ART

 

Γεγονότα, Hμερολόγιο

Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (Ludwig van Beethoven, προφορά στα γερμανικά: Λούντβικ φαν Μπεϊτχόφεν[28], Βόννη, βαπτίστηκε 17 Δεκεμβρίου 1770 — Βιέννη, 26 Μαρτίου 1827) ήταν Γερμανός συνθέτης και πιανίστας.

Beethovensmall

Αποτέλεσε μία από τις κεντρικότερες μορφές της κλασικής μουσικής και συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στους ευρύτερα αποδεκτούς συνθέτες όλων των μουσικών περιόδων και τους πλέον γνωστούς όλων των εποχών. Ο Μπετόβεν αν και ανήκει περισσότερο στην κλασική περίοδο, συνδέθηκε με το κίνημα του ρομαντισμού που ακολούθησε και τα τελευταία του έργα διακρίνονται από έντονα ρομαντικά στοιχεία. Οι συμφωνίες και τα κοντσέρτα για πιάνο που συνέθεσε αποτελούν τα πιο δημοφιλή έργα του. Αναγνωρίζεται ως μια από τις μουσικές ιδιοφυΐες και από πολλούς αναγνωρίζεται ως η μεγαλύτερη, παράδειγμα και μέτρο σύγκρισης για όλους τους μεταγενέστερους συνθέτες.

Η ζωή του
Πορτραίτο του Μπετόβεν σε πίνακα του Waldmüller (1804).

Ο Μπετόβεν γεννήθηκε στη Βόννη το 1770. Η ακριβής ημερομηνία γέννησης του δεν είναι γνωστή, βαφτίστηκε όμως στις 17 Δεκεμβρίου. Καταγόταν από μουσική οικογένεια, αν και κανένας από τους προγόνους του δεν διακρίθηκε στη σύνθεση. Ο παππούς του ήταν φλαμανδικής καταγωγής και διευθυντής χορωδίας στην Αυλή του Πρίγκηπα Εκλέκτορα της Κολωνίας στη Βόννη. Ο πατέρας του, Γιόχαν βαν Μπετόβεν[29], εργάστηκε ως επαγγελματίας τενόρος στην ίδια χορωδία ενώ παρέδιδε και μαθήματα πιάνου και τραγουδιού. Παράλληλα αποτέλεσε τον πρώτο δάσκαλο μουσικής του Λούντβιχ, ωστόσο η σχέση τους ήταν μάλλον κακή, καθώς ο πατέρας του τον καταπίεζε διαρκώς και προσπαθούσε να τον εκμεταλλευτεί παρουσιάζοντας τον ως παιδί θαύμα, όπως ήταν ο Μότσαρτ. Αργότερα, ο Κρίστιαν Νέεφε (Christian Neefe) ανέλαβε το έργο της μουσικής του εκπαίδευσης.

Fac-simile of Beethoven's Hand-writing. Published by Henry Colburn 13 Great Marlborough Street 1841

Σε ηλικία 12 ετών δημοσιεύτηκε η πρώτη του σύνθεση και ο Νέεφε δήλωσε πως επρόκειτο για τον νέο Μότσαρτ. Ο Μπετόβεν συνέχισε να συνθέτει έργα ενώ συγχρόνως άρχισε να εργάζεται ως οργανίστας στην Αυλή. Το 1787 μια ξαφνική αρρώστια της μητέρας του, στερεί τη δυνατότητα από τον νεαρό Μπετόβεν να μεταβεί στη Βιέννη προκειμένου να κάνει μαθήματα με τον Μότσαρτ. Λίγο αργότερα όμως, το 1792, ο Γιόζεφ Χάυντν, κανόνισε να πάει τελικά στη Βιέννη για να αναλάβει τη διδασκαλία του. Η εκπαίδευσή του στο πλευρό του Χάυντν διήρκεσε συνολικά δύο χρόνια. Επιπλέον σπούδασε αντίστιξη για ένα χρόνο με τον Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπέργκερ και φωνητική σύνθεση με τον Αντόνιο Σαλιέρι (Antonio Salieri). Σταδιακά, άρχισε να αναγνωρίζεται η αξία του, αρχικά ως πιανίστας αλλά αργότερα και ως συνθέτης. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των συνθετών της εποχής, ο Μπετόβεν δεν ανήκε στην Αυλή ούτε εργάστηκε για την εκκλησία, αλλά διατήρησε την ανεξαρτησία του ως συνθέτης. Κατόρθωνε να συντηρείται είτε με έσοδα από τις δημόσιες συναυλίες του, είτε παράγοντας και έργα κατά παραγγελία. Την πρώτη δημιουργική του περίοδο κατάφερε να καθιερωθεί στη Βιέννη χάρη στην σημαντική υποστήριξη του αριστοκρατικού κύκλου της Αυστρίας, της Βοημίας και της Ουγγαρίας.

