΥΦ, καὶ ἀπειλήφθω, εἰ τύχοι,
πηχῶν ιη· καὶ ταύτῃ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΦΧ· καὶ πεποιήσθω
ὡς τὰ οβ πρὸς λβ, οὕτως οἱ ιη πήχεις πρὸς ἄλλον τινὰ·
[καὶ] γίνεται δὲ πρὸς η. ἀπειλήφθω οὖν ἡ ΦΧ πηχῶν
η· καὶ ἔσται τὸ Χ ἐπὶ τῆς ζευγνυούσης τὰ Α, Β
σημεῖα. ὡσαύτως οὖν διὰ τῆς διόπτρας 〈πρὸς ὀρθὰς〉
ἄγοντες καὶ ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ ποιοῦντες ἕξομεν συνεχῆ
σημεῖα ἐπὶ τῆς ζητουμένης εὐθείας τῆς ΑΒ.
Δύο σημείων δοθέντων, οὗ μὲν πρὸς ἡμᾶς, οὗ δὲ
πόρρω, τὸ μεταξὺ αὐτῶν διάστημα λαβεῖν τὸ πρὸς δια–
βήτην, μὴ προσεγγίσαντα τῷ πόρρω σημείῳ. ἔστω τὰ
δοθέντα δύο σημεῖα τὰ Α, Β· καὶ τὸ μὲν Α πρὸς ἡμᾶς,
τὸ δὲ Β πόρρω κείσθω· ἡ δὲ διόπτρα ἡ τὸ ἡμικύκλιον
ἔχουσα πρὸς τῷ Α· καὶ ἐπεστράφθω ὁ κανὼν ὁ ἐπὶ τῷ
τυμπάνῳ, ἄχρις ἂν φανῇ τὸ Β. εἶτα ἀντιπεριστὰς ἐπὶ
τὸ ἕτερον μέρος τοῦ κανόνος ἀνανεύω τὸ ἡμικύκλιον,
τῶν ἄλλων ἀκινήτων μενόντων, καὶ λαμβάνω σημεῖον
ἐν τοῖς πρὸς ἡμᾶς μέρεσι τὸ Γ ἐπ´ εὐθείας τοῖς Α, Β
κείμενον. εἶτα τῇ ΒΓ ἀπὸ τοῦ Α πρὸς ὀρθὰς ἄγω διὰ
τῆς διόπτρας τὴν ΑΔ, καὶ ἑτέραν ἀπὸ τοῦ Γ διὰ τῆς
διόπτρας τὴν ΓΕ, καὶ ἔλαβον ἐπ´ αὐτῆς τυχὸν τὸ Ε·
καὶ μεταθεὶς τὴν διόπτραν πρὸς τὸ Ε κατέστησα τὸν
κανόνα, ὥστε δι´ αὐτοῦ φανῆναι τὸ Β σημεῖον, καὶ
ἕτερον ἐπὶ τῆς ΑΔ τὸ Δ ἐπ´ εὐθείας τοῖς Β, Ε.
γίνεται δὴ τρίγωνον τὸ ΒΓΕ παράλληλον ἔχον τὴν
ΑΔ τῇ ΓΕ· ἔστιν ἄρα ὡς ἡ ΓΕ πρὸς ΑΔ, οὕτως ἡ
ΓΒ πρὸς ΒΑ· ἐχ[έτ]ω δὲ τὸν τῆς ΓΕ πρὸς ΑΔ
λόγον ἐπιγνῶναι ἑκατέραν αὐτῶν μετρήσας πρὸς δια–
βήτην, ὡς προδέδεικται. ἔστω οὖν, εἰ τύχοι, εὑρη–
μένη πενταπλῆ ἡ ΓΕ τῆς ΑΔ· ἔσται ἄρα ἡ ΒΓ τῆς
ΒΑ πενταπλῆ· ἡ ἄρα ΓΑ τῆς ΑΒ τετραπλῆ. ἔχω
δὲ μετρῆσαι τὴν ΑΓ πρὸς διαβήτην· ὥστε δυνατὸν
εὑρεθῆναι καὶ τὴν ΑΒ πρὸς διαβήτην, ἡλίκη ἐστίν.
Ποταμοῦ πλάτος τὸ ἐλάχιστον λαβεῖν, πρὸς τῇ
μιᾷ ὄχθῃ ὄντας. ἔστωσαν αἱ τοῦ ποταμοῦ ὄχθαι αἱ
ΑΒ, ΓΔ. στήσας οὖν τὴν διόπτραν πρὸς τῇ ΓΔ
ὄχθῃ, ὡς ἐπὶ τὸ Ε, ἐπέστρεψα τὸν κανόνα, ἄχρις ἂν
φανῇ δι´ αὐτοῦ σημεῖον ἐπὶ τῆς ΓΔ ὄχθης τὸ Δ. καὶ
τῇ ΕΔ διὰ τῆς διόπτρας πρὸς ὀρθὰς ἤγαγον τὴν ΕΖ
ἐπιστρέψας τὸν κανόνα. εἶτα ἐγκλίνω τὸ ἡμικύκλιον,
ἄχρις ἂν ἐπὶ
τῆς ΑΒ ὄχθης
φανῇ τι σημεῖον
διὰ τοῦ κανό–
νος. πεφηνέτω
τὸ Ζ· ἔσται δὴ
τὸ ἐλάχιστον
πλάτος τοῦ ποταμοῦ τὸ ΕΖ· ἡ γὰρ ΕΖ ὡσανεὶ κάθε–
τός ἐστιν ἐπ´ ἀμφοτέρας τὰς ὄχθας, εἴπερ παραλλή–
λους αὐτὰς ἐννοοίμεθα. ὡς οὖν ἐμάθομεν ἐπάνω,
εἰλήφθω τὸ ἀπὸ τοῦ Ε διάστημα ἐπὶ τὸ Ζ τὸ πρὸς
διαβήτην, ὃ καὶ ἀποφανούμεθα ἐλάχιστον εἶναι τοῦ
ποταμοῦ πλάτος.
Δύο δοθέντων σημείων πόρρω ὁρωμένων εὑρεῖν
τὸ μεταξὺ διάστημα αὐτῶν τὸ πρὸς διαβήτην καὶ ἔτι
τὴν θέσιν. ἔστω τὰ δοθέντα δύο σημεῖα τὰ Α, Β· καὶ
καθεστάσθω ἡ διόπτρα ἐν τοῖς πρὸς ἡμᾶς μέρεσιν
πρὸς τῷ Γ καὶ ἐπεστράφθω ὁ κανὼν, ἄχρις ἂν δι´
αὐτοῦ φανῇ τὸ Α σημεῖον· εὐθεῖα ἄρα ἐστὶν ἡ διὰ τοῦ
κανόνος ἡ ΑΓ. ταύτῃ πρὸς ὀρθὰς ἤγαγον διὰ τῆς
διόπτρας τὴν ΓΔ, καὶ παράγω ἐπ´ αὐτῆς τὴν διόπτραν,
ἄχρις ἂν διὰ 〈τῆς πρὸς ὀρθὰς θέσεως〉 τοῦ κανόνος
φανῇ τὸ Β σημεῖον. τετυχέτω οὖν ἡ διόπτρα πρὸς
τὸ Ε· ἡ ἄρα ΒΕ τῇ ΓΔ πρὸς ὀρθάς ἐστιν· παράλ–
ληλος ἄρα ἐστὶν ἡ ΑΓ τῇ ΒΕ. μετρῶ οὖν τὸ ἀπὸ
τοῦ Γ διάστημα ἐπὶ τὸ Α, ὡς ἐμάθομεν ἐπάνω, καὶ
πάλιν τὸ ἀπὸ τοῦ Ε ἐπὶ τὸ Β. καὶ εἰ μὲν ἴσον ἐστὶν
τὸ ΓΑ διάστημα τῷ ΒΕ, ἀποφανοῦμαι καὶ τὸ ΓΕ
διάστημα ἴσον τῷ ΑΒ· δυνάμεθα δὲ τὸ ΓΕ μετρῆσαι,
ἐν γὰρ τοῖς πρὸς ἡμᾶς ἐστι μέρεσι. μὴ ἔστω δὲ ἴσον,
ἀλλ´ ἔστω ἔλασσον τὸ ΒΕ διάστημα τοῦ ΓΑ, εἰ τύχοι,
πήχεσι κ· ἀπέλαβον οὖν ἀπὸ τοῦ Ε ἐπὶ τῆς ΒΕ ἐν
τοῖς πρὸς ἡμᾶς πήχεις κ τὴν ΕΖ. ἔσται δὴ ἴση ἡ ΑΓ
τῇ ΒΖ τῷ μεγέθει· ἔστιν δὲ καὶ παράλληλος αὐτῇ·
ὥστε καὶ ἡ ΑΒ τῇ ΓΖ ἴση τέ ἐστι καὶ παράλληλος.
δυνάμεθα δὲ μετρῆσαι τὴν ΓΖ, ὥστε καὶ τὴν ΑΒ· καὶ
φανερόν, ὅτι καὶ τὴν θέσιν, τὴν γὰρ παράλληλον αὐτῆς,
εὕραμεν.
Δυνατὸν δέ ἐστι καὶ ἄλλως λαβεῖν τὸ μεταξὺ τῶν
Α, Β διάστημα. ἔστησα τὴν διόπτραν ἐφ´ οὗ βούλομαι
σημείου· ἔστω δὴ τοῦ Γ. καὶ ἔλαβον διὰ τῆς διόπτρας
τὴν ΓΑ, καὶ ὁμοίως ἑτέραν τὴν ΓΒ, καὶ ἐμέτρησα
ἑκατέραν τῶν ΓΑ, ΓΒ καὶ ἔλαβον ἀπὸ τοῦ Γ μέρος
τι τῆς ΓΑ, οἱονεὶ δέκατον, τὴν ΔΓ, καὶ τὸ αὐτὸ
μέρος τῆς ΓΒ, τὴν ΓΕ· ἔσται δὴ καὶ ἡ 〈τὰ〉 Δ, Ε
ἐπιζευγνύουσα μέρος 〈δέκατον〉 τῆς ΑΒ καὶ παράλληλος
αὐτῇ. δύναμαι 〈δὲ〉 μετρῆσαι τὴν ΔΕ ἐν τοῖς πρὸς
ἡμᾶς μέρεσιν οὖσαν· ἔχω ἄρα καὶ τῆς ΑΒ καὶ τὴν
θέσιν καὶ τὸ μέγεθος.
Δυνατὸν δέ ἐστιν καὶ ἄλλως τὸ ΑΒ διάστημα λαβεῖν.
ἔστησα τὴν διόπτραν πρὸς τῷ Γ καὶ ἔλαβον τῆς ΑΓ
μέρος 〈τι〉, τὴν δὴ ΓΔ, ἐπ´ εὐθείας τῇ ΑΓ καὶ ὁμοίως
τῆς ΒΓ τὸ αὐτὸ μέρος τὴν ΓΕ, ἐπ´ εὐθείας τῇ ΒΓ.
ἔσται δὴ καὶ ἡ ΕΔ τὸ αὐτὸ μέρος τῆς ΑΒ καὶ παρ–
άλληλος αὐτῇ. δυνατὸν δὲ μετρῆσαι τὴν ΔΕ· ὥστε
εὕρηται τῆς ΑΒ ἡ θέσις καὶ τὸ μέγεθος.
Τῇ δοθείσῃ εὐθείᾳ πρὸς ὀρθὰς ἀγαγεῖν ἀπὸ τοῦ
πέρατος αὐτῆς, μὴ προσεγγίσαντα μήτε τῇ εὐθείᾳ μήτε
τῷ πέρατι. ἔστω ἡ μὲν δοθεῖσα εὐθεῖα ἡ ἐπὶ τὰ Α,
Β σημεῖα ἐπιζευγνυμένη· ἀφ´ οὗ δὲ δεῖ τὴν πρὸς ὀρθὰς
ἀγομένην εὑρεῖν, ἔστω τὸ Α. εὑρήσθω ἡ θέσις τῆς
ΑΒ ἐν τοῖς πρὸς ἡμᾶς τόποις, ὡς ἐμάθομεν· καὶ ἔστω
ἡ ΓΔ εὐθεῖα. παράγω οὖν τὴν διόπτραν ἐπὶ τῆς ΓΔ
εὐθείας διατηρῶν τὸν κανόνα ἀεὶ ἀποβλέποντα σημείῳ
τινὶ τῶν ἐπὶ τῆς ΓΔ, ἄχρις ἂν ἐπιστραφεὶς ἐπὶ τὴν
πρὸς ὀρθὰς θέσιν ἴδῃ τὸ Α σημεῖον. τετυχέτω οὖν ἡ
διόπτρα πρὸς τὸ Ε σημεῖον· ἔσται δὴ πρὸς ὀρθὰς
εἶναι τὴν ΑΕ.
Σημείου ὁρωμένου εὑρεῖν τὴν ἀπ´ αὐτοῦ κάθετον
ἀγομένην ἐπὶ τὸ δι´ ἡμῶν ἐκβαλλόμενον ἐπίπεδον
παράλληλον τῷ ὁρίζοντι, μὴ προσεγγίσαντα τῷ ὁρω–
μένῳ σημείῳ. ἔστω τὸ δοθὲν σημεῖον μετέωρον τὸ Α,
τὸ δὲ δι´ ἡμῶν ἐπίπεδον διὰ τοῦ Β. κείσθω οὖν ἡ
διόπτρα πρὸς τῷ Β· καὶ στυλίσκος μὲν νοείσθω ὁ
ΒΓ, ὁ δὲ κινούμενος κανὼν δι´ οὗ διοπτεύομεν ὁ
ΔΓΕ. καὶ κινείσθω, ἄχρις ἂν φανῇ δι´ αὐτοῦ τὸ Α·
καὶ μένοντος αὐτοῦ ἀκινήτου, μεταξὺ τῆς διόπτρας
καὶ τοῦ Α σημείου ἕτεροι δύο κανόνες ἐγκείσθωσαν
οἱ ΖΗ, ΘΚ ὀρθοὶ, ἀνισοϋψεῖς, ὧν ὁ μὲν μείζων ἔστω
ἐπὶ τὰ πρὸς τὸ Α μέρη. τὸ δὲ ἔδαφος νοείσθω κατὰ
τῆς ΒΖΘΛ γραμμῆς ὡς ἔτυχεν ὑπάρχον· τὸ δὲ δι´
ἡμῶν ἐκβαλλόμενον ἐπίπεδον παράλληλον τῷ ὁρίζοντι
νοείσθω τὸ κατὰ τῆς ΒΛ εὐθείας. παραγέσθωσαν οὖν
οἱ ΖΗ, ΘΚ κανόνες, ἄχρις ἂν ἐπ´ εὐθείας φανῶσι
τῷ Α σημείῳ, μένοντος ἀκινήτου τοῦ ΔΓΕ κανόνος.
τεθεωρήσθω οὖν ἐπὶ μὲν τοῦ ΖΗ κανόνος τὸ Η ση–
μεῖον, ἐπὶ δὲ τοῦ ΘΚ τὸ Κ. καὶ νενοήσθωσαν ἐκβε–
βλημέναι αἱ ΖΗ, ΘΚ ἐπὶ τὰ Μ, Ν· καὶ τῷ ΒΛ
παράλληλοι ἠγμέναι αἱ ΗΞ, ΚΟ. δυνατὸν δέ ἐστιν
ἐπισκέψασθαι τίνι ἐστὶ μετεωρ〈ότερ〉ον τὸ Ζ τοῦ Β
χωροβατήσαν〈τα〉· ἑκάτερον γὰρ τῶν Β, Ζ σημείων
πρὸς ἡμᾶς· ὥστε δυνατὸν εὑρεῖν τὴν ΖΜ· ὁμοίως καὶ
τὴν ΝΘ. ἔχω δὲ καὶ ἑκατέραν τῶν ΗΖ, ΚΘ, ὥστε
φανερόν ἐστιν τῶν ΗΜ, ΚΝ, ἡλίκη ἐστὶν 〈ἑκατέρα〉,
ὥστε καὶ ἡ ὑπεροχὴ αὐτῶν ἡ ΚΞ ἡλίκη ἐστίν. ἐπιστά–
μεθα δὲ καὶ ἡλίκη ἐστὶν ἡ ΗΞ· τὸ γὰρ μεταξὺ τῶν
Ζ, Θ διάστημά ἐστιν τὸ πρὸς διαβήτην· ὥστε ἕξω
τίνα λόγον ἔχει ἡ ΗΞ πρὸς τὴν ΞΚ. ἔστω οὖν εἰ
τύχοι εὑρημένη ἡ ΗΞ τῆς ΞΚ πενταπλῆ. καὶ ἀπὸ τοῦ
Α ἐπὶ τὸ δι´ ἡμῶν ἐπίπεδον, τουτέστιν ἐπὶ τὴν ΒΛ,
κάθετος ἤχθω ἡ ΑΟΡΠ· ὥστ´ ἔσται καὶ ἡ ΚΟ πεν–
ταπλῆ τῆς ΟΑ. καὶ ἐπεὶ ἴσμεν ἡλίκη ἐστὶν ἡ ΚΟ—
τὸ γὰρ μεταξὺ τῶν Θ, Ρ, διάστημά ἐστιν τὸ πρὸς
διαβήτην—, ἕξω ἄρα καὶ τὴν ΑΟ ἡλίκη ἐστίν. ἔχω
δὲ καὶ τὴν ΟΠ, ἴση γάρ ἐστι τῇ ΚΝ· ὥστε καὶ ὅλην
τὴν ΑΠ, κάθετον οὖσαν ἐπὶ τὸ δι´ ἡμῶν ἐπίπεδον,
ἕξω ἡλίκη ἐστίν.
Δύο σημείων ὁρωμένων εὑρεῖν τὴν ἀπὸ τοῦ
ἑνὸς αὐτῶν κάθετον ἀγομένην ἐπὶ τὸ διὰ τοῦ ἑτέρου
ἐπίπεδον ἐκβαλλόμενον παράλληλον τῷ ὁρίζοντι μὴ
προσεγγίσαντα τοῖς εἰρημένοις δύο σημείοις τοῖς Α, Β.
Δυνατὸν ἄρα ἐστὶν, ὡς ἐπάνω δέδεικται, 〈ἐπιγνῶναι〉
τὴν ἀπὸ τοῦ Α κάθετον ἀγομένην ἐπὶ τὸ δι´ ἡμῶν ἐκ–
βαλλόμενον ἐπίπεδον παράλληλον τῷ
ὁρίζοντι· νοείσθω κατὰ τῆς ΓΑ.
