ART

 

EVENTS

 

.

ΕλλάδαΕλλάδα

Περιφέρεια: Πελοπόννησος
Νομός: Αρκαδίας

Νομός ΑρκαδίαςΔήμος Φαλαισίας

-- Δήμος Φαλαισίας --

Το Δυρράχιο βρίσκεται από τα αρχαία χρόνια, από την κάθοδο των Δωριέων όπως αναφέρουν οι ιστορικοί, «σκαρφαλωμένο» σε υψόμετρο 840 μ., στο Αρκαδικό τμήμα του Ταΰγετου, στα όρια των Νομών Αρκαδίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας. Προσεγγίζεται εύκολα οδικά από τη Μεγαλόπολη και την Καλαμάτα από όπου απέχει 36 και 34 χιλιόμετρα αντίστοιχα . Ιστορικά τεκμήρια που πιστοποιούν την ύπαρξή του και τη συμμετοχή του στα ιστορικής σημασίας γεγονότα στο πέρασμα των αιώνων αποτελούν, μεταξύ άλλων, άρθρο του Λεξικού του Βυζαντίου με τίτλο «Δυρράχιο», από τον 5ο μ.Χ. αιώνα, από τον Χρυσόβουλλο του Ανδρονίκου του Παλαιολόγου, του γέροντα, προς τον Μητροπολίτη Μονεμβασίας, με τον τίτλο «Δυρράχιο, πόλις αρχαία, ούτω καλουμένη», κατά τον 14ο αιώνα και κατά τον 15ο αιώνα από τον Γεώργιο Φρατζή ή Σφρατζή. Από κτιτορική επιγραφή της Μονής Ρεκίτσας το 1714 και από γράμμα της Μητρόπολης Μονεμβασίας που αναφέρεται στον επίσκοπο Δυρραχίου 1718 και 1742. . Το 1776 γίνεται έδρα του μεγαλοφυούς, γενναίου και οργανωτικού Ζαχαριά του Μπαρμιτσιώτη, που ξεκίνησε με τη μάχη (και νίκη) της Ρεκίτσας και έμεινε πέντε χρόνια στο Δυρράχιο-Ξεροβούνα, ο οποίος στη συνέχεια μετέφερε την έδρα του στη Mπαρμίτσα του Πάρνωνα. Με το Σαμπάζικο, Νιχώρι, Λεπτίνι, ΄Ακοβο (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης), Πολιανή (Παπαφλέσας), Τουρκολέϊκα (Νικηταράς), Γιαννέϊκα, γίνεται κέντρο κλεφτουριάς και πολεμικής προπαρασκευής της Αναστάσεως του γένους, ενώ η Ρεκίτσα παραμένει το πνευματικό κέντρο της εποχής. Από τη Ρεκίτσα εξορμά ο Παπαφλέσσας και γίνεται ο μπουρλιοτέρης των ψυχών. Το 1818 γίνεται έδρα μυήσεως της Φιλικής Εταιρείας και συστηματικότερης πολεμικής προπαρασκευής. Για το Δυρράχιο ιθύνουσα προσωπικότητα είναι ο Παναγιώτης Κεφάλας, τα αδέλφια του και ο Παπατούρτας. Ο Παναγιώτης Κεφάλας γίνεται το σύμβολο της άλωσης της Τριπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 και θυσιάζεται στη μάχη στο Μανιάκι. Στις διάφορες μάχες κατά την επανάσταση του 1821 οι Δυρραχίτες συμμετέχουν με τόλμη και παλικαριά και αργότερα κατά την ειρηνική περίοδο δουλεύουν σκληρά για τη πρόοδο του Δυρραχίου.