Ένα από τα σημαντικότερα και το πιο τραγικό γεγονός της ζωής του Μπετόβεν αποτέλεσε η κώφωσή του. Άρχισε να χάνει την ακοή του σταδιακά από την ηλικία των 26 ετών, το 1796 (κατά άλλους αρχίζει λίγα χρόνια αργότερα) και, περίπου το 1820, θεωρείται πως ήταν ολοκληρωτικά κωφός. Το γεγονός αυτό προκαλούσε μεγάλη θλίψη στον Μπετόβεν, η οποία αποτυπώνεται και σε γράμμα του προς τους αδελφούς του, το 1802, με την παράκληση να διαβαστεί μετά το θάνατό του, γνωστό και ως Διαθήκη του Heiligenstadt. Παρά την απώλεια της ακοής του, έγραψε μουσική μέχρι το τέλος της ζωής του. Η υγεία του Μπετόβεν ήταν γενικά κακή και το 1826 επιδεινώθηκε δραστικά, γεγονός που οδήγησε και στο θάνατο του τον επόμενο χρόνο.

Στην κηδεία του Μπετόβεν που έγινε στις 29 Μαρτίου ο Φραντς Σούμπερτ ήταν ένας από τους 36 λαμπαδηφόρους.
Μουσικό έργο

Κύριο λήμμα: Κατάλογος συνθέσεων του Μπετόβεν

Χειρόγραφη παρτιτούρα του Μπετόβεν (Σονάτα op. 109)

Το έργο του Μπετόβεν διακρίνεται κυρίως σε τρεις χρονικές περιόδους. Η πρώτη αρχίζει από τις πρώτες δημιουργίες του μέχρι το 1802 που δημιουργεί τελικά ένα προσωπικό ύφος. Η δεύτερη περίοδος διαρκεί περίπου μέχρι το 1816 και ο Μπετόβεν είναι ήδη ένας αναγνωρισμένος συνθέτης. Η τελευταία περίοδος διακρίνεται από την παρουσία του ρομαντικού στοιχείου στις συνθέσεις του.


Πρώτη περίοδος

Τις πρώτες σονάτες που συνέθεσε, ο Μπετόβεν τις αφιέρωσε στον Χάυντν, που αποτέλεσε και τον σημαντικότερο δάσκαλό του. Οι σονάτες αυτές χαρακτηρίζονται και από μεγάλες ομοιότητες με αντίστοιχες συνθέσεις του Χάυντν. Η σημαντικότερη ίσως από αυτές είναι η "Παθητική" (op. 13). Άλλες εμφανείς επιδράσεις είναι ο Μότσαρτ, ο Μούτσιο Κλεμέντι (Muzio Clementi) και ο Γιαν Ντούσεκ (Jan Dussek). Τον Απρίλιο του 1800 ο Μπετόβεν παρουσίασε την 1η Συμφωνία και δύο χρόνια αργότερα την 2η Συμφωνία. Η πρώτη ακολουθεί περισσότερο τα κλασικά πρότυπα, ενώ η δεύτερη χαρακτηρίζεται από περισσότερες καινοτομίες, κυρίως ως προς τη δομή της. Τα πρώτα έργα του Μπετόβεν διακρίνονται γενικά από συχνές εναλλαγές στη δυναμική και έντονες αντιθέσεις ή εξάρσεις. Στην πρώτη περίοδο ανήκουν επιπλέον τα έξι πρώτα κουαρτέτα εγχόρδων (op. 18) και τα δύο πρώτα κοντσέρτα για πιάνο.