ὁμοίως δὴ πεπορίσθω καὶ ἡ ἀπὸ τοῦ
Β κάθετος ἐπὶ τὸ δι´ ἡμῶν ἐκβαλλό–
μενον ἐπίπεδον παράλληλον τῷ ὁρί–
ζοντι· καὶ ἔστω ἡ ΒΔ. καὶ διὰ τοῦ
Α τῇ ΓΔ παράλληλος νοείσθω ἡ
ΑΕ, καὶ τεμνέτω τὴν ΒΔ κατὰ τὸ
Ε· ἡ ἄρα ζητουμένη κάθετός ἐστιν ἡ
ΒΕ. καὶ ἔστιν φανερὸν ὅτι δυνατόν
ἐστιν εὑρεῖν δύο ὁρωμένων σημείων τὴν ἐπιζευγνύουσαν
αὐτὰ εὐθεῖαν ἡλίκη ἐστίν, ἐπειδήπερ δοθεῖσά ἐστιν
ἥ τε ἀπὸ τοῦ ἑτέρου αὐτῶν κάθετος ἀγομένη ἐπὶ τὸ
διὰ τοῦ ἑτέρου ἐπίπεδον ἐκβαλλόμενον παράλληλον τῷ
ὁρίζοντι, καὶ ἔτι τὸ μεταξὺ αὐτῶν διάστημα τὸ πρὸς
διαβήτην δοθέν ἐστι, τὰ δ´ εἰρημένα διαστήματα πρὸς
ὀρθάς ἐστιν ἀλλήλοις· ὥστε καὶ 〈ἡ〉 ὑποτείνουσα τὴν
ὀρθὴν, ἥτις ἐπὶ τὰ δοθέντα σημεῖα ἐπιζευγνυμένη,
δοθεῖσά ἐστιν.
Δύο δοθέντων σημείων εὑρεῖν τὴν θέσιν τῆς
ἐπιζευγνυούσης αὐτὰ εὐθείας, μὴ προσεγγίσαντα τοῖς
σημείοις.
ἔστω τὰ δοθέντα σημεῖα τὰ Α, Β· δυνατὸν ἄρα
ἐστὶ [τὴν] τοῦ διὰ τῶν Α, Β ἐκβαλλομένου ἐπιπέδου
ὀρθοῦ πρὸς τὸν ὁρίζοντα τὴν θέσιν εὑρεῖν, ὡς ἐμά–
θομεν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν· τουτέστιν καθέτου ἀχθείσης
〈ἀφ´ ἑκατέρου τῶν σημείων Α, Β〉 ἐπὶ τὸ παρὰ τὸν
ὁρίζοντα ἐπίπεδον, δοθεισῶν τῶν ΑΓ, ΒΔ, τὴν θέσιν
τῆς ΓΔ εὑρεῖν. ηὑρήσθω καὶ ἔστω ἡ ΗΖ, καὶ διὰ
τοῦ Α τῇ ΓΔ παράλληλος ἡ ΑΕ ἔστω, 〈ἣ〉 καὶ τῇ
ΗΖ παράλληλός ἐστι, καὶ 〈δοθεῖσα〉 ἔσται λοιπὴ ἑκα–
τέρα τῶν ΑΕ, ΒΕ, ὡς προδέδεικται. εἰλήφθω δὴ
ἐπὶ τῆς ΗΖ δύο τυχόντα σημεῖα τὰ Η, Ζ, καὶ ἀπὸ
τοῦ Ζ ἀνεστάτω τις ὀρθὴ πρὸς τὸν ὁρίζοντα ἡ ΖΘ
κανόνος παρατεθέντος ἢ ἑτέρου τινός. παράλληλος
ἄρα ἐστὶ τῇ ΔΒ· καὶ πεποιήσθω ὡς ἡ ΑΕ πρὸς ΕΒ,
ἡ ΗΖ πρὸς ΖΘ· ἐπιζευχθεῖσα ἡ ΗΘ παράλληλος ἔσται
τῇ ΑΒ· τοῦτο γὰρ φανερὸν διά τε τὰς παραλλήλους
καὶ τὰς ἀναλογίας· πεπόρισται ἄρα ἡ θέσις τῆς ΑΒ
ἐν τοῖς πρὸς ἡμᾶς μέρεσιν.
Ἐκ δὴ τῶν προδεδιδαγμένων φανερόν, ὅτι δυνατόν
ἐστιν, ὄρους ὑπάρχοντος, εὑρεῖν τὴν ἀπὸ τῆς κορυφῆς
αὐτοῦ κάθετον ἀγομένην ἐπὶ τὸ δι´ ἡμῶν ἐκβαλλόμενον
ἐπίπεδον παράλληλον τῷ ὁρίζοντι, μὴ προσεγγίσαντα
τῷ ὄρει, καὶ τὴν ἀφ´ οἱουδηποτοῦν σημείου κειμένου
ἐν τῷ ὄρει καὶ ὁρωμένου [τὴν] ἀγομένην κάθετον
εὑρεῖν· ἐπειδήπερ ἐμάθομεν τὴν ἀπὸ παντὸς σημείου
ὁρωμένου κάθετον πορίσασθαι, καὶ ὁμοίως δυνατὸν ἦν
〈τὴν〉 ἀπὸ παντὸς 〈σημείου〉 ὁρωμένου ἐν τῷ ὄρει
κάθετον ἀγομένην ἐπὶ τὸ δι´ ἑτέρου σημείου ἐν τῷ
ὄρει κειμένου καὶ ὁρωμένου ἐκβαλλόμενον ἐπίπεδον
παράλληλον τῷ ὁρίζοντι. ἁπλῶς γὰρ δύο σημείων
δοθέντων οἱωνδηποτοῦν τὰ αὐτὰ ἐμάθομεν πορίσασθαι,
τουτέστιν τάς τε ἀγομένας ἀπ´ αὐτῶν καθέτους καὶ
〈τὸ〉 μεταξὺ αὐτῶν διάστημα τό γε πρὸς διαβήτην,
καὶ ὡς ἔχει θέσεως, μὴ προσιόντα τοῖς σημείοις.
Ὀρύγματος δοθέντος τὸ βάθος λαβεῖν· τουτέστι
〈τὸ μέγεθος〉 τῆς ἀπὸ τοῦ ἐν τῷ βάθει σημείου κα–
θέτου ἀγομένης ἐπὶ τὸ δι´ ἡμῶν ἐκβαλλόμενον ἐπίπεδον
παράλληλον τῷ ὁρίζοντι, ἢ καὶ [ἔτι] ἐπὶ τὸ δι´ ἑτέρου
σημείου ἐκβαλλόμενον ἐπίπεδον παράλληλον τῷ ὁρίζοντι.
ἔστω τὸ δοθὲν ὄρυγμα τὸ ΑΒΓΔ· τὸ δ´ ἐν τῷ
βάθει αὐτοῦ σημεῖον τὸ Β. κείσθω δὴ ἡ διόπτρα
πρὸς τῷ Δ, ἢ πρὸς ἄλλῳ τινὶ σημείῳ· ἔστω δὴ πρὸς
τῷ Ε, καὶ ἔστω ΕΖ· ὁ δὲ ἐν αὐτῇ κανών, δι´ οὗ διοπ–
τεύομεν, ὁ ΗΘ· ἐγκλινέσθω οὖν, ἕως οὗ φανῇ δι´ αὐτοῦ
τὸ Β σημεῖον. ἡ δὲ 〈τοῦ〉 ἐδάφους ἐπιφάνεια νοείσθω
κατὰ τῆς ΔΕΚΛΜ γραμμῆς· τὸ δὲ δι´ ἡμῶν ἐπίπεδον
ἐκπῖπτον νοείσθω κατὰ τῆς ΑΔΣΟ εὐθείας. ἐπὶ δὲ
τοῦ ἐδάφους ἐφεστ〈άτ〉ωσαν δύο κανόνες, οἱ ΚΝ, ΜΞ
ὀρθοί, ἐπ´ εὐθείας τῷ ΗΘ κανόνι· καὶ τεθεωρήσθω
ἐπὶ μὲν τοῦ ΚΝ κανόνος σημεῖον τὸ Ν, ἐπὶ δὲ τοῦ
ΞΜ τὸ Ξ. καὶ δέον ἔστω τὴν ἀπὸ τοῦ Β κάθετον
ἀγομένην ἐπὶ τὸ διὰ τοῦ Δ ἐκβαλλόμενον ἐπίπεδον
παράλληλον τῷ ὁρίζοντι 〈πορίσασθαι〉, τουτέστιν τὴν
ἐπὶ 〈τὴν〉 ΑΔΟ γραμμὴν ἀγομένην κάθετον· ἡ δὲ
ἀπὸ τοῦ Β κάθετος ἡ ΒΑ ἐστίν, ἣν δεῖ πορίσασθαι.
νενοήσθω οὖν καὶ τὸ διὰ τοῦ Β ἐπίπεδον παράλ–
ληλον τῷ ὁρίζοντι τὸ κατὰ τὸ ΒΠ γινόμενον καὶ
νενοήσθω ἐκβεβλημένος ὁ ΞΜ κανὼν ἐπὶ τὸ Π, καὶ
ὁ ΝΚ ἐπὶ τὸ Σ, παὶ διὰ τοῦ Ν τῇ ΔΟ παράλληλος
ἤχθω ἡ ΝΡ. ἡ ἄρα ΝΡ τὸ μεταξὺ τῶν Κ, Μ σημείων
ἐστὶ διάστημα τὸ πρὸς διαβήτην· δυνατὸν ἄρα ἐστὶν
αὐτὸ πορίσασθαι, ἐπεὶ καὶ τὰς ΚΣ, ΜΟ. ἡ δὲ ΞΡ
ὑπεροχή ἐστι τῶν ΞΡΟ, ΝΣ· δυνατὸν ἄρα καὶ ταύτην
πορίσασθαι, ἐπεὶ τὰς ΚΣ, ΜΟ δυνατόν ἐστι πορί–
σασθαι, ὥσπερ ἐποιήσαμεν ὅτε τὴν ἀπὸ παντὸς σημείου
κάθετον ἀγομένην διὰ τῶν δύο κανόνων ἐπορισάμεθα.
ἔστω οὖν εὑρημένη, εἰ τύχοι, τετραπλῆ ἡ ΝΡ τῆς ΡΞ·
ἔσται ἄρα καὶ ἡ ΒΠ τετραπλῆ τῆς ΞΠ. δυνατὸν δέ
ἐστι πορίσασθαι τὴν ΒΠ, τουτέστι τὴν ΑΟ· τὸ γὰρ
ἀπὸ τοῦ Ο ἐπὶ τὸ Α διάστημά ἐστιν τὸ πρὸς διαβήτην
τὸ ΑΟ, τουτέστιν τὸ ΒΠ· ὥστε δυνατόν ἐστι πορί–
σασθαι καὶ τὴν ΞΠ· ἔστιν γὰρ τέταρτον μέρος τῆς
ΒΠ. ἔχομεν δὲ καὶ τὴν ΞΟ ἡλίκη ἐστίν· ὥστε καὶ
τὴν ΟΠ ἕξομεν, τουτέστιν τὴν ΑΒ κάθετον.
Ὄρος διορύξαι ἐπ´ εὐθείας τῶν στομάτων τοῦ
ὀρύγματος ἐν τῷ ὄρει δοθέντων. νενοήσθω τοῦ ὄρους
ἕδρα ἡ ΑΒΓΔ γραμμὴ, τὰ δὲ στόματα, δι´ ὧν δεῖ
ὀρύξαι, τὰ Β, Δ. ἤγαγον εὐθεῖαν ἀπὸ τοῦ Β ἐν τῷ
ἐδάφει τὴν ΒΕ, ὡς ἔτυχεν· καὶ ἀπὸ τυχόντος τοῦ Ε
τῇ ΒΕ πρὸς ὀρθὰς ἤγαγον τὴν ΕΖ διὰ τῆς διόπτρας·
καὶ ἔτι ἀπὸ τοῦ Ζ τυχόντος διὰ τῆς διόπτρας πρὸς
ὀρθὰς ἤγαγον τὴν ΖΗ. καὶ πάλιν ἀπὸ τυχόντος
τοῦ Η, τῇ ΖΗ πρὸς ὀρθὰς τὴν ΗΘ· καὶ ἔτι ἀπὸ
τυχόντος τοῦ Θ, τῇ ΘΗ πρὸς ὀρθὰς τὴν ΘΚ, καὶ
τῇ ΘΚ πρὸς ὀρθὰς τὴν ΚΛ. καὶ παραφέρω τὴν
διόπτραν ἐπὶ τῆς ΚΛ 〈εὐθείας διατηρῶν τὸν κανόνα
ἀεὶ ἀποβλέποντα σημείῳ τινὶ τῶν ἐπὶ τῆς ΚΛ,〉 ἄχρις
ἂν διὰ τῆς πρὸς ὀρθὰς θέσεως τοῦ κανόνος φανῇ τὸ
Δ σημεῖον. πεφηνέτω 〈οὔσης τῆς διόπτρας κατὰ τὸ Μ〉·
ἔσται δὴ ἡ ΜΔ καὶ ἐπὶ τὴν ΚΛ κάθετος. καὶ νε–
νοήσθω ἐκβεβλημένη ἡ ΕΒ ἐπὶ τὸ Ν, καὶ ἐπ´ αὐτὴν
κάθετος ἡ ΔΝ. δυνατὸν δή ἐστιν ἐκ τῶν ΕΖ, ΗΘ,
ΚΛ ἐπιλογίσασθαι ἡλίκη ἐστὶν ἡ ΔΝ, ὥσπερ ἐποιοῦμεν,
ὅτε τὴν ἀπὸ παντὸς σημείου ἐπὶ ἕτερον ἀθεώρητον
ἐπεζευγνύομεν εὐθεῖαν· ὁμοίως δὲ καὶ τὴν ΒΝ ἐκ τῶν
ΒΕ, ΖΗ, ΘΚ, ΛΔ. εὑρήσθω οὖν, εἰ τύχοι, πενταπλῆ
ἡ ΒΝ τῆς ΔΝ· καὶ ἐπιζευχθεῖσα ἡ ΒΔ νενοήσθω ἐκ–
βεβλημένη ἐπὶ τὸ Ξ, καὶ ἐπὶ τὴν ΒΕ κάθετος ἤχθω
ἡ ΞΟ· ὁμοίως δὲ καὶ ἡ ΒΔ νενοήσθω ἐκβεβλημένη
ἐπὶ τὸ Π, καὶ κάθετος ἐπὶ τὴν ΔΜ ἡ ΠΡ· ἔσται δὴ
ὁμοίως πενταπλῆ ἡ μὲν ΒΟ τῆς ΟΞ, ἡ δὲ ΔΡ τῆς
ΡΠ. λαβόντες οὖν ἐπὶ τῆς ΒΕ σημεῖον τυχὸν τὸ Ο,
καὶ πρὸς ὀρθὰς ἀγαγόντες τὴν ΟΞ τῇ ΒΟ, πέμπτον
μέρος θήσομεν τὴν ΟΞ τῆς ΒΟ. καὶ ἔσται ἡ ΒΞ
νεύουσα ἐπὶ τὸ Β· ὁμοίως δὴ πάλιν τῆς ΔΡ πέμπτον
μέρος θέντες τὴν ΠΡ, ἕξομεν τὴν ΔΠ νεύουσαν ἐπὶ
τὸ Δ. διορύξομεν οὖν ἀπὸ μὲν τοῦ Β ποιοῦντες τὸ
ὄρυγμα ἐπ´ εὐθείας τῆς ΒΞ, ἀπὸ δὲ τοῦ Δ ἐπ´ εὐ–
θείας τῆς ΔΠ. γίνεται δὲ λοιπὸν τὸ ὄρυγμα κανόνος
παρατιθεμένου ἐπὶ τῆς εὑρημένης εὐθείας τῆς ΞΒ,
ἤτοι ἐπὶ τῆς ΠΔ, ἢ καὶ ἐπ´ ἀμφότερα τὰ μέρη. γινο–
μένου τοῦ ὀρύγματος οὕτως ὑπαντήσουσιν ἀλλήλοις
οἱ ἐργαζόμενοι.
Φρεατίας ὑπονόμῳ εἰς ὄρος διορύξαι κατὰ
κάθετον οὔσας τῷ ὑπονόμῳ. ἔστω τὰ ὑπονόμου πέ–
ρατα τὰ Α, Β· καὶ εἰλήφθωσαν, ἐπ´ εὐθείας τῇ ΑΒ,
αἱ ΓΑ, ΒΔ, ὡς ἐμάθομεν. ἔστησα οὖν δύο κανόνας
ὀρθοὺς πρὸς τοῖς Α, Γ τοὺς ΓΕ, ΑΖ καὶ τὴν διόπτραν
πρὸς τῷ ὄρει ἀποστήσας σύμμετρον διάστημα, ὥστε
διὰ τοῦ ἐν τῇ διόπτρᾳ κανόνος ἅμα φανῆναι τοὺς
ΓΕ, ΑΖ κανόνας. ἔστω οὖν ἡ μὲν διόπτρα ἡ ΗΘ,
ὁ δὲ ἐν αὐτῇ κανὼν ὁ ΚΛ· καὶ μένοντος τοῦ ΚΛ
κανόνος ἀκινήτου μετατίθημι ἕνα τῶν ΓΕ, ΑΖ κανό–
νων, ὡς ἐπὶ τὸ Μ σημεῖον, ἔμπροσθεν τῆς διόπτρας,
ὡς τὸν ΜΝ, περιφέρων αὐτὸν ὀρθόν, ἄχρις ἂν διὰ
τοῦ ΚΛ κανόνος φανῇ ὁ ΜΝ κανών. καὶ ἔσται τὸ Μ
σημεῖον κατὰ κάθετον κείμενον τῷ ὑπονόμῳ. πάλιν
δὴ μετατεθείσης τῆς διόπτρας ἔμπροσθεν τοῦ ΜΝ
κανόνος ἐπὶ τὸ Ξ περιφέρω, ἄχρις ἂν διὰ τοῦ ἐν τῇ
διόπτρᾳ κανόνος ἅμα φανῶσιν οἱ ΑΖ, ΜΝ κανόνες·
καὶ πάλιν μένοντος τοῦ ἐν τῇ διόπτρᾳ κανόνος ἀκι–
νήτου μεταφέρω τὸν ΑΖ κανόνα ἔμπροσθεν τῆς διόπ–
τρας ὀρθὸν ὡς ἐπὶ τὸ Ο σημεῖον περιφέρων αὐτὸν,
ἕως οὗ διὰ τοῦ ἐν τῇ διόπτρᾳ κανόνος φανῇ ὁ ΟΠ
κανών· καὶ ἔσται ὁμοίως τὸ Ο κατὰ κάθετον τῷ ὑπο–
νόμῳ. ὡσαύτως δὲ καὶ ἕτερα πλείονα λαμβάνων σημεῖα
γράψω ἐν τῷ ὄρει γραμμήν, ἥτις πᾶσα κατὰ κάθετον
ἔσται τῷ ὑπονόμῳ. κἂν βουλώμεθα δὲ καὶ ἐκ τῶν Β,
Δ μερῶν τὰ αὐτὰ ποιεῖν, οὐδὲν διοίσει. ἐπὶ τῆς ληφ–
θείσης οὖν ἐν τῷ ὄρει γραμμῆς διαστήματα λαμβάνοντες,
ἡλίκα ἂν βουλώμεθα, καὶ κατὰ κάθετον ὀρύσσοντες
τὰς φρεατίας ἐπιτευξόμεθα τοῦ ὑπονόμου. χρὴ δὲ
νοεῖν καὶ ταύτην τὴν δεῖξιν, ὡς τοῦ ὑπονόμου ἐπὶ
μιᾶς εὐθείας ὄντος.