Το ειδικό επάγγελμα των Δυρραχιτών του «μυλωνά» που οφείλεται στους νερόμυλους του Δυρραχίου ακμάζει και οι Δυρραχίτες μυλωνάδες κυριαρχούν στους μύλους Μεγαλουπόλεως, Μεσσηνίας, Λακωνίας και παρουσιάζουν μεγάλη οικονομική ακμή, από το 1850 μέχρι το 1920. Από το 1896 αρχίζει η μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Αθήνα και στην Καλαμάτα με συνέπεια την ελάττωση του πληθυσμού. Το 1834 μετά την απελευθέρωση γίνεται χωριστός Δήμος, σαν κάποια ανaγνώριση της αρχαίας και νέας φήμης και σπουδαιότητας του και της Θυσίας του Π. Κεφάλα. Το Δυρράχιο προσέφερε στους εθνικούς αγώνες πολλούς αξιωματικούς και οπλίτες και είχε θύματα στους πολέμους του 1897, 1912, 1918 και 1940. Κατά την Γερμανική κατοχή το Δυρράχιο υπήρξε κέντρο εθνικής Αντίστασης, και υπέστει πολλά δεινά από τους κατακτητές και τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου του 1947. Μετά την απελευθέρωση άρχισε η ανασυγκρότηση του τόπου. Το 1951 ήταν η εποχή δραστηριότητας και ενεργειών των απανταχού Δυρραχιτών υπέρ του χωριού. Οι Διοικητικές μεταβολές που επεβλήθησαν από το 1912 μέχρι σήμερα, συστήνουν στις 24/8/1912 την Κοινότητα Δυρραχίου με έδρα τον οικισμό Δυρράχιο. Στην νέα Κοινότητα προσαρτάται και ο οικισμός Νεοχωρίου Φαλαισίας, ο οποίος στη συνέχεια στις 19/4/1930 αποσπάται από την Κοινότητα Δυρραχίου και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Νεοχωρίου Φαλαισίας. Το Δυρράχιο αποτελεί, από τις 4/12/1997 με την εφαρμογή του σχεδίου «Καποδίστριας» ένα από τα 28 Δημοτικά Διαμερίσματα του Δήμου Φαλαισίας, με μόνιμο πληθυσμό, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού 2001, 167 κατοίκους (221, σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού 1991) Το Δυρράχιο που κατά γενική ομολογία είναι απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς είναι εξαπλωμένο σε τέσσερις κύριες συνοικίες, χωρισμένες από ρέματα και ενωμένες με δρόμους και γεφύρια. Οι συνοικίες αυτές ονοματίζονται από το όνομα των οικογενειών που συγκεντρωμένες μένουν σε αυτές, όπως Κεφαλαίϊκα, Μουτσουλαίϊκα, Μαυροειδαίϊκα. Η τέταρτη συνοικία, ο Λίθαρος, που βρίσκεται και η κεντρική πλατεία του Δυρραχίου, πήρε το όνομά της από ένα μεγάλο λιθάρι που βρισκότανε εκεί. Από το λιθάρι αυτό κτίστηκαν παλαιότερα το σπίτι του Τσενονικολή καθώς και το σχολείο του Δυρραχίου (1925), κτίσμα στολίδι για το χωριό. Το σχολείο αυτό κάποτε έσφυζε από ζωή, όπως εξάλλου και το ίδιο το χωριό, το Δυρράχιο, αλλά τώρα στέκει εκεί έρημο χωρίς την παρουσία των μικρών μαθητών του, οι οποίοι μεγάλοι πια βρίσκονται διασκορπισμένοι στην Ελλάδα, στην Αμερική και σε άλλα σημεία του Πλανήτη. Το Δυρράχιο, ως αγαπημένη γη, κατακλύζεται κάθε καλοκαίρι από τα ξενιτεμένα «παιδιά» του, του εσωτερικού και του εξωτερικού. Οι φυσικές καλλονές του χωριού, όπως τα έλατα, τα τρεχούμενα νερά, οι χείμαρροι, τα ποτάμια μαζί με τους νερόμυλους, τα γεφύρια και τα ξωκλήσια του, σε συνδυασμό με τις θύμισες και την προσμονή των εκεί συγγενών, αποτελούν τον πόλο έλξης των καλοκαιρινών επισκεπτών.

Πηγή

www.dyrrachitikanea.gr

Γεωγραφία της Ελλάδας

Γεωγραφία της Ελλάδας : Αλφαβητικός κατάλογος

Α - Β - Γ - Δ - Ε - Ζ - Η - Θ - Ι - Κ - Λ - Μ -
Ν - Ξ - Ο - Π - Ρ - Σ - Τ - Υ - Φ - Χ - Ψ - Ω

Χώρες της Ευρώπης

Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία

Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν

1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License