Δεύτερη περίοδος

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης δημιουργικής περιόδου του, ο Μπετόβεν έχει αναγνωριστεί σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη ως συνθέτης και πιανίστας. Παράλληλα αναπτύσσει ένα περισσότερο προσωπικό ύφος το οποίο χαρακτηρίζεται συχνά ως "ηρωικό". Η περίοδος αυτή ξεκινά με την 3η Συμφωνία (ή Ηρωική Συμφωνία), η οποία είναι πολύ μεγάλη σε διαστάσεις για τα πρότυπα της εποχής και χαρακτηρίζεται από αρκετές παρεκτροπές από την κλασική δομή των συμφωνιών. Το δεύτερο μέρος (Πένθιμο Εμβατήριο) έχει εμβατηριακό χαρακτήρα και θεωρείται αναφορά στην Γαλλική Επανάσταση. Αφιερώθηκε αρχικά στον Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη.
Μενου

Την ίδια περίοδο ο Μπετόβεν συνθέτει και την μοναδική του όπερα Φιντέλιο. Κεντρικός χαρακτήρας της είναι η Λεονόρα, η οποία μεταμφιεσμένη σε άνδρα σώζει τον σύζυγο της από τη φυλακή. Η όπερα παραπέμπει επίσης στην Γαλλική Επανάσταση, με την Λεονόρα να ενσαρκώνει τα ιδανικά της. Η πρώτη παράσταση της όπερας δόθηκε το 1805 αλλά ακολούθησαν άλλες δύο εκδοχές της, το 1806 και το 1814.

Την περίοδο 1806 - 1808, ο Μπετόβεν ολοκλήρωσε την 4η, την 5η και την 6η Συμφωνία (ή Ποιμενική), ενώ το 1812 γράφτηκε η 7η και η 8η Συμφωνία. Στην δεύτερη περίοδο του Μπετόβεν ανήκουν ακόμα τα τρία τελευταία κοντσέρτα για πιάνο, το μοναδικό κοντσέρτο για βιολί, πέντε κουαρτέτα εγχόρδων (7-11) και έξι επιπλέον σονάτες για πιάνο στις οποίες περιλαμβάνεται η σονάτα Waldstein και η Appassionata.