Λιμένα περιγράψαι πρὸς τὸ δοθὲν κύκλου
τμῆμα, τῶν περάτων αὐτοῦ δοθέντων.
ἔστω τὰ πέρατα αὐτοῦ τὰ Α, Β καὶ καθεστάσθω 〈τὸ〉
ἐν τῇ διόπτρᾳ τύμπανον, περὶ ὃ ὁ κανὼν κινεῖται,
παράλληλον τῷ ὁρίζοντι· καὶ ἀπ´ αὐτοῦ ἀπειλήφθω ἡ
ΓΔΕ ὁμοία τῷ τοῦ κύκλου τμήματι, πρὸς ὃν τὸν
λιμένα βουλόμεθα περιγράψαι. καὶ ἔστω κανὼν ἐπὶ
τὰ ἕτερα μέρη ἔγγιστα τῆς διόπτρας ὁ ΖΗ οὕτως
ὥστε τὰς ἀπὸ τοῦ Ζ ἐπὶ τὰ Γ, Ε σημεῖα ἐπιζευγνυ–
μένας καὶ ἐκβαλλομένας ἀκτῖνας ἀπὸ τῆς ὄψεως πίπτειν
ἐπὶ τὰ Α, Β σημεῖα. τοῦτο δὲ ἔσται μετακινουμένης
τῆς διόπτρας καὶ τοῦ ΖΗ κανόνος, ἢ καὶ ἑνὸς αὐτῶν.
καὶ οὕτως κατασταθέντων προσβεβλήσθω ἀπὸ τοῦ Ζ
ἀκτὶς πρὸς τὴν ΓΔ εὐθεῖαν, ἕως οὗ συμπέσῃ τῷ ἐδά–
φει κατὰ τὸ Θ· ἔσται δὴ τὸ Θ ἐπὶ τῆς περιγραφομένης
ἐν τῷ λιμένι γραμμῆς. ὁμοίως δὲ καὶ ἕτερα λαμ–
βάνοντες τῷ Θ περιγράψομεν τὴν ΒΘΑ γραμμήν.
δεήσει δὲ καὶ τὸ ἔδαφος ὡς εἰς ἔγγιστα καταστῆσαι
παράλληλον τῷ ὁρίζοντι, ἵνα καὶ τῶν ἐπ´ αὐτοῦ λαμ–
βανομένων σημείων ἡ περιγραφομένη γραμμὴ [ἡ] ἐν
ἐπιπέδῳ ᾖ παραλλήλῳ τῷ ὁρίζοντι. ὅτι δὲ ἡ ΒΘΑ
γραμμὴ κύκλου περιφέρειά ἐστι καὶ ὁμοία τῇ ΓΔΕ,
φανερόν· κῶνος γὰρ γίνεται, οὗ βάσις μὲν ὁ ΓΔΕ
κύκλος, κορυφὴ δὲ τὸ Ζ σημεῖον, πλευραὶ δὲ αὐτοῦ
αἱ ἀπὸ τοῦ Ζ σημείου προσπίπτουσαι πρὸς τὴν ΓΔΕ
περιφέρειαν. καὶ τέμνεται ἐπιπέδῳ παραλλήλῳ τῇ
βάσει, τῷ ἐν ᾧ ἐστι τὰ Α, Β σημεῖα, καὶ πλευραὶ
αὐτοῦ εἰσὶν αἱ ΖΓΒ, ΖΕΑ· ἡ ἄρα ΒΘΑ γραμμὴ
κύκλου γίνεται περιφέρεια καὶ ὁμοία τῇ ΓΔΕ. ὁμοίως
δὲ ἐὰν βουλώμεθα τὴν περιγραφομένην μὴ εἶναι κύκλου
περιφέρειαν, ἀλλὰ ἐλλείψεως, ἢ καὶ ὅλην ἔλλειψιν ἢ
καὶ παραβολὴν ἢ ὑπερβολὴν ἢ ἄλλην τινὰ γραμμήν,
ποιήσομεν ὁμοίαν αὐτῇ ἐκ σανίδος· καὶ ἐφαρμόσαντες
ἐπὶ τὸ ΓΔ τύμπανον, ὥστε συμφυὲς αὐτῷ γενέσθαι,
ὑπερέχειν 〈δὲ〉 εἰς τὸ ἐκτὸς τοῦ τυμπάνου τὴν ἐκ τῆς
σανίδος περιτμηθεῖσαν γραμμὴν, τὰ αὐτὰ ποιήσομεν
τοῖς ἐπὶ τῆς ΓΔΕ περιφερείας εἰρημένοις. οὕτως οὖν
πάσῃ τῇ δοθείσῃ γραμμῇ ὁμοίαν περιγράψομεν. ἐὰν
δὲ βουλώμεθα τὴν περιγραφομένην γραμμὴν μὴ ἐν
τῷ ἐδάφει γράφεσθαι παραλλήλῳ τῷ ὁρίζοντι, ἀλλ´ ἐν
ἑτέρῳ ἐπιπέδῳ, καταστήσομεν τὸ τύμπανον παράλληλον
τῷ ἐπιπέδῳ, ἐν ᾧ μέλλει γράφεσθαι ἡ γραμμή, καὶ τὰ
αὐτὰ ποιήσομεν· πάλιν γὰρ γίνεται κῶνος ἐπιπέδῳ
τεμνόμενος τῷ ἐν ᾧ ἐστὶν ἡ γραμμὴ παράλληλος τῇ
βάσει. ὁμοίως καὶ γέφυραν περιγράψομεν. τὸ δὲ
τύμπανον τὸ ΓΔΖ καταστήσομεν καὶ παράλληλον τῷ
δοθέντι ἐπιπέδῳ οὕτως. ἔστω γὰρ τὸ δοθὲν ἐπίπεδον
τὸ ΚΛΜΝ καὶ ἐν αὐτῷ δύο εὐθεῖαι ἔστωσαν αἱ ΚΛ,
ΜΝ καὶ εὑρήσθω ἡ θέσις τῆς ΚΛ ἐν τοῖς πρὸς ἡμᾶς
μέρεσιν, καὶ ἔστω ἡ ΞΟ. ὁμοίως δὲ καὶ ἡ θέσις τῆς
ΛΜ εὑρήσθω, καὶ ἔστω ἡ ΟΠ. τὸ ἄρα ΚΛΜΝ ἐπί–
πεδον παράλληλόν ἐστιν τῷ διὰ τῶν ΞΟ, ΟΠ. ἐγκλί–
νας οὖν τὸ τύμπανον, ὥστε ἐν τῷ ἐπιπέδῳ αὐτοῦ
γενέσθαι τὰς ΞΟ, ΟΠ, ἕξω καθεσταμένον παράλληλον
τῷ ΚΛΜΝ ἐπιπέδῳ.
Ἔδαφος κυρτῶσαι, ὥστε σφαιρικὴν ἔχειν ἐπι–
φάνειαν πρὸς τὸ δοθὲν τμῆμα. ἔστω ὁ δοθεὶς τόπος
ὁ ΑΒΓΔ, μέσον δὲ αὐτοῦ σημεῖον τὸ Ε. διὰ δὲ τοῦ
Ε σημείου διήχθωσαν εὐθεῖαι διὰ τῆς διόπτρας οὖσαι
ἐν τῷ ἐδάφει, ὁσαιδηποτοῦν, αἱ ΑΓ, ΒΔ, ΖΗ, ΚΘ,
ἐφ´ ὧν πάσσαλοι ἐγκεκρούσθωσαν ὀρθοί. ὡς δ´ ἂν
ἐπὶ μιᾶς ὑποδείξομεν, οὕτως καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν νοείσθω
εὐθειῶν. πεπασσαλοκοπήσθω οὖν ἡ ΒΔ τοῖς ΛΜ,
ΝΞ, ΟΠ, ΡΣ, ΤΥ πασσάλοις· τὸ δὲ τῆς διόπτρας
τύμπανον ἔστω τὸ ΦΧΨ, ὅμοιον τῷ τῆς κυρτώσεως
τμήματι· καὶ πάλιν καθεστάτω ὀρθῶς πρὸς τὸν ὁρί–
ζοντα, ὥστε κανόνος ὁμοίως παρατεθέντος τοῦ Ωϛ, τὰς
ἀπὸ τοῦ Ω ἐπὶ τὰ Φ, Ψ ἐπιζευγνυμένας ἀκτῖνας καὶ
ἐκβαλλομένας νεύειν ἐπὶ Β, Δ σημεῖα. εἶτα διὰ τοῦ
Ω πάλιν καὶ τῆς ΦΧΨ περιφερείας τεθεωρήσθω ἐπὶ
τῶν πασσάλων σημεῖα τὰ Μ, Ξ, Π, Σ, Υ· ταῦτα δὲ
ἔσται ἐπὶ τοῦ τμήματος τῆς κυρτώσεως. καὶ ἐπὶ τῶν
λοιπῶν δὲ εὐθειῶν ἡ αὐτὴ πασσαλοκοπία καὶ διοπ–
τρ〈εί〉α γεγενήσθω, καὶ ληφθέντων ἐν τοῖς πασσάλοις
σημείων ἐγχωννύσθω ὁ τόπος ἄχρι τῶν ληφθέντων
σημείων καὶ ἔσται ἡ κύρτωσις τοῦ τόπου σφαιρικὴ
ὁμοία τῷ εἰρημένῳ τμήματι.
Ἔδαφος ἐγκλῖναι ἐν δοθείσῃ γωνίᾳ, ὥστε τὸ
κλίμα αὐτοῦ ἐφ´ ἓν νεύειν σημεῖον δοθέντος ἀκλινοῦς
τόπου ἐν παραλληλογράμμῳ ἰσοπλεύρῳ.
Ἔστω παραλληλόγραμμον ἰσόπλευρον τὸ ΑΒΓΔ,
ἡ δὲ γωνία, ἐν ᾗ βουλόμεθα ἐγκλῖναι τὸ ἔδαφος, ἡ
ὑπὸ ΕΖΗ. ἀπὸ
δὲ τῶν Α, Β, Δ
〈σημείων〉 τῷ
ὑποκειμένῳ ἐπι–
πέδῳ πρὸς ὀρ–
θὰς ἀνεστάτω–
σαν αἱ ΑΘ, ΒΚ,
ΔΛ· τὸ δὲ Γ σημεῖον ἔστω, ὅπου βουλόμεθα τὴν
κλίσιν νεύειν. καὶ τῇ ΑΓ ἴση κείσθω ἡ ΖΗ, τῇ δὲ
ΖΗ πρὸς ὀρθὰς ἤχθω ἡ ΕΗ· τῇ δὲ ΕΗ ἴση κείσθω
ἡ ΑΘ· καὶ τῇ ΑΓ προσευρήσθω ἡ ΑΘ, ἐν τῷ τῆς
ΖΗ πρὸς ΗΕ λόγῳ καθέτου οὔσης τῆς ΕΗ. ἐὰν δὴ
νοήσωμεν ἐπιζευγνυμένην τὴν ΘΓ, ἔσται ἡ ὑπὸ ΘΓΑ
γωνία κλίσις. ἔστω δὲ ἡ ἀπὸ τοῦ Β ἐπὶ τὴν ΑΓ
κάθετος ἡ ΒΜ· καὶ τῇ ΓΜ ἴση κείσθω ἡ ΖΝ, τῇ δὲ ΗΕ
παράλληλος ἤχθω ἡ ΝΞ, τῇ δὲ ΝΞ ἴση κείσθω ἑκα–
τέρα τῶν ΒΚ, ΔΛ· καὶ ἐπεζεύχθωσαν αἱ ΘΚ, ΚΓ,
ΓΛ, ΛΘ. ἔσται δὴ τὸ ΘΚΓ〈Λ〉 ἐπίπεδον κεκλιμένον
πρὸς τὸ Α〈Β〉ΓΔ ἐν τῇ ὑπὸ ΘΓΑ γωνίᾳ, τουτέστι
τῇ ὑπὸ ΕΖΗ. ἐὰν γὰρ νοήσωμεν τῇ ΑΘ παράλ–
ληλον γινομένην τὴν ΜΟ, καὶ ἐπιζεύξωμεν τὴν ΟΚ
πίπτουσαν ἐπὶ τὸ Λ, ἡ μὲν ΜΟ ἴση 〈ἔσται〉 τῇ ΝΞ.
ἡ δὲ ΚΟ ἴση 〈καὶ〉 παράλληλος τῇ ΒΜ, πρὸς ὀρθὰς
δὲ τῇ ΘΓ· ὥστε κέκλιται, ὡς εἴρηται, τὸ ἐπίπεδον.
ἐὰν δὲ ὁ τόπος ὁ δοθεὶς ἐν τυχόντι ᾖ τετραπλεύρῳ,
ὥστε τὰς διαγωνίους αὐτοῦ μὴ πρὸς ὀρθὰς ἀλλήλαις
〈εἶναι〉, τῆς ΒΜ πρὸς ὀρθὰς οὔσης τῇ ΑΓ, ἴσην θή–
σομεν τὴν ΞΝ, τῇ δὲ ΞΝ τὴν ΒΚ, ὡς εἴρηται, ἀπὸ
τοῦ Β κάθετον ἀγαγόντες ἐπὶ τὴν ΑΓ. καὶ ταὐτὰ
ποιήσαντες τοῖς ἐπὶ τῆς ΒΜ, ποριούμεθα τὸ μέγεθος
τῆς ΔΛ. ἐγχωσθήσεται οὖν ὁ τόπος ἄχρι τῶν ΘΚ,
ΚΓ, ΓΛ, ΛΘ εὐθειῶν· καὶ τὸ ἐπίπεδον ἀπεργασθὲν
ἕξει τὴν εἰρημένην ἔγκλισιν.
Ὑπονόμου ὄντος, εὑρεῖν ἐν τῷ ὑπερκειμένῳ
ἐδάφει τόπον, τουτέστι σημεῖον, ἀφ´ οὗ φρεατίας
γενηθείσης ἐπὶ τὸν δοθέντα ὑπόνομον καταντήσομεν
τόπον, ὥστε εἰ τύχοι πτώματος ἐν τῷ ὑπονόμῳ γενη–
θέντος διὰ τῆς φρεατίας ἀναφέρεσθαι τὴν ὕλην τὴν
πρὸς τὴν κάθαρσιν τοῦ ὑπονόμου καὶ τὴν πρὸς τὴν
ἐπισκευήν. ἔστω ὁ δοθεὶς ὑπόνομος ὁ ΑΒΓΔΕ· φρεα–
τίαι δὲ φέρουσαι εἰς αὐτὸν αἱ ΗΘ, ΚΛ· τὸ δὲ
σημεῖον τὸ δοθὲν ἐν τῷ ὑπονόμῳ, ἐφ´ ὃ δεῖ τὴν
φρεατίαν ἐλθεῖν, τὸ Μ. κεχαλάσθωσαν σπάρτοι διὰ
τῶν ΗΘ, ΚΛ φρεατιῶν βάρη ἔχουσαι, αἱ ΝΞ, ΟΠ·
καὶ κατασταθεισῶν αὐτῶν ἀκινήτων διὰ μὲν τῶν Ο,
Ν σημείων εὐθεῖά τις εἰλήφθω ἐν τῷ ἐπάνω ἐδάφει
ἡ ΟΝΡ· διὰ δὲ τῶν Π, Ξ, ἐν τῷ ὑπονόμω, ἡ ΠΞΣ,
προσπίπτουσα ἑνὶ τῶν τοῦ ὑπονόμου τοίχων κατὰ τὸ
Σ· καὶ τῇ ΠΣ ἴση 〈κείσθω〉 ἡ ΟΡ. καὶ λαβὼν σχοι–
νίον εὖ ἐκτεταμένον καὶ προβεβασανισμένον, ὥστε μηκέτι
ἐπεκτείνεσθαι ἢ συστέλλεσθαι, τὴν μὲν ἀρχὴν αὐτοῦ
τίθημι πρὸς τῷ Σ. λαβὼν δέ τι σημεῖον ἐπὶ τοῦ
ΑΒΓ τοίχου τὸ Τ, ἐπεκτείνω τί σχοινίον ἐπὶ τὸ Τ,
καὶ ὁμοίως ἐπὶ τὸ Π, καὶ σημειωσάμενος τὰ μήκη τῶν
ΤΣ, ΤΠ ἐφαρμόζω αὐτὰ ἐν τῷ ἐπάνω ἐδάφει, ὥστε
γενέσθαι τρίγωνον τὸ ΡΥΟ, τὴν μὲν ΡΥ ἴσην ἔχον
τῇ ΤΣ, τὴν δὲ ΥΟ τῇ ΤΠ. εἶτα πάλιν λαβὼν ἕτερον
σημεῖον τὸ Χ ἐπεξέτεινα τὸ σχοινίον, ὥστε ποιῆσαι
τὸ ΤΣΧ τρίγωνον· καὶ πάλιν τοῦτο ἐν τῷ ἐπάνω
ἐδάφει ἐφαρμόζω, ὥστε γενέσθαι τὸ ΡΥΦ, τὴν μὲν
ΡΦ ἴσην ἔχον τῇ ΧΣ, τὴν δὲ ΥΦ τῇ ΤΧ. εἶτα πάλιν
ἐπὶ τῆς ΣΧ ἕτερον τρίγωνον συστησάμενος τὸ αὐτὸ
συνίσταμαι καὶ ἐπὶ τῆς ΦΡ, ἄχρις ἂν συνεγγίσω τῷ
Μ σημείῳ. καὶ ἵνα μὴ ποικιλογραφῶμεν, ἐπιχθεῖσα τῷ
σχοινίῳ ἡ ΣΜ ἐπὶ τὸ ϛ ἐκβεβλήσθω, καὶ ἐπεζεύχθω
ἡ ϛΧ· καὶ ἐπὶ τῆς ΦΡ τρίγωνον ἔστω ΦΨΡ, ἴσην
ἔχον τὴν μὲν ΡΨ τῇ Σϛ, τὴν δὲ ΦΨ τῇ ϛΧ· καὶ τῇ
ΜΣ ἴση κείσθω ἡ ΡΩ· ἔσται δὴ τὸ Ω σημεῖον κατὰ
κάθετον κείμενον τῷ Μ σημείῳ. φρεατίας ἄρα ὀρυχ–
θείσης ἀπὸ τοῦ Ω, ὀρθὴ ἔσται ἡ ὀρυγὴ πίπτουσα ἐπὶ
τὸ Μ· τοῦτο δὴ φανερὸν διὰ τὸ τὰ τρίγωνα τὰ ἐν τῷ
ὑπονόμῳ καὶ τὰ ἐν τῷ ἐδάφει ἴσα τε καὶ ὅμοια εἶναι,
καὶ ὁμοίως κείμενα. πειρᾶσθαι δὲ δεῖ τὰ τρίγωνα
ἀκλινῆ καθιστᾶν, ὅπως αἱ ἀπὸ τῶν γωνιῶν ἐπὶ τὰς
γωνίας ἐπιζευγνύμεναι κάθετοι ὦσιν ἐπὶ τὸν ὁρίζοντα.
Διὰ διόπτρας ἀπολαβεῖν ἀπὸ ἡμῶν διάστημα
ἐπὶ τῆς δοθείσης εὐθείας, ἴσον τῷ δοθέντι διαστήματι.
ἔστω ἡ δοθεῖσα εὐθεῖα ἐφ´ ἧς δεῖ ἀπολαβεῖν 〈ἡ ΑΒ·
τὸ δὲ δοθὲν διάστημα ὃ δεῖ ἀπολαβεῖν〉 ἔστω τὸ ΑΒ·
ἀφ´ οὗ δὲ δεῖ σημείου ἀπολαβεῖν, ἔστω τοῦ Α. ἐλθὼν
ἐπί τινος ἀκλινοῦς ἐπιπέδου τόπου οἷον τοῦ ΓΔ, τίθημι
τὴν διόπτραν τὴν ΕΖ· καὶ ταύτης ἔμπροσθεν κανόνα
ὀρθὸν, μήκους ὡς πηχῶν ι, τὸν ΗΘ, ἀπέχοντα ἀπὸ τῆς
διόπτρας, τουτέστιν ἀπὸ τοῦ Ε σημείου, ὃ βούλομαι
διάστημα, ἔστω δὴ πηχῶν γ. ἀπέλαβον οὖν ἀπὸ τοῦ
Ε ἐν ἐπιπέδῳ εὐθεῖαν τὴν ΕΔ πηχῶν ὅσων ἐὰν
βούλωμαι, ἔστω δὴ πηχῶν φ, καὶ καταλείψας σημεῖον
πρὸς τῷ Δ, ἐγκλίνω τὸν ἐν τῇ διόπτρᾳ κανόνα, ἄχρις
ἂν φανῇ δι´ αὐτοῦ τὸ Δ σημεῖον. καὶ μένοντος αὐτοῦ
ἀκινήτου, ἀντιπεριστὰς ἔλαβον δι´ αὐτοῦ σημεῖον ἐπὶ
τοῦ ΗΘ κανόνος τὸ Μ, καὶ ἐπέγραψα πηχῶν φ. εἶτα
πάλιν ἀπολαβὼν ἑτέρους πήχεις ὅσους ἂν βούλωμαι
ἐπὶ τῆς ΕΔ, οἷον εἰ τύχοι πήχεις <υ> ἐπὶ τῆς ΕΝ, καὶ
καταλείψας πρὸς τῷ Ν σημεῖον, ὡσαύτως ἔλαβον ἀντι–
περιστὰς ἐπὶ τοῦ ΗΘ κανόνος ἕτερον σημεῖον τὸ Ξ,
πρὸς ὃ ἐπέγραψα πήχεις υ. καὶ οὕτως λαμβάνων ἃ
βούλομαι μέτρα ἕξω ἐν τῷ ΗΘ κανόνι τὰς ἐπιγραφάς.
στήσας οὖν καὶ τὴν διόπτραν ἐπὶ τοῦ Α καὶ ἀποστήσας
τὸν τὰς ἐπιγραφὰς ἔχοντα κανόνα ἀπὸ τοῦ Α πήχεις
γ, ὅσους καὶ ὅτε τὰς ἐπιγραφὰς λαμβάνων ἀπέστησα,
ἐνέκλινα τὸν ἐπὶ τῇ διόπτρᾳ κανόνα, ἄχρις ἂν δι´
αὐτοῦ φανῇ ἡ ἐπιγραφὴ τοῦ μέλλοντος ἀπολαμβάνε–
σθαι μέτρου· εἶτα ἀντιπεριστὰς ἔλαβον ἐπὶ τῆς ΑΒ
εὐθείας διὰ τοῦ κανόνος σημεῖον τὸ Β· καὶ ἔσται
ἀπειλημμένον τὸ ΑΒ διάστημα τοῦ δοθέντος τόπου.
ἔστω οὖν διόπτρα μὲν ἡ ΑΟ, ὁ δὲ ἐν αὐτῇ κανών,
δι´ οὗ διοπτεύομεν, ὁ ΠΡ, ὁ δὲ τὰς ἐπιγραφὰς ἔχων
κανὼν ὁ ΣΤ.
Διὰ διόπτρας ἀπολαβεῖν διάστημα, ἀπὸ ἑτέρου
δοθέντος σημείου ἐπί τινος εὐθείας παραλλήλου τῇ
δοθείσῃ ἴσον τῷ δοθέντι διαστήματι, μὴ προσελθόντα
τῷ σημείῳ μηδ´ ἔχοντα τὴν εἰρημένην εὐθεῖαν, ἐφ´
ἧς δεῖ ἀπολαβεῖν. ἔστω δοθὲν σημεῖον τὸ Α· καὶ
κείσθω πρὸς τῷ Β ἡ διόπτρα· καὶ εὑρήσθω ἡ ΑΒ
εὐθεῖα ἡλίκη ἐστὶν, ὡς ἐμάθομεν· καὶ ἀπειλήφθω αὐτῆς
ἡ ΒΓ, μέρος ὃ βουλόμεθα. ἡ δὲ ΓΔ ἤχθω παράλ–
ληλος ᾗ βουλόμεθα εὐθείᾳ, μέρος οὖσα τοῦ δοθέντος
διαστήματος, ὃ μέρος ἐστὶν καὶ ἡ ΒΓ τῆς ΒΑ. καὶ
διὰ τῆς διόπτρας ἡ ΒΔ εὐθεῖα προεκβεβλήσθω, καὶ
ἀπ´ αὐτῆς ἀπειλήφθω ἡ ΒΕ, τοσαυταπλασία οὖσα
τῆς ΒΔ, ὁσαπλασία καὶ ἡ ΑΒ τῆς ΒΓ. ἔσται οὖν
ἡ ΑΕ τοῦ τε δοθέντος μέτρου καὶ παράλληλος τῇ
ΔΓ· τοῦτο γὰρ φανερόν ἐστι διὰ τὸ εἶναι ὡς τὴν ΑΒ
πρὸς τὴν ΓΒ, τήν τε ΕΒ πρὸς ΔΒ καὶ τὴν ΑΕ
πρὸς ΓΔ.
Τὸ δοθὲν χωρίον μετρῆσαι διὰ διόπτρας.
ἔστω τὸ δοθὲν χωρίον περιεχόμενον ὑπὸ γραμμῆς
ἀτάκτου τῆς ΑΒΓΔΕΖΗΘ. ἐπεὶ οὖν ἐμάθομεν
διὰ τῆς κατασκευασθείσης διόπτρας διάγειν πάσῃ τῇ
δοθείσῃ εὐθείᾳ 〈ἑτέραν〉 πρὸς ὀρθάς, ἔλαβόν τι
σημεῖον ἐπὶ τῆς περιεχούσης τὸ χωρίον γραμμῆς τὸ
Β, καὶ ἤγαγον εὐθεῖαν τυχοῦσαν διὰ τῆς διόπτρας
τὴν ΒΗ, καὶ ταύτῃ πρὸς ὀρθὰς τὴν ΒΓ, 〈καὶ ταύτῃ〉
ἑτέραν πρὸς ὀρθὰς τὴν ΓΖ, καὶ ὁμοίως τῇ ΓΖ πρὸς
ὀρθὰς τὴν ΖΘ. καὶ ἔλαβον ἐπὶ τῶν ἀχθεισῶν εὐ–
θειῶν συνεχῆ σημεῖα, ἐπὶ μὲν τῆς ΒΗ τὰ Κ, Λ,
Μ, Ν, Ξ, Ο· ἐπὶ δὲ τῆς ΒΓ τὰ Π, Ρ· ἐπὶ δὲ τῆς
ΓΖ τὰ Σ, Τ, Υ, Φ, Χ, Ψ, Ω· ἐπὶ δὲ τῆς ΖΘ τὰ
ϛ, Ϟ. καὶ ἀπὸ τῶν ληφθέντων σημείων ταῖς εὐ–
θείαις, ἐφ´ ὧν ἐστὶ τὰ σημεῖα, πρὸς ὀρθὰς ἤγαγον
τὰς Κϡ, ΛΑ, Μ͵Α, Ν͵Β, Ξ͵Γ, Ο͵Δ, Π͵Ε, Ρ͵ϛ
〈Σ͵Ζ〉, Τ͵Η, Υ͵Θ, ΦΔ, ΧΜ<α>, ΨΜ<β>, ΩΕ, ϛΜ<γ>,
ϞΜ<δ> οὕτως ὥστε [τὰς ἐπὶ] τὰ πέρατα τῶν ἀχθεισῶν
πρὸς ὀρθὰς [ἐπιζευγνυμένας] ἀπολαμβάνειν γραμμὰς
ἀπὸ τῆς περιεχούσης τὸ χωρίον γραμμῆς σύνεγγυς
εὐθείας· καὶ τούτων γενηθέντων ἔσται δυνατὸν τὸ
χωρίον μετρεῖν. τὸ μὲν γὰρ ΒΓΖΜ<ε>, παραλληλόγραμμον
ὀρθογώνιόν ἐστιν· ἔπειτα τὰς πλευρὰς ἁλύσει ἢ
σχοινίῳ βεβασανισμένῳ, τουτέστιν μήτ´ ἐκτείνεσθαι
μήτε συστέλλεσθαι δυναμένῳ, μετρήσαντες ἕξομεν τὸ
ἐμβαδὸν τοῦ παραλληλογράμμου. τὰ δ´ ἐκτὸς τούτου
τρίγωνα ὀρθογώνια καὶ τραπέζια ὁμοίως μετρήσομεν,
ἔχοντες τὰς πλευρὰς αὐτῶν· ἔσται γὰρ τρίγωνα μὲν
ὀρθογώνια τὰ ΒΚϡ, ΒΠ͵Ε, ΓΡ͵ϛ, ΓΣ͵Ζ, ΖΩΕ,
ΖϛΜ<γ>, ΘΗΜ<ε>· τὰ δὲ λοιπὰ τραπέζια ὀρθογώνια. τὰ
μὲν οὖν τρίγωνα μετρεῖται τῶν περὶ τὴν ὀρθὴν γωνίαν
πολλαπλασιαζομένων ἐπ´ ἄλληλα· καὶ τοῦ γενομένου
τὸ ἥμισυ. τὰ δὲ τραπέζια· συναμφοτέρων τῶν παραλ–
λήλων τὸ ἥμισυ ἐπὶ τὴν ἐπ´ αὐτὰς κάθετον οὖσαν,
οἷον τῶν Κϡ, ΑΛ τὸ ἥμισυ ἐπὶ τὴν ΚΛ· καὶ τῶν
λοιπῶν δὲ ὁμοίως. ἔσται ἄρα μεμετρημένον ὅλον τὸ
χωρίον διά τε τοῦ μέσου παραλληλογράμμου καὶ τῶν
ἐκτὸς αὐτοῦ τριγώνων καὶ τραπεζίων. ἐὰν δὲ τύχῃ
ποτὲ μεταξὺ αὐτῶν τῶν ἀχθεισῶν πρὸς ὀρθὰς ταῖς
τοῦ παραλληλογράμμου πλευραῖς καμπύλη γραμμὴ μὴ
συνεγγίζουσα εὐθείᾳ (οἷον μεταξὺ τῶν Ξ͵Γ, Ο͵Δ
γραμμὴ ἡ ͵Γ ͵Δ), ἀλλὰ περιφερεῖ, μετρήσομεν οὕτως·
ἀγαγόντες 〈τῇ〉 Ο͵Δ πρὸς ὀρθὰς τὴν ͵ΔΜ<ϛ>, καὶ ἐπ´
αὐτῆς λαβόντες σημεῖα συνεχῆ τὰ Μ<θ>, Μ<η>, καὶ ἀπ´
αὐτῶν πρὸς ὀρθὰς ἀγαγόντες τῇ Μ<ϛ>͵Δ τὰς Μ<θ>Μ<ι>, Μ<η>Μ<ζ>,
ὥστε τὰς μεταξὺ τῶν ἀχθεισῶν σύνεγγυς εὐθείας εἶναι,
πάλιν μετρήσομεν τό τε Μ<ϛ>ΞΟ͵Δ παραλληλόγραμμον
καὶ τὸ Μ<η>Μ<ζ>͵Δ τρίγωνον, καὶ τὸ ͵ΓΜ<ϛ>Μ<θ>Μ<ι> τραπέν,
καὶ ἔτι τὸ ἕτερον τραπέζιον, καὶ ἕξομεν τὸ περιεχό–
μενον χωρίον ὑπό τε τῆς ͵ΓΜ<ι>Μ<ζ>͵Δ γραμμῆς καὶ τῶν
͵ΓΞ, 〈ΞΟ,〉 Ο͵Δ εὐθειῶν μεμετρημένον.
Ἔστι δὲ καὶ ἄλλος τρόπος μετρήσεως. ἔστω
χωρίον, ὃ δεῖ μετρῆσαι, τὸ ὑπογεγραμμένον, ἐν ᾧ διὰ
τῆς διόπτρας δι´ ὅλου τοῦ μήκους διήχθω τις εὐθεῖα,
κατὰ τὸ δυνατὸν μέση τοῦ χωρίου ὡς ἔγγιστα, ἡ ΑΒ.
ἐπὶ δὲ ταύτης εἰλήφθω συνεχῆ σημεῖα τὰ Γ, Δ, Ε, Ζ,
Η, Θ· ἀπὸ δὲ τῶν ληφθέντων σημείων τῇ ΑΒ πρὸς
ὀρθὰς ἤχθωσαν διὰ τῆς διόπτρας αἱ ΓΚ, ΓΛ, ΔΜ,
ΔΝ, ΕΞ, ΕΟ, ΖΠ, ΖΡ, ΗΣ, ΗΤ, ΘΥ, ΘΦ, ὥστε
πάλιν τὰς μεταξὺ γραμμὰς σύνεγγυς εὐθείας εἶναι.
πάλιν οὖν διῄρηται τὸ χωρίον εἰς τρίγωνα τὰ ΑΓΚ,
ΑΓΛ, ΒΘΦ, ΒΘΥ, καὶ τὰ λοιπὰ τραπέζια. δυνατὸν
οὖν διά τε τῶν εἰρημένων τριγώνων καὶ διὰ [τε] τῶν
τραπεζίων τὸ χωρίον μετρηθῆναι. ἐὰν δὲ πάλιν
ἐμπέσῃ τις μεταξὺ περιφερὴς γραμμή, διελοῦμεν τὸ
πρὸς αὐτῇ τραπέζιον ὡσαύτως τῷ ἐπάνω, καὶ οὕτως
μετρήσομεν. αὕτη δ´ ἡ μέτρησις εὔχρηστός ἐστιν, ὅταν
δέῃ καὶ διελεῖν τὸ χωρίον εἰς τὰ δοθέντα μέρη. δέον
γὰρ ἔστω διελεῖν αὐτὸ εἰς ἴσα μέρη ἑπτὰ διὰ παραλ–
λήλων εὐθειῶν. ἐμέτρησα οὖν τὸ χωρίον, καὶ ἔλαβον
τοῦ γενομένου τὸ ἕβδομον μέρος, ὥστε ἑκάστῳ μέρει
τοσοῦτον ἀπονέμειν· ἐμέτρησα οὖν τὸ ΚΑΛ χωρίον,
καὶ εἰ μὲν ἴσον ἐστὶν τῷ ἑβδόμῳ μέρει, ἔχομεν τὸ
ΚΑΛ χωρίον· εἰ δὲ μὴ, προστίθημι τῷ τοῦ ΚΑΛ
τὸ τοῦ ΚΛΜΝ ἐμβαδόν· καὶ εἰ μὲν ἴσον εὑρεθείη
τῷ 〈ἑβδόμῳ〉 μέρει, ἔσται ἡ ΜΝ ἀφορίζουσα τὸ ἓν
τῶν μερῶν. εἰ δὲ μεῖον εὑρεθείη, δεήσει πάλιν προσ–
θεῖναι καὶ τὸ τοῦ ΜΝΞΟ ἐμβαδόν, ἄχρις ἂν ἴσον
γένηται τῷ ἑβδόμῳ μέρει ἢ ὑπερβάλῃ. ὑπερβεβληκέτω
οὖν προστεθέντος τοῦ ΞΟΠΡ. δεήσει ἄρα ἀπὸ τοῦ
ΞΟΠΡ ἀφελεῖν χωρίον ἴσον τῷ ὑπερβάλλοντι, οἷον
τὸ ΠΡΧΨ. ὥστε δεήσει ἐπίστασθαι, ἀπὸ τοῦ δοθέντος
τραπεζίου ὡς δεῖ ἀφελεῖν τραπέζιον ἴσον τῷ δοθέντι·
τοῦτο δὲ ἑξῆς δείξομεν. οὐκοῦν ἔσται τὸ ΧΑΨ χωρίον
ἓν τῶν μερῶν. πάλιν οὖν τῷ ΠΧΨΡ προσέθηκα τὸ
ΠΡΣΤ· καὶ εἰ μὲν ἴσον εἴη αὐτὸ τὸ ἐμβαδὸν 〈τῷ
ἑβδόμῳ〉 μέρει, ἔσται ἡ ΣΤ ἀφορίζουσα τὸ δεύτερον
μέρος· εἰ δὲ ὑπερβάλοι, πάλιν δεήσει ἀφελεῖν τὸ ὑπερ–
βάλλον ἀπὸ τοῦ ΠΡΣΤ τραπεζίου. καὶ οὕτως νοείσθω
ἐπὶ τῶν λοιπῶν μερῶν.
Ὅρων χωρίου ἀφανῶν γενομένων, καταλειπο–
μένων δὲ δύο ἢ τριῶν καὶ τοῦ μιμήματος ὑπάρχοντος,
πορίσασθαι τοὺς λοιποὺς ὅρους. τοῦ δὲ καθολικωτέρου
ἕνεκα σκολιωτέραν μέτρησιν καὶ μίμημα ἐκθησόμεθα.
ἔστω τὸ δοθὲν χωρίον, τουτέστιν τὸ μίμημα, τὸ
ΑΒΓΔΕΖΗΘ, περιεχόμενον ὑπὸ τῶν σύνεγγυς εὐθειῶν
τῶν ΑΒ, ΒΓ, ΓΔ, ΔΕ, ΕΖ, ΖΗ, ΗΘ, ΘΑ. καὶ
ἤχθω τῇ ΒΓ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΒΚ, καὶ ἐπ´ αὐτὴν 〈κάθε–
τος ἡ ΚΑ· τῇ δὲ ΑΘ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΘΛ, καὶ ἐπ´
αὐτὴν〉 κάθετος ἡ ΗΔ· τῇ δὲ ΗΖ πρὸς ὀρθὰς ἡ ΖΜ,
καὶ ἐπ´ αὐτὴν κάθετος ἡ ΜΕ· πάλιν δὲ τῇ ΒΓ πρὸς
ὀρθὰς ἡ ΓΝ, καὶ ἐπ´ αὐτὴν κάθετος ἡ ΔΝ. δυνατὸν
ἄρα ἐστὶ τὰ ΑΒΚ, ΗΘΛ, ΕΖΜ, ΓΔΝ τρίγωνα
μετρῆσαι, τὰ δὲ καταλειπόμενα παραλληλόγραμμα τε–
μόντα μετρῆσαι, ἐκβάλλοντα τὰς πρὸς ὀρθὰς εὐθείας,
ὥστ´ εἶναι παραλληλόγραμμα τὰ ΒΞ, ΝΕ, ΗΜ, ΘΡ,
ΞΠ. δεδόσθω οὖν τὸ μίμημα, οἷον εἴρηται, ἐκ τριγώ–
νων καὶ παραλληλογράμμων 〈...〉 περιεχόμενον· μόνοι
δὲ φαινέσθωσαν οἱ Θ, Β, Γ ὅροι. καὶ ἐκβεβλήσθω ἡ
ΒΚ ἐπὶ τὸ Γ· καὶ εἰλήφθω ἡ διὰ τῶν Β, Θ σημείων
εὐθεῖα διὰ τῆς διόπτρας τῇ θέσει καὶ τῷ μεγέθει·
καὶ ἀπειλήφθω αὐτῆς δοθὲν 〈μέρος〉 ἡ ΒΤ, ἐπὶ δὲ
τὴν ΒΓ κάθετος 〈ἤχθω ἡ ΘΣ, καὶ〉 ἡ ΤΥ. ἔσται ἄρα
καὶ ἡ ΤΥ τὸ αὐτὸ μέρος τῆς ΘΣ, ὃ μέρος ἐστὶν ἡ
ΒΥ τῆς ΒΣ, 〈καὶ ἡ ΒΤ τῆς ΒΘ〉. ἔχομεν δὲ ἑκα–
τέραν τῶν ΒΣ, ΣΘ, ἐκ τοῦ μιμήματος· ὥστε ἕξομεν
καὶ ἑκατέραν τῶν ΒΥ, ΥΤ. λαβόντες οὖν σχοινίον
μὴ ἐκτείνεσθαι δυνάμενον, ἴσον τῇ ΒΥΤ, τὸ ΦΨ,
ἐπ´ αὐτοῦ μέρος ἀποληψόμεθα τὴν ΦΧ 〈ἴσον τῇ ΒΥ,
τὸ αὐτὸ μέρος τῆς ΒΣ〉 ὃ μέρος ἐστὶν 〈ἡ ΤΥ τῆς ΘΣ〉
καὶ ἡ ΒΤ τῆς ΒΘ. τὰ δὲ πέρατα τοῦ σχοινίου τὰ
Φ, Ψ θήσομεν πρὸς τὴν ΒΤ, ὥστε τὸ μὲν Φ πρὸς τῷ
Β εἶναι, τὸ δὲ Ψ πρὸς τῷ Τ· καὶ λαβόμενοι τὸ Χ
σημεῖον ἐκτενοῦμεν τὸ σχοινίον, καὶ πάντως τὸ Χ τὴν
αὐτὴν θέσιν ἕξει τῷ Υ. ἐπιζεύξαντες οὖν τὴν ΒΥ
ἤτοι σπάρτῳ ἢ διόπτρᾳ ἐπ´ αὐτῆς θήσομεν τὸ μέτρον
τῆς ΒΚ, ὃ ὑπάρχει ἐκ τοῦ μιμήματος, καὶ ἕξομεν τὸ
Κ σημεῖον. εἶτα τῇ ΒΚ πρὸς ὀρθὰς ἀγαγόντες τὴν
ΚΑ καὶ θέντες ἐπ´ αὐτῆς τὸ μέτρον τῆς ΚΑ ἕξομεν
πεπορισμένον τὸ Α σημεῖον. καὶ τὰ λοιπὰ δὲ ποριού–
μεθα ἀκολουθοῦντες ταῖς ἐν τῷ μιμήματι πρὸς ὀρθὰς
εὐθείαις, καὶ τοῖς ἐπ´ αὐταῖς μέτροις.
Τὸ δοθὲν χωρίον διελεῖν διὰ τοῦ δοθέντος
σημείου εἰς τὰ δοθέντα μέρη. ἔστω δὲ τὸ δοθὲν
σημεῖον ὥσπερ ὕδρευμα, [ἢ] ὡς πάντες οἱ τὰς διαιρέσεις
λαβόντες τῷ αὐτῷ χρῶνται ὕδατι. ἔστω τὸ δοθὲν
χωρίον περιεχόμενον ὑπὸ εὐθειῶν τῶν ΑΒ, ΒΓ 〈ΓΔ〉,
ΔΕ, ΕΖ, ΖΗ, ΗΘ, ΘΚ, ΚΛ, ΛΑ· ἐὰν γὰρ μὴ
ὦσιν αἱ τὸ χωρίον περιέχουσαι εὐθεῖαι, ἀλλ´ ἄτακτός
τις γραμμή, ληψόμεθα ἐπ´ αὐτῆς 〈συνεχῆ〉 σημεῖα,
ὥστε τὰς μεταξὺ αὐτῶν σύνεγγυς εὐθείας εἶναι. τὸ
δὲ δοθὲν σημεῖον ἔστω τὸ Μ, καὶ δέον ἔστω διελεῖν
εἰς ἑπτὰ ἴσα μέρη τὸ χωρίον διὰ τοῦ Μ σημείου.
ἤχθω ἐπὶ τὴν ΑΒ κάθετος ἡ ΜΝ διὰ τῆς διόπτρας,
ὥστ´ ἐὰν νοήσωμεν ἐπιζευχθείσας τὰς ΜΑ, ΜΒ, δυνα–
τὸν ἔσται μετρεῖν τὸ ΑΜ〈Β〉 τρίγωνον. τὸ γὰρ ὑπὸ
τῶν ΑΒ, ΜΝ διπλάσιόν ἐστιν τοῦ ΑΒΜ τριγώνου.
δυνατὸν δέ ἐστι μετρῆσαι, ὡς προγέγραπται, καὶ ὅλον
τὸ χωρίον. εἰ μὲν οὖν τὸ ΑΒΜ τρίγωνον ἕβδομον
μέρος ἐστὶν τοῦ ὅλου χωρίου, ἔσται τὸ ΑΒΜ τρίγωνον
ἓν τῶν μερῶν· εἰ δὲ μεῖζον, ἀφελεῖν δεῖ ἀπ´ αὐτοῦ,
διαγαγόντα τὴν ΜΞ, καὶ ποιεῖν τὸ ΑΜΞ τρίγωνον
ἴσον τῷ ἑβδόμῳ μέρει τοῦ ὅλου χωρίου· 〈εἰ〉 δὲ μεῖόν
ἐστι τὸ ΑΒΜ τρίγωνον τοῦ ἑβδόμου, δεήσει ἀπὸ τοῦ
ΒΓΜ τριγώνου ἀφελεῖν τὸ ΒΜΟ τρίγωνον, ὃ, μετὰ
τοῦ ΑΜ〈Β〉 τριγώνου, ἕβδομον ἔσται μέρος τοῦ ὅλου
χωρίου· ὡς δεῖ δὲ ἀφελεῖν τρίγωνον ἢ προσθεῖναι,
ἑξῆς δείξομεν. οὕτως οὖν καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν τρι–
γώνων ἐπιλογιζόμενοι διεξελοῦμεν τὸ χωρίον εἰς τὰ
δοθέντα μέρη ἀπὸ τοῦ Μ σημείου.
Τὸ δοθὲν χωρίον μετρῆσαι μὴ εἰσελθόντα εἰς
τὸ χωρίον, ἤτοι διὰ φυτείας πυκνότητα ἢ διὰ οἰκοδο–
μημάτων ἐμποδισμὸν ἢ διὰ τὸ μὴ ἐξεῖναι εἰς τὸ
χωρίον εἰσιέναι. ἔστω τὸ δοθὲν χωρίον περιεχόμενον
ὑπὸ εὐθειῶν τῶν ΑΒ, ΒΓ, ΓΔ, ΔΕ, ΕΖ, ΖΗ,
ΗΘ, ΘΑ. ἐκβεβλήσθωσαν αἱ ΖΗ, ΘΗ ἐπὶ τὰ
ἐκτὸς τοῦ χωρίου μέρη, ἤτοι διὰ κανόνων ἢ σπάρτου·
καὶ τῆς μὲν ΖΗ μέρος τι κείσθω ἡ ΗΚ, τῆς δὲ ΘΗ
τὸ αὐτὸ μέρος ἡ ΗΛ· καὶ ἐπεζεύχθω ἡ ΚΛ· ἔσται δὴ
καὶ ἡ ΚΛ τὸ αὐτὸ μέρος τῆς ΘΖ. καὶ ὃν λόγον
ἔχει τὸ ἀπὸ τῆς ΖΗ πρὸς τὸ ἀπὸ τῆς ΗΚ, τὸν αὐτὸν
λόγον ἔχει καὶ τὸ ΖΗΘ τρίγωνον πρὸς τὸ ΗΚΛ
τρίγωνον, διὰ τὸ παράλληλον γίνεσθαι τὴν ΘΖ τῇ
ΚΛ· οἷον, εἰ τύχοι, εἰ πενταπλασία ἐστὶν ἡ ΖΗ τῆς
ΗΚ, ἔσται τὸ ΖΗΘ τρίγωνον πεντεκαιεικοσαπλάσιον
τοῦ ΗΚΛ τριγώνου. δυνατὸν δὲ μετρῆσαι τὸ ΗΚΛ
τρίγωνον, ἐπειδήπερ ἔχω τὰς πλευρὰς αὐτοῦ· τοῦτο
γὰρ ἑξῆς δείξομεν· δυνατὸν οὖν καὶ τοῦ ΖΗΘ τρι–
γώνου τὸ ἐμβαδὸν πορισθῆναι. ἐὰν οὖν νοήσωμεν
ἐπιζευχθείσας τὰς ΘΖ, ΘΕ, ΘΔ, ΘΓ, ΘΒ, καὶ
εὕρωμεν ἑκάστου τῶν ΘΕΖ, ΘΕΔ, ΘΔΓ, ΘΓΒ,
ΘΒΑ τριγώνων τὸ ἐμβαδὸν, ἔστιν καὶ ὅλου τοῦ
χωρίου 〈τὸ ἐμβαδὸν〉 πεπορισμένον. ἐκβεβλήσθω ἡ
ΗΖ ἐπὶ τὸ Μ, καὶ κείσθω τῇ ΗΚ ἴση ἡ ΖΜ· καὶ
ἐπὶ τῆς ΖΜ σχοινίῳ κεκλάσθωσαν αἱ ΖΝ, ΝΜ, ὥστ´
ἴσην εἶναι τὴν μὲν ΖΝ τῇ ΚΛ, τὴν δὲ ΝΜ τῇ ΗΛ·
ἔσται δὴ 〈ἡ ΖΜ τῇ ΗΖ〉 καὶ ἡ ΝΖ τῇ ΖΘ ἐπ´ εὐ–
θείας. ἐκβεβλήσθω δὴ καὶ ἡ ΕΖ ἐπὶ τὸ Ξ· καὶ τῆς
μὲν ΕΖ μέρος ἔστω ἡ ΖΞ, τῆς δὲ ΘΖ τὸ αὐτὸ μέρος
ἡ ΖΟ· καὶ ἐπεζεύχθω ἡ ΞΟ· ἔσται δὴ καὶ ἡ ΞΟ τὸ
αὐτὸ μέρος τῆς ΘΕ καὶ παράλληλος αὐτῇ. καὶ ἔστι
ὡς τὸ ἀπὸ ΕΖ πρὸς τὸ ἀπὸ ΖΞ τὸ ΕΘΖ τρίγωνον
πρὸς τὸ ΞΖΟ τρίγωνον· δυνάμεθα δὲ πορίσασθαι τὸ
ΞΖΟ, ἐπειδήπερ ἑκάστην τῶν πλευρῶν αὐτοῦ δυνατόν
ἐστιν μετρῆσαι· ὥστε καὶ τὸ ΕΘΖ τρίγωνον πορίσα–
σθαι δυνατόν ἐστιν. ὁμοίως δὴ καὶ ἑκάστου τῶν λοι–
πῶν τριγώνων τὸ ἐμβαδὸν ποριούμεθα· ὥστε καὶ τοῦ
ὅλου χωρίου δυνατόν ἐστιν τὸ ἐμβαδὸν πορίσασθαι.
Τὰ δὲ ὑπερτεθέντα νῦν δείξομεν. τραπεζίου
δοθέντος τοῦ ΑΒΓΔ, παράλληλον ἔχοντος τῇ ΑΔ
τὴν ΒΓ, καὶ ἔτι ἑκατέραν αὐτῶν καὶ τὴν [μὲν] ἐπ´
αὐτὰς κάθετον δοθεῖσαν, ἀγαγεῖν παράλληλον τῇ ΑΔ,
ὡς τὴν ΕΖ, ἀπολαμβάνουσαν τὸ ΑΔΕΖ τραπέζιον
δοθὲν τῷ μεγέθει. γεγονέτω δὴ καὶ ἐκβεβλήσθωσαν
αἱ ΒΑ, ΓΔ ἐπὶ τὸ Η· καὶ κάθετος ἡ ΗΘ. ἐπεὶ
οὖν ἑκατέρα τῶν ΑΔ, ΒΓ δοθεῖσά ἐστι τῷ μεγέθει,
λόγος ἄρα τῆς ΒΓ πρὸς ΑΔ δοθείς, ὥστε καὶ τῆς
ΘΗ πρὸς ΗΚ, καὶ τῆς ΘΚ ἄρα πρὸς ΚΗ· καὶ ἔστι
δοθεῖσα ἡ ΘΚ, δοθεῖσα ἄρα καὶ ἡ ΚΗ. ἀλλὰ καὶ ἡ
ΑΔ δοθεῖσα. δέδοται οὖν καὶ τὸ ΑΔΗ τρίγωνον τῷ
μεγέθει· δέδοται ἄρα καὶ ὅλον τὸ ΗΕΖ τρίγωνον·
λόγος ἄρα τοῦ ΗΕΖ τριγώνου πρὸς τὸ ΗΑΔ τρίγωνον
δοθείς, ὥστε καὶ τοῦ ἀπὸ ΛΗ πρὸς τὸ ἀπὸ ΚΗ λόγος
ἐστὶ δοθείς· καὶ ἔστιν δοθὲν τὸ ἀπὸ ΗΚ, δοθὲν ἄρα
καὶ τὸ ἀπὸ ΗΛ· δοθεῖσα ἄρα ἡ ΗΛ. ἀλλὰ καὶ ἡ
ΗΘ, καὶ λοιπὴ ἄρα ἡ ΑΘ δοθεῖσά ἐστι. θέσει ἄρα
ἡ ΕΖ· ἀλλὰ καὶ ἡ ΗΚ δοθεῖσα, καὶ λοιπὴ ἄρα ἡ
ΚΛ δοθεῖσά ἐστι. θέσει ἄρα καὶ ἡ ΕΖ. συντεθή–
σεται δὴ οὕτως. ἔστω ἡ μὲν ΒΓ μοιρῶν ιδ, ἡ 〈δὲ〉
ΑΔ μοιρῶν ἑπτὰ, ἡ δὲ ἐπ´ αὐτὴν κάθετος μοιρῶν ϛ.
ἐπεὶ οὖν διπλασία ἐστὶν ἡ ΒΓ τῆς ΑΔ, ὅλη ἄρα ἡ
ΗΘ τῆς ΗΚ ἐστὶ διπλασίων· καὶ ἔστιν ἡ ΚΘ μοιρῶν
ϛ· ἔσται ἄρα καὶ 〈ἡ〉 λοιπὴ μοιρῶν ϛ· ἀλλὰ καὶ ἡ ΑΔ
μοιρῶν ζ· τὸ ἄρα ΑΔΗ τρίγωνον ἔσται μοιρῶν κα.
δέον οὖν ἔστω τὸ ἀφαιρούμενον τραπέζιον ποιεῖν μοι–
ρῶν ιθ· ὅλον ἄρα τὸ ΗΕΖ τρίγωνον ἔσται μοιρῶν υ·
καὶ ἐπεὶ ἡ ΗΚ μοιρῶν ἐστὶν ϛ, τὸ ἄρα ἀπ´ αὐτῆς
μοιρῶν ἐστὶ λϛ. πολλαπλασιάζω οὖν τὰ λϛ ἐπὶ τὰ
υ· γίνεται ͵αυμ· καὶ παραβάλλω παρὰ τὸν κα, γίνεται
ξη # ιδʹ· καὶ τούτων πλευρὰ τετραγωνικὴ γίνεται ὡς
ἔγγιστα η καὶ β<ζʹ>· ἔσται οὖν ἡ ΗΛ μοιρῶν η καὶ β<ζʹ>,
ὧν ἡ ΗΚ μοιρῶν ϛ· λοιπὴ ἄρα ἡ ΚΛ μοιρῶν β καὶ
β<ζʹ>· ὥστ´ ἐὰν ἀπὸ τῆς καθέτου ἀφέλω μοίρας δύο καὶ β<ζʹ>,
καὶ παράλληλον ἀγάγω, ἔσται τὸ ἀφαιρούμενον τρα–
πέζιον μοιρῶν ιθ.
Τριγώνου ὄντος τοῦ ΑΒΓ, καὶ καθέτου τῆς
ΑΔ διαγαγεῖν τὴν ΑΕ ἀπολαμβάνουσαν τὸ ΑΒΕ τρί–
γωνον δοθέν. γεγονέτω. δοθὲν οὖν καὶ τὸ ὑπὸ ΑΒΕ·
δοθὲν ἄρα τὸ Ε. ἔστω οὖν ἡ ΑΔ κάθετος μοιρῶν
ϛ· τὸ δὲ ἀφαιρούμενον τρίγωνον μοιρῶν με. δὶς τὰ
με γίνονται Ϟ. παραβάλλω παρὰ τὸν ϛ, γίνονται ιε.
〈ἀπειλήφθω οὖν ἡ ΒΕ μοιρῶν ιε〉 καὶ ἐπεζεύχθω ἡ
ΑΕ. ἔσται δὴ τὸ ΑΒΕ τρίγωνον μοιρῶν με.
Τριγώνου δοθεισῶν τῶν πλευρῶν εὑρεῖν τὸ
ἐμβαδόν. δυνατὸν μὲν οὖν ἐστὶν ἀγαγόντα μίαν κά–
θετον καὶ πορισάμενον αὐτῆς τὸ μέγεθος εὑρεῖν τοῦ
τριγώνου τὸ ἐμβαδόν· δέον δὲ ἔστω χωρὶς τῆς καθέτου
τὸ ἐμβαδὸν πορίσασθαι. ἔστω τὸ δοθὲν τρίγωνον τὸ
ΑΒΓ, καὶ ἔστω ἑκάστη τῶν πλευρῶν δοθεῖσα· εὑρεῖν
τὸ ἐμβαδόν. ἐγγεγράφθω δὲ εἰς τὸ τρίγωνον κύκλος
ὁ ΔΕΖ, οὗ κέντρον ἔστω τὸ Η· καὶ ἐπεζεύχθωσαν αἱ
ΗΑ, ΗΒ, ΗΓ, ΗΔ, ΗΕ, ΗΖ. τὸ μὲν ἄρα ὑπὸ ΒΓ,
ΗΕ διπλάσιόν ἐστι τοῦ ΒΗΓ τριγώνου, τὸ δὲ ὑπὸ
ΑΒ, ΗΔ τοῦ ΑΗΒ, τὸ δὲ ὑπὸ ΑΓ, ΗΖ τοῦ ΑΓΗ.
τὸ οὖν ὑπὸ τῆς περιμέτρου τοῦ ΑΒΓ τριγώνου καὶ
τῆς ΗΕ, τουτέστι τῆς ἐκ τοῦ κέντρου τοῦ ΔΖΕ
κύκλου, διπλάσιόν ἐστι τοῦ ΑΒΓ τριγώνου. ἐκβε–
βλήσθω ἡ ΓΒ, καὶ τῇ ΑΔ ἴση κείσθω ἡ ΒΘ· ἡ ἄρα
ΘΓ ἡμίσει´ ἐστὶ τῆς περιμέτρου· τὸ ἄρα ὑπὸ ΘΓ, ΕΗ,
ἴσον ἐστὶ τῷ τοῦ ΑΒΓ τριγώνου ἐμβαδῷ· ἀλλὰ τὸ
ὑπὸ ΘΓ, ΕΗ, πλευρά ἐστι τοῦ ἀπὸ ΘΓ ἐπὶ τὸ ἀπὸ
τοῦ ΕΗ· τοῦ ἄρα ἀπὸ ΘΓ ἐπὶ τὸ ἀπὸ ΕΗ ἡ πλευρὰ
ἔσται τὸ τοῦ τριγώνου ἐμβαδόν. ἤχθω τῇ ΗΓ πρὸς
ὀρθὰς ἡ ΗΛ, τῇ δὲ ΒΓ ἡ ΒΛ· καὶ ἐπεζεύχθω ἡ ΓΛ.
ἐπεὶ οὖν ὀρθή ἐστιν ἑκατέρα τῶν ὑπὸ ΓΗΛ, 〈ΓΒΛ,
γωνιῶν〉, ἐν κύκλῳ ἄρα ἐστὶ τὰ Γ, Η, Β, Λ· αἱ
ἄρα ὑπὸ ΓΗ, ΓΛ, δυσὶν ὀρθαῖς ἴσαι· 〈καί〉 διὰ τὸ
δίχα τέμνεσθαι τὰς πρὸς τῷ Η γωνίας, ταῖς ΑΗ, ΒΗ,
ΓΗ, ἴση ἄρα ἐστὶν ἡ ὑπὸ ΑΗΔ τῇ ὑπὸ ΓΛΒ. ὅμοιον
ἄρα τὸ ΑΗΔ τῷ ΓΒΛ τριγώνῳ· ὡς ἄρα ἡ ΓΒ πρὸς
ΒΛ, ἡ ΑΔ πρὸς ΔΗ, τουτέστιν ἡ ΘΒ πρὸς ΗΕ·
καὶ ἐναλλάξ, ὡς ἡ ΓΒ πρὸς ΒΘ, ἡ ΒΛ πρὸς ΗΕ,
τουτέστιν ἡ ΒΚ πρὸς ΚΕ· καὶ συνθέντι, ὡς ἡ ΓΘ
πρὸς ΘΒ, οὕτως ἡ ΒΕ πρὸς ΕΚ. ὥστε καὶ ὡς τὸ
ἀπὸ ΓΘ πρὸς τὸ ὑπὸ ΓΘ, 〈Θ〉Β, οὕτως τὸ ὑπὸ ΒΕ,
〈Ε〉Γ, πρὸς τὸ ὑπὸ ΓΕ, 〈Ε〉Κ, τουτέστι πρὸς τὸ ἀπὸ
ΗΕ· ὥστε τὸ ἀπὸ ΓΘ ἐπὶ τὸ ἀπὸ ΕΗ, οὗ πλευρὰ
ἦν τὸ τρίγωνον, ἴσον ἔσται τῷ ὑπὸ ΓΘ, 〈Θ〉Β, ἐπὶ
τὸ ὑπὸ ΓΕ, 〈Ε〉Β. καὶ ἔσται δοθεῖσα ἑκάστη τῶν
ΓΘ, ΘΒ, ΒΕ, ΕΓ· ἡ μὲν γὰρ ΓΘ ἡμίσειά ἐστι τῆς
περιμέτρου· ἡ δὲ ΘΒ ὑπεροχή, ᾗ ὑπερέχει ἡ ἡμίσεια
τῆς περιμέτρου τῆς ΒΓ· 〈ἡ δὲ ΒΕ, ᾗ ὑπερέχει ἡ
ἡμίσεια τῆς περιμέτρου τῆς ΑΓ〉, ἡ δὲ ΓΕ, ᾗ ὑπερέχει
ἡ ἡμίσεια τῆς περιμέτρου τῆς ΑΒ· δοθὲν ἄρα καὶ τὸ
ἐμβαδὸν 〈τοῦ〉 τριγώνου. συντεθήσεται δὴ οὕτως· ἔστω
ἡ μὲν ΑΒ μοιρῶν ιγ, ἡ δὲ ΒΓ μοιρῶν ιδ, ἡ δὲ ΓΑ
μοιρῶν ιε. σύνθες τὰς τρεῖς, γίνονται μβ· τούτων τὸ
ἥμισυ κα. ἄφελε τὰ ιγ, λοιπὸν η· καὶ τὰ ιδ, λοιπὸν
ζ· καὶ τὰ ιε, λοιπὸν ϛ. τὰ κα, η, ζ, ϛ 〈πολλαπλα–
σιασθέντα〉 δι´ ἀλλήλων γίνονται ͵ζνϛ· τούτων ἡ πλευρὰ
ἔσται πδ. τὸ ἐμβαδὸν τοῦ τριγώνου πδ.
Πηγῆς ὑπαρχούσης ἐπισκέψασθαι τὴν ἀπόρρυσιν
αὐτῆς, τουτέστι τὴν ἀνάβλυσιν, ὅση ἐστίν. εἰδέναι
μέντοι χρὴ ὅτι οὐκ ἀεὶ ἡ ἀνάβλυσις ἡ αὐτὴ διαμένει.
ὄμβρων μὲν γὰρ ὄντων ἐπιτείνεται διὰ τὸ ἐπὶ τῶν
ὀρῶν τὸ ὕδωρ πλεονάζον βιαιότερον ἐκθλίβεσθαι,
αὐχμῶν δὲ ὄντων ἀπολήγει ἡ ῥύσις διὰ τὸ μὴ ἐπι–
φέρεσθαι πλέον ὕδωρ. αἱ μέντοι γενναῖαι πηγαὶ οὐ
παρὰ πολὺ τὴν ἀνάβλυσιν ἴσχουσιν. δεῖ οὖν περιλα–
βόντα τὸ πᾶν τῆς πηγῆς ὕδωρ, ὥστε μηδαμόθεν ἀπορ–
ρεῖν, σωλῆνα τετράγωνον μολιβοῦν ποιῆσαι, στοχασά–
μενον μᾶλλον μείζονα πολλῷ τῆς ἀποθύσεως· εἶτα δι´
ἑνὸς τόπου ἐναρμόσαι αὐτὸν ὥστε δι´ αὐτοῦ τὸ ἐν τῇ
πηγῇ ὕδωρ ἀπορρεῖν. δεῖ δὲ αὐτὸν κεῖσθαι εἰς τὸν
ταπεινότερον τῆς πηγῆς τόπον, ὥστε ἔχειν αὐτὴν ἀπόρ–
ρυσιν· τὸν δὲ ταπεινότερον ἐπιγνωσόμεθα τῆς πηγῆς
τόπον διὰ τῆς διόπτρας. ἀπολήψεται οὖν τὸ ἀπορ–
ρέον διὰ τοῦ σωλῆνος ὕδωρ ἐν τῷ περιστομίῳ τοῦ
σωλῆνος· οἷον ἀπολαμβάνει[ν] δακτύλους β· ἐχέτω δὲ
καὶ τὸ πλάτος τοῦ περιστομίου τοῦ σωλῆνος δακτύλους
ϛ· ἑξάκις δύο γίνονται ιβ· 〈ἀποφανούμεθα δὴ τὴν
ἀνάβλυσιν τῆς πηγῆς δακτύλων ιβ〉. εἰδέναι δὲ χρὴ
ὅτι οὐκ ἔστιν αὔταρκες πρὸς τὸ ἐπιγνῶναι, πόσον
χορηγεῖ ὕδωρ ἡ πηγή, [ἢ] τὸ εὑρεῖν τὸν ὄγκον τοῦ
ῥεύματος, ὃν λέγομεν εἶναι δακτύλων ιβ, ἀλλὰ καὶ τὸ
τάχος αὐτοῦ· ταχυτέρας μὲν γὰρ οὔσης τῆς ῥύσεως
πλέον ἐπιχορηγεῖ τὸ ὕδωρ, βραδυτέρας δὲ μεῖον. διὸ
δεῖ ὑπὸ τὴν τῆς πηγῆς ῥύσιν ὀρύξαντα τάφρον τηρῆ–
σαι ἐξ ἡλιακοῦ ὡροσκοπίου, ἐν τινὶ ὥρᾳ πόσον ἀπορρεῖ
ὕδωρ ἐν τῇ τάφρῳ, καὶ οὕτως στοχάσασθαι τὸ ἐπιχορη–
γούμενον ὕδωρ ἐν τῇ ἡμέρᾳ πόσον ἐστὶν, ὥστ´ οὐδὲ
ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν ὄγκον τῆς ῥύσεως τηρεῖν· διὰ γὰρ
τοῦ χρόνου δήλη ἐστὶν ἡ χορηγία. [ἀποφανούμεθα δὴ
τὴν ἀνάβλυσιν τῆς πηγῆς δακτύλων ιβ].
Ἐπεὶ οὖν διὰ τῆς κατασκευασθείσης ἡμῖν διόπ–
τρας τὰς ἐπὶ γῆς χρείας πρὸς τὰς διοπτρικὰς ἐπαγ–
γελίας ἀπεδείξαμεν, εὔχρηστον δέ ἐστιν εἰς πολλὰ καὶ
πρὸς τὰ οὐράνια πρὸς τὸ τὰς τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων
ἢ παὶ τῶν πλανητῶν ἀποστάσεις εἰδέναι, ἀποδείξομεν
διὰ τῆς διόπτρας ὡς δεῖ καὶ τὰ 〈τούτων〉 ἀποστήματα
λαμβάνειν. ἐν γὰρ τῷ ὑπὸ γαστέρα τοῦ τυμπάνου τοῦ
ἐν τῇ διόπτρᾳ κύκλον γράψομεν περὶ τὸ αὐτὸ κέντρον
τῷ τυμπάνῳ, ὃν γράψει τὸ τοῦ μοιρογνωμονίου ἄκρον
τοῦ ἐν τῷ κανόνι· καὶ τοῦτον διελοῦμεν εἰς μοίρας
τξ. ὅταν οὖν βουλώμεθα δύο ἀστέρων τὸ μεταξὺ διά–
στημα ἐπισκέψασθαι, ὅσων μοιρῶν ὑπάρχει, ἐάν τε τῶν
πλανητῶν εἴησάν τινες ἢ καὶ τῶν ἀπλανῶν ἢ καὶ ὁ
μὲν ἕτερος αὐτῶν εἴη τῶν ἀπλανῶν, ὁ δὲ ἕτερος τῶν
πλανητῶν, ἀφελόντες τὸν κανόνα, δι´ οὗ διοπτεύομεν,
ἀπὸ τοῦ τυμπάνου ἐγκλίνομεν αὐτὸ τὸ τύμπανον,
ἄχρις ἂν διὰ τοῦ ἐπιπέδου αὐτοῦ φανῶσιν οἱ εἰρημένοι
ἀστέρες ἅμα ἀμφότεροι. εἶτ´ ἐντιθεὶς τὸν κανόνα ὡς
εἴθισται, τῶν ἄλλων ἀκινήτων, ἐπιστρέψω αὐτὸν, ἄχρις
ἂν εἷς τῶν ἀστέρων φανῇ· καὶ παρασημηνάμενος τὴν
μοῖραν, καθ´ ἣν ἓν τῶν μοιρογνωμονίων ὑπάρχει [τὸ
μέρος αὐτῆς], ἐπιστρέφω τὸν κανόνα, ἄχρις οὗ καὶ ὁ
ἕτερος ἀστὴρ δι´ αὐτοῦ φανῇ. εἶτα ὁμοίως παραση–
μηνάμενος τὴν μοῖραν, καθ´ ἣν τὸ αὐτὸ μοιρογνωμόνιον
ὑπάρχει, ἐπιγνώσομαι τὸ πλῆθος τῶν μοιρῶν τὸ μεταξὺ
τῶν ληφθέντων δύο σημείων· καὶ τοσαύτας ἀποφα–
νοῦμαι τοὺς ἀστέρας ἀπέχειν ἀπ´ ἀλλήλων μοίρας.
Ἐπεὶ οὖν τινὲς χρῶνται τῷ καλουμένῳ ἀστε–
ρίσκῳ πρὸς ὀλίγας παντελῶς διοπτρικὰς χρείας, εὔλο–
γον ἡγούμεθα τὰ περὶ αὐτὸν συμβαίνοντα μηνῦσαι
τοῖς πειρωμένοις χρήσασθαι αὐτῷ, ὅπως μὴ παρὰ τὴν
ἄγνοιαν ἁμαρτάνοντες λανθάνωσιν. τοὺς μὲν οὖν
κεχρημένους οἶμαι 〈πε〉πειρᾶσθαι τῆς δυσχρηστίας
αὐτοῦ, ὅτι αἱ σπάρται, ἐξ ὧν τὰ βάρη κρέμανται, οὐ
ταχέως ἠρεμοῦσιν, ἀλλὰ χρόνον τινὰ διαμένουσι κινού–
μεναι, καὶ μάλιστα ὅταν σφοδρὸς ἄνεμος πνέῃ. διὸ
πειρῶνταί τινες, παραβοηθεῖν βουλόμενοι ταύτῃ τῇ
δυσχρηστίᾳ, ξυλίνας σύριγγας κοίλας ποιοῦντες, ἐμβα–
λεῖν τὰ βάρη εἰς ταύτας, ὥστε μὴ ὑπὸ τοῦ ἀνέμου
τύπτεσθαι. παρατρίψεως οὖν γινομένης τῶν βαρῶν
πρὸς τὰς σύριγγας οὐκ ἀκριβῶς αἱ σπάρτοι ὀρθαὶ
διαμένουσιν πρὸς τὸν ὁρίζοντα· ἔτι δὲ καὶ ἐὰν ἐπιτύ–
χωσιν, ὥστε τὰς σπάρτας ἠρεμεῖν καὶ ὀρθὰς διαμένειν
πρὸς τὸν ὁρίζοντα, οὐ πάντως τὰ διὰ τῶν σπάρτων
ἐπίπεδα πρὸς ὀρθὰς γίνεται ἀλλήλοις· τούτου δὲ μὴ
γινομένου, οὐδ´ αὐτοῖς κατὰ τρόπον ἀκολουθεῖ τι
τῶν εν ω ερουμενων· τοῦτο γὰρ δείξομεν. ἔστω〈σαν〉
γὰρ ἐν ἐπιπέδῳ δύο εὐθεῖαι αἱ ΑΒ, ΓΔ, μὴ πρὸς
ὀρθὰς ἀλλήλας τέμνουσαι· ἀμβλεῖα δὲ ἔστω ἡ ὑπὸ ΑΕΔ
γωνία· καὶ ἀπὸ τοῦ Ε τῷ διὰ τῶν ΑΒ, ΓΔ ἐπιπέδῳ
πρὸς ὀρθὰς ἀνεστάτω ἡ ΕΖ· καὶ πρὸς ἑκατέραν ἄρα
τῶν ΑΕ, ΕΓ, ὀρθή ἐστιν. ἡ δὲ ὑπὸ τῶν ΑΕ, 〈Ε〉Γ,
γωνία ἡ κλίσις ἐστίν, ἐν ᾗ κέκλιται τὸ διὰ τῶν ΕΑΖ
πρὸς τὸ διὰ τῶν ΓΕΖ, καὶ ἔστιν ὀξεῖα· τὰ 〈οὖν〉
εἰρημένα ἐπίπεδα οὔκ ἐστιν ὀρθὰ πρὸς ἄλληλα. ἀπειλή–
φθωσαν οὖν δύο ἴσαι εὐθεῖαι αἱ ΑΕ, ΕΔ, καὶ ἐπε–
ζεύχθω ἡ ΑΔ· καὶ ἐπ´ αὐτὴν κάθετος ἤχθω ἡ 〈Ε〉Η·
ἴση ἄρα καὶ ἡ ΑΗ τῇ ΗΔ· καὶ ἑκατέρα αὐτῶν
μείζων ἐστὶ τῆς ΗΕ· δυνατὸν ἄρα ἐστὶ προσβαλεῖν
ἀπὸ τοῦ Η ἴσην τῇ ΑΗ τὴν ΗΖ. προσεκβεβλή–
σθωσαν καὶ ἐπεζεύχθωσαν ἐπὶ τὰ Κ, Λ, καὶ τῇ ΑΖ
ἴση ἑκατέρα τῶν ΚΖ, ΖΛ. διὰ δὲ τῶν Α, Δ, Κ, Λ
τῇ ΕΖ παράλληλοι ἤχθωσαν αἱ ΑΜ, ΔΝ, ΚΞ, ΛΟ·
ἡ δὲ ΕΖ ὀρθή ἐστι πρὸς τὸ διὰ τῶν ΑΒ, ΓΔ ἐπί–
πεδον· καὶ ἑκάστη ἄρα τῶν ΑΜ, ΔΝ, ΚΞ, ΛΟ ὀρθή
ἐστι πρὸς τὸ διὰ τῶν ΑΒΓΔ ἐπίπεδον. καὶ ἐπεὶ αἱ
τρεῖς αἱ ΑΗ, ΗΔ, ΗΖ ἴσαι εἰσί, πρὸς ὀρθὰς ἄρα
ἐστὶν ἡ ΑΛ τῇ ΔΚ. ἐὰν ἄρα ὑποστησώμεθα τὰς τοῦ
ἀστερίσκου ῥάβδους εἶναι τὰς ΑΛ, ΔΚ, τὸ δὲ διὰ
τῶν ΑΒ, ΓΔ ἐπίπεδον τὸ παρὰ τὸν ὁρίζοντα, τὰς δὲ
κρεμαμένας σπάρτους εἶναι ἐκ τῶν Α, Λ, Δ, Κ, ἔσον–
ται αἱ σπάρτοι αἱ ΑΜ, ΔΝ, ΚΞ, ΛΟ. καὶ οὐκ εἰσὶ
τὰ διὰ τῶν σπάρτων ἐπίπεδα ὀρθὰ καὶ πρὸς ἄλληλα,
λέγω δὴ 〈τὸ〉 διὰ τῶν ΑΜ, ΛΟ πρὸς τὸ διὰ τῶν
ΔΝ, ΚΞ· δέδεικται γὰρ κεκλιμένα πρὸς ἄλληλα ἐν
τῇ ὑπὸ ΑΕΓ γωνίᾳ ὀξείᾳ οὔσῃ.
Ἀκόλουθον δὲ εἶναι νομίζομεν τῇ διοπτρικῇ
πραγματείᾳ καὶ διὰ τοῦ καλουμένου ὁδομέτρου τὰ
ἐπὶ τῆς γῆς μετρεῖν διαστήματα, ὥστε μὴ δι´ ἁλύ–
σεως μετροῦντα ἢ σχοινίου κακοπαθῶς καὶ βραδέως
ἐκμετρεῖν, ἀλλ´ ἐπ´ ὀχήματος πορευόμενον, διὰ τῆς
τῶν τροχῶν ἐκκυλίσεως ἐπίστασθαι τὰ προειρημένα
διαστήματα. οἱ μὲν οὖν πρὸ ἡμῶν ἐξέθεντό τινας
μεθόδους, δι´ ὧν τοῦτο γίνεται, ἐξέσται δὲ κρίνειν
τό τε ὑπὸ ἡμῶν γραφόμενον ὄργανον καὶ τὰ ὑπὸ τῶν
προτέρων. γεγονέτω οὖν πῆγμα, καθάπερ κιβώτιον,
ἐν ᾧ πᾶσα ἔσται ἡ μέλλουσα λέγεσθαι κατασκευή· ἐν
δὲ τῷ πυθμένι τοῦ κιβωταρίου 〈....〉 τὸ ΑΒΓΔ
χάλκεον, συμφυῆ ἔχον τὰ εἰρημένα σκυτάλια· δι´ ὧν
ἀνατομὴ γεγονέτω ἐν τῷ πυθμένι τοῦ κιβωταρίου,
δι´ ἧς περόνη συμφυὴς γενηθεῖσα τῇ χοινικίδι ἑνὸς
τῶν τοῦ ὀχήματος τροχῶν, κατὰ μίαν στροφὴν παρεμβαί–
νουσα εἰς τὴν ἀνατομὴν τὴν ἐν τῷ τοῦ κιβωταρίου
πυθμένι, παράξει ἓν τῶν σκυταλίων, ὥστε τὸ ἑξῆς
σκυτάλιον τὴν αὐτὴν πάλιν θέσιν ἔχειν τῷ πρότερον,
καὶ τοῦτο ἐπ´ ἄπειρον. συμβήσεται οὖν τοῦ τροχοῦ
ὀκτὼ στροφὰς ποιησαμένου τὸ σκυταλωτὸν τύμπανον
μίαν ἀποκατάστασιν εἰληφέναι. τῷ οὖν εἰρημένῳ σκυ–
ταλωτῷ τυμπάνῳ συμφυὴς ἔστω κοχλίας, ἀπὸ τοῦ
κέντρου πρὸς ὀρθὰς αὐτῷ πεπηγὼς, τὸ δὲ ἕτερον ἄκρον
ἔχων ἐν διατοναίῳ πεπηγότι εἰς τοὺς τοῦ κιβωταρίου
τοίχους. τῷ δὲ εἰρημένῳ κοχλίᾳ παρακείσθω τύμ–
πανον ὠδοντωμένον, τοὺς ὀδόντας ἁρμοστοὺς ἔχον τῇ
ἕλικι τοῦ κοχλίου, δηλονότι πρὸς ὀρθὰς τῷ πυθμένι
κείμενον, καὶ ἔχον ὁμοίως συμφυῆ ἄξονα, οὗ τὰ ἄκρα
πολείσθω εἰς τοὺς τοῦ κιβωταρίου τοίχους. ἐκ δὲ τοῦ
ἑνὸς μέρους ὁ ἄξων πάλιν ἐγγεγλυμμένην ἐχέτω ἕλικα,
ὥστε εἶναι αὐτὸν κοχλίαν. καὶ πάλιν τούτῳ τῷ κοχλίᾳ
παρακείσθω ὀδοντωτὸν τυμπάνιον, δηλονότι παράλ–
ληλον τῷ πυθμένι κείμενον, ἔχον συμφυῆ ἄξονα· οὗ
τὸ μὲν ἕτερον 〈ἄκρον〉 πολείσθω ἐν τῷ τοῦ κιβωταρίου
πυθμένι, τὸ δὲ λοιπὸν ἐν διατοναίῳ πεπηγότι ἐν τοῖς
τοῦ κιβωταρίου τοίχοις· καὶ οὗτος οὖν ὁ ἄξων ἐκ τοῦ
ἑνὸς μέρους ἐχέτω ἕλικα πάλιν ἁρμόζουσαν εἰς ἑτέρου
τυμπάνου ὀδόντας, δηλονότι τοῦ τυμπάνου ὀρθοῦ πρὸς
τὸν πυθμένα κειμένου. καὶ τοῦτο γινέσθω ἐφ´ ὅσον
ἂν βουλώμεθα ἢ ὁ τόπος ὁ τοῦ κιβωταρίου χώραν
ἔχῃ· ὅσῳ γὰρ πλείονα γίνεται τά τε τύμπανα καὶ οἱ
κοχλίαι, τοσούτῳ καὶ ἡ ὁδὸς ἐπὶ πλεῖον μετρουμένη
εὑρεθήσεται. ἕκαστος γὰρ κοχλίας ἅπαξ στραφεὶς τοῦ
παρακειμένου αὐτῷ τυμπανίου ἕνα ὀδόντα κινήσει·
ὥστε τὸν μὲν συμφυῆ τῷ σκυταλωτῷ τυμπανίῳ ἅπαξ
στραφέντα, ὀκτὼ μὲν περιμέτρους τοῦ τροχοῦ σημαίνειν,
τοῦ δὲ παρακειμένου αὑτῷ τυμπανίου ἕνα ὀδόντα
κεκινηκέναι. εἰ τύχοι οὖν, τὸ παρακείμενον τύμπα–
νον, ἐὰν ὀδόντας ἔχῃ τριάκοντα, ἅπαξ στραφὲν ὑπὸ τοῦ
κοχλίου στροφὰς δηλώσει τοῦ τροχοῦ σμ. καὶ πάλιν
τοῦ εἰρημένου ὀδοντωτοῦ τυμπανίου ἅπαξ στραφέντος
ὁ μὲν συμφυὴς αὐτῷ κοχλίας ἅπαξ στραφήσεται, τοῦ
δὲ παρακειμένου τῷ κοχλίᾳ τυμπανίου εἷς ὀδοὺς κινη–
θήσεται. ἐὰν ἄρα καὶ τοῦτο τὸ τύμπανον ἔχῃ ὀδόντας
λ, ὅπερ εἶναι εἰκὸς καὶ πλείονας γίνεσθαι, ἅπαξ
στραφέντος αὐτοῦ, στροφαὶ τοῦ τροχοῦ δηλωθήσονται
͵ζσ· ἂν [δὲ] ἄρα ὁ τροχὸς ἔχῃ τὴν περίμετρον πηχῶν ι,
ἔσονται πήχεις μ<ζ> ͵β. ἔστιν στάδια ρπ. καὶ ταῦτα μὲν
ἐπὶ τοῦ βʹ τυμπανίου εὕρηται· πλειόνων δὲ ὄντων καὶ
τῶν ὀδόντων κατὰ τὸ πλῆθος αὐξομένων πολλοστὸ〈ν〉
τῆς ὁδοῦ μέγεθος 〈εὑρεθ〉ήσεται μετρούμενον. δεῖ δὲ
τοιαύτῃ χρήσασθαι κατασκευῇ, ὥστε μὴ πολλῷ πλείονα
ὁδὸν δύνασθαι σημαίνειν τὸ ὄργανον 〈ἢ〉 τὴν ἐν μιᾷ
ἡμέρᾳ δυναμένην ἐξανύεσθαι ὑπὸ τοῦ ὀχήματος· δυνα–
τὸν γὰρ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἐκμετροῦντα τὴν τῆς
ἡμέρας ὁδὸν εἰς τὴν ἑξῆς πάλιν ἀρχὴν ποιεῖσθαι τῆς
ἑξῆς ὁδοῦ. ἀλλ´ ἐπεὶ ἡ ἑκάστου κοχλίου στροφὴ οὐκ
ἀκριβῶς οὐδὲ μεμετρημένως τοὺς παρακειμένους ὀδόν–
τας στρέφει, ἡμεῖς τῇ πείρᾳ ἐπιστρέφομεν τὸν πρῶτον
κοχλίαν, ἕως οὗ τὸ παρακείμενον αὐτῷ ὀδοντωτὸν
τύμπανον μίαν ἀποκατάστασιν λάβῃ, μετροῦντες ὁσάκις
αὐτὸς ἐπιστρέφεται. καὶ, εἰ τύχοι, εἰληφέτω στροφὰς
κ, ἐν ᾧ τὸ παρακείμενον αὑτῷ τύμπανον μίαν ἀπο–
κατάστασιν λαμβάνει· τοῦτο δὲ εἶχεν ὀδόντας λ· αἱ ἄρα
κ στροφαὶ τοῦ σκυταλωτοῦ τυμπάνου λ ὀδόντας ἐκίνησαν
τοῦ παρακειμένου τῷ κοχλίᾳ τυμπάνου· αἱ δὲ κ στροφαὶ
σκυτάλια ἐπιστρέφουσιν ρξ· τοσαῦται δὲ καὶ τοῦ τροχοῦ
εἰσὶ στροφαί· γίνονται ἄρα πήχεις ͵αχ. εἰ δὲ οἱ λ
ὀδόντες μηνύουσιν πήχεις ͵αχ, ὁ ἄρα α ὀδοὺς τοῦ
εἰρημένου τυμπανίου σημαίνει τῆς ὁδοῦ πήχεις νγ γʹ.
ὅταν ἄρα ἀρξάμενον τὸ ὀδοντωτὸν κινεῖσθαι τύμπανον
εὑρεθῇ κεκινημένον ὀδόντας ιε, σημαίνει ὁδὸν πηχῶν
ω, τουτέστι στάδια δύο. ἐπιγράψομεν οὖν ἐν μέσῳ τῷ
εἰρημένῳ ὀδοντωτῷ τυμπάνῳ πήχεις νγ γʹ· τὰ δὲ
αὐτὰ ἐπιλογισάμενοι καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν ὀδοντωτῶν
τυμπανίων ἐπιγράψομεν τοὺς ἀριθμούς· ὥστε ἑκάστου
αὐτῶν παραχθέντων τινῶν ὀδόντων ἐπιγνῶναι τὴν
ἐξανυσθεῖσαν ὁδόν. ἵνα δὲ μὴ, ὅταν βουλώμεθα ἐπι–
σκέψασθαι τὸ μῆκος τῆς ὁδοῦ, ἀνοίγοντες τὸ κιβωτά–
ριον ἐπισκοπῶμεν τοὺς ἑκάστου τυμπάνου ὀδόντας,
δείξομεν ὡς δυνατὸν διὰ τῆς ἑκάστου κιβωταρίου
ἐπιφανείας, γνωμονίων τινῶν περιαγομένων, εὑρίσκειν
τὸ τῆς ὁδοῦ μῆκος. τὰ μὲν γὰρ εἰρημένα ὠδοντωμένα
τυμπάνια κείσεται μὴ ψαύοντα τῶν πλευρῶν τοῦ κιβω–
ταρίου, οἱ δὲ ἄξονες αὐτῶν εἰς τὸ ἐκτὸς μέρος ὑπερ–
εχέτωσαν τῶν τοίχων· αἱ δ´ ὑπεροχαὶ τετράγωνοι
ἔστωσαν, προσειληφυῖαι μοιρογνωμόνια ἐν
τετραγώνοις τρήμασιν· ὥστε στρεφομένου τοῦ τυμ–
πάνου σὺν τῷ ἄξονι συστρέφεσθαι καὶ τὸ μοιρογνω–
μόνιον· οὗ δὴ περιαγόμενον τὸ ἄκρον κύκλον γράψει
ἐν τῇ ἑτέρᾳ πλευρᾷ τοῦ αὐτοῦ τοίχου, ὃν διελοῦμεν
εἰς τὸ αὐτὸ πλῆθος τῶν ὀδόντων τοῦ ἐντὸς τυμπανίου.
τὸ δὲ μοιρογνωμόνιον μεγέθει ἔστω τηλικοῦτο, ὥστε
μείζονα γράφειν κύκλον, πρὸς τὸ τὴν διαίρεσιν τῶν
ὀδόντων ἐν μείζοσι διαστήμασιν εἶναι· ἕξει δὲ ὁ γρα–
φόμενος κύκλος τὴν αὐτὴν ἐπιγραφὴν τῷ ἐντὸς τυμ–
πάνῳ· καὶ οὕτως διὰ τῆς ἐκτὸς ἐπιφανείας ἐπιθεω–
ρήσομεν τὸ μῆκος τῆς ἀνυσθείσης ὁδοῦ. ἐὰν δὲ μὴ
ᾖ δυνατὸν πάντα τὰ τυμπάνια μὴ ψαύειν τῶν τοίχων
τοῦ κιβωταρίου, διὰ τὸ ἐμποδίζεσθαι ὑπὸ ἀλλήλων, ἢ
διὰ τοὺς παρακειμένους κοχλίας, ἢ δι´ ἕτερόν τι,
ἀπο〈ς〉τήσομεν ἕκαστον αὐτῶν τοσοῦτον, ὥστε μηδὲν
ἐμποδὼν εἶναι.
Ἐπεὶ οὖν τῶν ὀδοντωτῶν τυμπάνων ἃ μὲν παράλ–
ληλα τῷ πυθμένι ἐστὶν, ἃ δ´ ὀρθά, καὶ τῶν γραφο–
μένων ἄρα κύκλων ὑπὸ τῶν μοιρογνωμονίων οἳ μὲν
ἐν τοῖς ὀρθοῖς τοίχοις ἔσονται τοῦ κιβωταρίου, οἳ δ´
ἐν τῷ ἐπιπώματι. δεήσει ἄρα διὰ τοῦτο, ἕνα τῶν
ὀρθῶν τοίχων τῶν μὴ ἐχόντων τοὺς κύκλους πῶμα
γενέσθαι, ἵνα τὸ ὡσανεὶ πῶμα τοῖχος ᾖ.
Ὅσοι μὲν οὖν τόποι βαδίζεσθαι δύνανται, τού–
των τὰ μήκη ἢ διὰ τῆς κατασκευασθείσης διόπτρας ἢ
τοῦ ῥηθέντος ὁδομέτρου εὑρίσκεται· ἐπεὶ δὲ εὔχρηστον
ὑπάρχει καὶ τὴν μεταξὺ δύο κλιμάτων ὁδὸν ἡλίκη ἐστὶν
ἐπίστασθαι, ἐμπιπτόντων εἰς αὐτὴν νήσων τε καὶ πελα–
γῶν καὶ, εἰ τύχοι, ἀβάτων τινῶν τόπων, ἀναγκαῖόν ἐστι
καὶ πρὸς τοῦτο μέθοδόν τινα ὑπάρχειν, ὅπως παντελῶς
εἴη ἡμῖν ἡ ἐκδεδομένη πραγματεία. δέον δὲ ἔστω, εἰ
τύχοι, τὴν μεταξὺ Ἀλεξανδρείας καὶ Ῥώμης ὁδὸν ἐκμε–
τρῆσαι τὴν ἐπ´ εὐθείας, τήν γε ἐπὶ κύκλου περιφερείας
μεγίστου τοῦ ἐν τῇ γῇ, προσομολογουμένου τοῦ ὅτι
περίμετρος τῆς γῆς σταδίων ἐστὶ μ<κε> καὶ ἔτι ͵β, ὡς ὁ
μάλιστα τῶν ἄλλων ἀκριβέστερον πεπραγματευμένος
Ἐρατοσθένης δείκνυσιν ἐν 〈τῷ〉 ἐπιγραφομένῳ περὶ
τῆς ἀναμετρήσεως τῆς γῆς. τετηρήσθω οὖν ἔν τε Ἀλε–
ξανδρείᾳ καὶ Ῥώμῃ 〈ἡ〉 αὐτὴ ἔκλειψις τῆς σελήνης·
εἰ μὲν γὰρ ἐν ταῖς ἀναγραφείσαις εὑρίσκεται, ταύτῃ
χρησόμεθα· εἰ δὲ οὔ, δυνατὸν ἔσται ἡμᾶς αὐτοὺς
τηρήσαντας εἰπεῖν διὰ τὸ τὰς τῆς σελήνης ἐκλείψεις
διὰ πενταμήνων καὶ ἑξαμήνων γίνεσθαι. ἔστω οὖν
εὑρημένη ἐν τοῖς εἰρημένοις κλίμασιν αὕτη 〈ἡ〉 ἔκλειψις,
ἐν Ἀλεξανδρείᾳ μὲν νυκτὸς ὥρας ε, ἐν Ῥώμῃ δὲ ἡ
αὐτὴ νυκτὸς ὥρας γ, δηλονότι τῇ αὐτῇ νυκτί. ἔστω
δὲ καὶ ἡ νύξ, τουτέστιν ὁ ἡμερήσιος κύκλος, καθ´ οὗ
φέρεται ὁ ἥλιος ἐν τῇ εἰρημένῃ νυκτί, ἀπέχων ἀπὸ
ἰσημερίας ἐαρινῆς, ὡς ἐπὶ τροπὰς χειμερινὰς, ἡμέρας
δέκα· καὶ καταγεγράφθω ἡμισφαίριον τὸ διὰ τῶν τρο–
πικῶν, εἰ μὲν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἐσμὲν, πρὸς τὸ ἐν Ἀλε–
ξανδρείᾳ, εἰ δὲ ἐν Ῥώμῃ, πρὸς τὸ ἐν Ῥώμῃ κλίμα.
ἔστω δὴ ἡμᾶς εἶναι ἐν Ἀλεξανδρείᾳ· καὶ ἐγκείσθω
κοῖλον ἡμισφαίριόν τι[η] διὰ τῶν τροπικῶν καταγράφειν
πρὸς τὸ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ κλίμα. καὶ ἔστω αὐτοῦ ὁ
περὶ τὸ χεῖλος κύκλος ὁ ΑΒΓΔ· μεσημβρινὸς δὲ ἐν
αὐτῷ ἔστω ὁ ΒΕΖΗ〈Δ〉· ἰσημερινὸς δὲ ὁ ΑΗΓ·
πόλος δὲ τῶν παραλλήλων ὁ Ε· τοῦ δὲ περὶ τὸ χεῖλος
τοῦ ἡμισφαιρίου πόλος ὁ Ζ. καὶ ἐντετάχθω ὁμοταγὴς
τῷ κύκλῳ τῷ καθ´ ὃν φέρεται ἐν τῇ εἰρημένῃ νυκτὶ
ὁ ἥλιος ὥρας πέμπτης, τότε μὲν ἀπέχων ἀπὸ ἰσημερίας
ἐαρινῆς καὶ ἐπὶ τροπὰς χειμερινὰς ἡμέρας ι, καὶ ἔστω
ὁ ΘΚΛ· καὶ διῃρήσθω ἡ ΘΚΔ περιφέρεια εἰς τὰς
ιβ· καὶ ἔστω τούτων ἡ πέμπτη ἡ ΘΜ, ἐπειδήπερ πέμ–
πτης ὥρας ἡ ἔκλειψις ἐτηρήθη ἐν Ἀλεξανδρείᾳ· ἔσται
ἄρα τὸ Μ ὁμοταγὲς τῷ πρὸς ὃ ἦν ὁ ἥλιος τῆς ἐκλεί–
ψεως γενομένης. καὶ γεγράφθω δὲ καὶ τὸ διὰ Ῥώμης
ἀνάλημμα, ἐν ᾧ ἐγγεγράφθω καὶ ὁ ἡμερήσιος κύκλος
ὁ ὁμοταγὴς τῷ ΘΚΛ. καὶ ὁρίζοντος μὲν διάμετρος ἡ
ΝΞ· γνώμων 〈δὲ〉 ὁ ΟΠ· ἡ δὲ τοῦ ἡμερησίου διά–
μετρος ἡ ΡΣ· δίορον δὲ ἡ ΤΥ. καὶ οἵων ἐστὶν ἡ
ΥΦΣ περιφέρεια ἡμερησίων ὡρῶν ϛ, τοιούτων ὡρῶν
ἡ ΥΦ γ, ἐπειδήπερ ἡ τήρησις ἐν Ῥώμῃ γεγένηται
ὥρας γ καὶ τῇ ΥΦ περιφερείᾳ ὁμοία κείσθω ἡ ΜΧ.
τὸ ἄρα Χ σημεῖον πρὸς τῷ ὁρίζοντι τῷ διὰ Ῥώμης.
ἔστω δὲ καὶ ἄξων ἐν τῷ ἀναλήμματι ὁ ΨΩ, καὶ τῇ
ΥΦΣ περιφερείᾳ ὁμοία κείσθω ἡ ΧΚϛ· ἔσται δὴ τὸ
ϛ ἐπὶ τοῦ μεσημβρινοῦ τοῦ διὰ Ῥώμης· ἀλλὰ καὶ τὸ
Ε πόλος τῶν παραλλήλων· γεγράφθω διὰ τῶν Ε, ϛ
μέγιστος κύκλος ὁ Εϛ· τοῦτο δὴ ἔσται ὁ εἰρημένος
διὰ Ῥώμης μεσημβρινός. καὶ τῇ ΞΩ περιφερείᾳ ὁμοία
κείσθω ἡ 〈͵Α͵Β,〉 ἀπὸ δὲ τοῦ ϛ͵Α τετραγώνου κείσθω
ἡ ͵Α͵ΒΖ· τὸ ἄρα ͵Β σημεῖον ἔσται τοῦ διὰ Ῥώμης
ὁρίζοντος πόλος, ἀλλὰ καὶ τὸ Ζ τοῦ δι´ Ἀλεξανδρείας.
γεγράφθω οὖν διὰ τῶν ͵Β, Ζ, μεγίστου κύκλου περι–
φέρεια ἡ ͵ΒΖ, καὶ ἐξητάσθω πόσων γίνεται μοιρῶν
πρὸς τὸν ΑΒΓΔ κύκλον· εὑρήσθω, εἰ τύχοι, μοιρῶν
κ. ἔσται οὖν ἡ ἀπολαμβανομένη ἐν τῇ γῇ μεταξὺ
Ῥώμης καὶ Ἀλεξανδρείας μοιρῶν κ, οἵων ἐς〈τὶν〉 καὶ ὁ
μέγας κύκλος μοιρῶν τξ. ἔχει δὲ ἡ μία μοῖρα τῶν ἐν τῇ
γῇ σταδίους ψ, εἴ γε ὅλη 〈ἡ〉 περίμετρός ἐστι μ<κε> καὶ ͵β.
αἱ ἄρα κ μοῖραι γίνονται εἰς μ<α> ͵δ. τοσούτους δὴ στα–
δίους ἀποφανούμεθα καὶ τὸ τῆς εἰρημένης ὁδοῦ μῆκος.
ἐὰν δὲ τὸ ͵Α σημεῖον ὑπερπίπτῃ τοῦ 〈.........〉
τῆς ὑπερπιπτούσης περιφερείας ἣν θήσομεν τὴν Γ,
καὶ ἔσται τὸ Β τε διάμετρον τῷ ὑπερπίπτοντι σημείῳ.
πάλιν οὖν τετραγώνου θέντες τὴν ΣΒ ἕξομεν τὸ Β
σημεῖον.
Τῇ δοθείσῃ δυνάμει τὸ δοθὲν βάρος κινῆσαι
διὰ τυμπάνων ὀδοντωτῶν παραθέσεως. κατεσκευάσθω
πῆγμα καθάπερ γλωσσόκομον· εἰς τοὺς μακροὺς καὶ
παραλλήλους τοίχους διακείσθωσαν ἄξονες παράλληλοι
ἑαυτοῖς, ἐν διαστήμασι κείμενοι ὥστε τὰ συμφυῆ αὐτοῖς
ὀδοντωτὰ τύμπανα παρακεῖσθαι καὶ συμπεπλέχθαι ἀλλή–
λοις, καθὰ μέλλομεν δηλοῦν. ἔστω τὸ εἰρημένον γλωσ–
σόκομον τὸ ΑΒΓΔ, ἐν ᾧ ἄξων ἔστω διακείμενος, ὡς
εἴρηται, καὶ δυνάμενος εὐλύτως στρέφεσθαι, ὁ ΕΖ.
τούτῳ δὲ συμφυὲς ἔστω τύμπανον ὠδοντωμένον τὸ
ΗΘ ἔχον τὴν διάμετρον, εἰ τύχοι, πενταπλασίονα
〈τῆς〉 τοῦ ΕΖ ἄξονος διαμέτρου. καὶ ἵνα ἐπὶ παρα–
δείγματος τὴν κατασκευὴν ποιησώμεθα, ἔστω τὸ μὲν
ἀγόμενον βάρος ταλάντων χιλίων, ἡ δὲ κινοῦσα δύνα–
μις ἔστω ταλάντων ε, τουτέστιν ὁ κινῶν ἄνθρωπος ἢ
παιδάριον, ὥστε δύνασθαι καθ´ ἑαυτὸν ἄνευ μηχανῆς
ἕλκειν τάλαντα ε. οὐκοῦν ἐὰν τὰ ἐκ τοῦ φορτίου ἐκ–
δεδεμένα ὅπλα διά τινος 〈ὀπῆς οὔσης〉 ἐν τῷ ΑΒ τοίχῳ
ἐπειληθῇ περὶ τὸν ΕΖ ἄξονα 〈.....〉 κατειλούμενα τὰ
ἐκ τοῦ φορτίου ὅπλα κινήσει τὸ βάρος· ἵνα δὲ κινηθῇ
τὸ ΗΘ τύμπανον, 〈δεῖ δυνά〉μει ὑπάρχειν πλέον ταλάν–
των διακοσίων, διὰ τὸ τὴν διάμετρον τοῦ τυμπάνου
τῆς διαμέτρου τοῦ ἄξονος, ὡς ὑπεθέμεθα, πενταπλῆν
〈εἶναι〉· ταῦτα γὰρ ἀπεδείχθη ἐν ταῖς τῶν ε δυνάμεων
ἀποδείξεσιν. ἀλλ´ 〈......〉 ἔχομεν τί τὴν δύναμιν ταλάν–
των διακοσίων, ἀλλὰ πέντε. γεγονέτω οὖν ἕτερος ἄξων
〈παράλληλος〉 διακείμενος τῷ ΕΖ, ὁ ΚΛ, ἔχων συμφυὲς
τύμπανον ὠδοντωμένον τὸ ΜΝ. ὀδοντῶδες δὲ καὶ τὸ
ΗΘ τύμπανον, ὥστε ἐναρμόζειν ταῖς ὀδοντώσεσι τοῦ
ΜΝ τυμπάνου. τῷ δὲ αὐτῷ ἄξονι τῷ ΚΛ συμφυὲς
τύμπανον τὸ Ξ〈Ο〉, ἔχον ὁμοίως τὴν διάμετρον πεντα–
πλασίονα τῆς τοῦ ΜΝ τυμπάνου διαμέτρου. διὰ δὴ
τοῦτο δεήσει τὸν βουλόμενον κινεῖν διὰ τοῦ ΞΟ τυμ–
πάνου τὸ βάρος ἔχειν δύναμιν ταλάντων μ, ἐπειδήπερ
τῶν σ ταλάντων τὸ πέμπτον ἐστὶ τάλαντα μ. πάλιν
οὖν παρακείσθω 〈τῷ ΞΟ τυμπάνῳ ὠδοντωμένῳ〉 τύμ–
πανον ὀδοντωθὲν ἕτερον 〈τὸ ΠΡ, καὶ ἔστω τῷ〉 τυμ–
πάνῳ ὠδοντωμένῳ τῷ ΠΡ συμφυὲς ἕτερον συμφυὲς
ἔχον ὁμοίως πενταπλῆν τὴν διάμετρον τῆς ΠΡ τυμ–
πάνου διαμέτρου· ἡ δὲ ἀ〈νάλογος ἔσται δύναμις〉 τοῦ
ΣΤ τυμπάνου ἡ ἔχουσα τὸ βάρος ταλάντων η· ἄλλ´
ἡ ὑπάρχουσα ἡμῖν δύναμις δέδοται ταλάντων ε. ὁμοίως
ἕτερον παρακείσθω τύμπανον ὠδοντωμένον τὸ ΥΦ τῷ
ΣΤ ὀδοντωθέντι· τοῦδε τοῦ ΥΦ τυμπάνου 〈τῷ〉 ἄξονι
συμφυὲς ἔστω τύμπανον τὸ ΧΨ ὠδοντωμένον, οὗ ἡ
διάμετρος πρὸς τὴν τοῦ ΥΦ τυμπάνου διάμετρον
λόγον ἐχέτω, ὃν τὰ ὀκτὼ τάλαντα πρὸς τὰ τῆς δοθείσης
δυνάμεως τάλαντα ε. καὶ τούτων κατασκευασθέντων,
ἐὰν ἐπινοήσωμεν τὸ ΑΒΓΔ 〈γλωσσόκομον〉 μετέωρον
κείμενον, καὶ ἐκ μὲν τοῦ ΕΖ ἄξονος τὸ βάρος ἐξάψωμεν,
ἐκ δὲ τοῦ ΧΨ τυμπάνου τὴν ἕλκουσαν δύναμιν, οὐδο–
πότερον αὐτῶν κατενεχθήσεται, εὐλύτως στρεφομένων
τῶν ἀξόνων, καὶ τῆς τῶν τυμπάνων παραθέσεως καλῶς
ἁρμο〈ζού〉σης, ἀλλ´ ὥσπερ ζυγοῦ τινὸς ἰσορροπήσει ἡ
δύναμις τῷ βάρει. ἐὰν δὲ ἑνὶ αὐτῶν προσθῶμεν
ὀλίγον ἕτερον βάρος, καταρρέψει καὶ ἐνεχθήσεται ἐφ´
ὃ προσετέθη βάρος, ὥστε ἐὰν ἓν τῶν ε ταλάντων
δυνάμει 〈.......〉 εἰ τύχοι μ〈ν〉αϊαῖον προστεθῇ βάρος,
κατακρατήσει καὶ ἐπισπάσεται τὸ βάρος. ἀντὶ τῆς
προσθέσεως τούτῳ δὲ παρακείσθω κοχλίας ἔχων τὴν
ἕλικα ἁρμοστὴν τοῖς ὀδοῦσι τοῦ τυμπάνου, στρεφόμενος
εὐλύτως περὶ τόρμους ἐνόντας ἐν τρήμασι στρογγύλοις,
ὧν ὁ μὲν ἕτερος ὑπερεχέτω εἰς τὸ ἐκτὸς μέρος τοῦ
γλωσσοκόμου κατὰ τὸν ΓΔ 〈τοῖχον τὸν παρακείμενον〉
τῷ κοχλίᾳ· ἡ ἄρα ὑπεροχὴ τετραγωνισθεῖσα λαβέτω
χειρολάβην τὴν ϟϛ, δι´ ἧς ἐπιλαμβανόμενός τις
καὶ ἐπιστρέφων ἐπιστρέψει τὸν κοχλίαν καὶ τὸ ΧΨ
τύμπανον, ὥστε καὶ τὸ ΥΦ συμφυὲς αὐτῷ. διὰ δὲ
τοῦτο καὶ τὸ παρακείμενον τὸ ΣΤ ἐπιστραφήσεται,
καὶ τὸ συμφυὲς αὐτῷ τὸ ΠΡ, καὶ τὸ τούτῳ παρα–
κείμενον τὸ ΞΟ, καὶ τὸ τούτῳ συμφυὲς τὸ ΜΝ, καὶ
τὸ τούτῳ παρακείμενον τὸ ΗΘ, ὥστε καὶ ὁ τούτῳ
συμφυὴς ἄξων ὁ ΕΖ, περὶ ὃν ἐπειλούμενα τὰ ἐκ τοῦ
φορτίου ὅπλα κινήσει τὸ βάρος. ὅτι γὰρ κινήσει, πρό–
δηλον ἐκ τοῦ προστεθῆναι ἑτέρᾳ δυνάμει 〈τὴν〉 τῆς
χειρολάβης, ἥτις περιγράφει κύκλον τῆς τοῦ κοχλίου
περιμέτρου μείζονα· ἀπεδείχθη γὰρ ὅτι οἱ μείζονες
κύκλοι τῶν ἐλασσόνων κατακρατοῦσιν, ὅταν περὶ τὸ
αὐτὸ κέντρον κυλίωνται.
Ἔστω κοχλίας ἐπί τινων στηματίων κινούμενος
ὁ ΑΒ, ᾧ συμφυὲς ἔστω τύμπανον τὸ Δ ὀδόντων 〈πα〉.
τούτῳ δὲ συμφυὲς ἔστω 〈τύμπανον τὸ Ε〉 ὀδόντων
〈θ〉. καὶ τούτῳ παράλληλον ἔστω τὸ Ζ ὀδόντων ρ·
συμφυὲς δὲ ἔστω αὐτῷ τὸ Η, ὀδόντων ιη. παρακείσθω
δὲ τὸ Θ ὀδόντων οβ. ὁμοίως δὲ συμφυὲς ἔστω αὐτῷ
τὸ Κ ὀδόντων ιη. ὁμοίως δὲ τὸ Λ ὀδόντων ρ· πρὸς
ᾧ ἕτερον ὁμοίως ὀδόντων λ, ἀφ´ οὗ μοιρογνωμόνιον
ἔστω [τὸ] δηλοῦν τὸ πλῆθος τῶν σταδίων. κατεσκευάσθω
δὲ τροχὸς πτερωτὸς ὁ Μ, τὴν περίμετρον ἔχων τὴν
ὑπὸ τῶν πτερῶν 〈...〉 πάς〈ς〉ων, τετορνευμένος, ἰσοχρό–
νιος ὢν τῇ νηΐ. 〈...〉 σὺν τῷδε καὶ τοῦ αὐτοῦ ἐκφυρο–
μένῳ, ἄξονι τούτῳ τῷ τροχῷ προσειλήφθω ὁδοῦ·
ἐᾶν δυνάμενος ἐν μιᾷ ἀποκαταστάσει τοῦ Μ ἕνα
ὀδόντα τοῦ Δ πίπτειν. δῆλον οὖν ὅτι τῆς νεὼς ρ
μίλια πορευθείσης τὸ Λ τύμπανον μίαν ἀποκατάστασιν
ἕξει· ὥστε ἐὰν μὲν εν τις κύκλος περὶ τὸ κέντρον τοῦ
Λ διαιρεθῇ εἰς ρ, τὸ μοιρογνωμόνιον τὸ συμφυὲς τῷ
Λ, φερόμενον ἐπὶ τοῦ εἰρημένου κύκλου, δηλώσει τὸ
καθ´ ἕκαστον κίνημα τῆς κινήσεως.

Κείμενα

Hellenica World - Scientific Library