Τρίτη περίοδος

Το 1816, το προχωρημένο στάδιο απώλειας ακοής του Μπετόβεν, αναγκάζει τον συνθέτη να αποσυρθεί σε μεγάλο βαθμό από πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις. Οι συνθέσεις αυτής της περιόδου είναι μεγαλοπρεπείς, με μεγαλύτερο πνευματικό βάθος, ενώ η δομή τους θεωρείται γενικά πιο αφηρημένη και ασαφής. Στα τελευταία έργα του, ο Μπετόβεν χρησιμοποίησε επίσης πολύ συχνά το στοιχείο των παραλλαγών. Οι παραλλαγές Diabelli θεωρούνται από τα σημαντικότερα έργα αυτού του είδους και αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για αρκετά έργα της ρομαντικής περιόδου. Η τρίτη δημιουργική περίοδος χαρακτηρίζεται από την ολοκλήρωση της 9ης Συμφωνίας, η οποία παρουσιάστηκε δημόσια τον Μάιο του 1824. Αναφέρεται πως ο Μπετόβεν, που φαινομενικά διηύθυνε το έργο, δεν ήταν σε θέση να ακούσει τα χειροκροτήματα του πλήθους και χρειάστηκε να τον στρέψει προς το κοινό για υπόκλιση μία από τις σολίστ. Στην ένατη συμφωνία υπάρχει ένα στοιχείο καινοτομίας που είναι η χρήση χορωδίας και τεσσάρων μονωδών στην μελοποίηση του ποιήματος Ωδή στη Χαρά του Σίλερ (Shiller). Θεωρείται ως σήμερα ένα από τα αριστουργήματα στην ιστορία της μουσικής αν και, σε ορισμένα σημεία, ο συνθέτης έχει (πιθανόν λόγω της κώφωσής του) γράψει για ορισμένα όργανα (όπως το κόρνο) νότες που δεν τις διαθέτουν. Άλλα έργα που ανήκουν στην τελευταία περίοδο δημιουργίας του Μπετόβεν είναι τα τελευταία έξι κουαρτέτα εγχόρδων, οι τελευταίες έξι σονάτες για πιάνο καθώς και η Missa Solemnis (Επίσημη Λειτουργία), έργο θρησκευτικής αντιστικτικής μουσικής.


Βιβλιογραφία

Life of Beethoven, Anton Schindler

Richard Wagner: Beethoven: Μία συμβολή στη φιλοσοφία της μουσικής, μετάφρ. Ιωάννης Φούλιας, εισαγωγή-επιμ. Μ. Τσέτσος, εκδ. «Νεφέλη», Αθήνα 2013
Ηλίας Χρυσοχοϊδης, "Ludwig van Beethoven: Klaviersonate op. 27, nr 2 (Πρώτο Μέρος) – Μια Ερμηνευτική Ανάλυση", Μουσικοτροπίες 3/1995, 40–45.
Ηλίας Χρυσοχοϊδης (μετάφρ.), Barry Cooper, "Beethoven’s Place in Music History", The Beethoven Compendium: A Guide to Beethoven’s life and music, ed. by Barry Cooper et al. (London: Thames and Hudson, 1991), Mousikotropies 2/1994, 41–43.

Δείτε επίσης

Κατάλογος των συνθετών κλασσικής μουσικής

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

All About Beethoven
Ludwig van Beethoven: A Musical Titan, άρθρο (αγγλικά)
Οι Σονάτες για Πιάνο (midi)
Διαθήκη Heiligenstadt (αγγλικά)
Piano Society.com - Beethoven, σύντομη βιογραφία και ηχογραφήσεις (Ανακτήθηκε 1 Μαΐου 2011) (Αγγλικά)
Beethoven Website, περιέχει τη βιογραφία, το έργο, χρονολογίο και φωτογραφίες του Μπετόβεν. (Αγγλικά)
CBC News:, πρόσφατη ανάλυση για τον προσδιορισμό των αιτίων θανάτου του Μπετόβεν (Αγγλικά)
Piano Sonatas n. 22, 27 MP3 Creative Commons Recording
βαν Μπετόβεν Λούντβιχ βαν Μπετόβεν στο DMOZ

Παραπομπές

«Беетговенъ» (Ρωσικά)
«Бетховен, Людвиг» (Ρωσικά)
«Ludwig van Beethoven». SNAC. w6fn14dt.
(Αγγλικά) Internet Broadway Database. 11364. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
«Wired». (Αγγλικά) Wired. Condé Nast. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2018.
International Music Score Library Project. Category:Beethoven,_Ludwig_van. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
«Беетговенъ» (Ρωσικά)
Arrey von Dommer: «Beethoven, Ludwig van» (Γερμανικά) 1875. σελ. 251–268.
«Бетховен, Людвиг» (Ρωσικά)
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb138912954. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
«Беетговенъ» (Ρωσικά)
Arrey von Dommer: «Beethoven, Ludwig van» (Γερμανικά) 1875. σελ. 251–268.
RKDartists. 448562. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
books.google.ca/books?id=YRc4AAAAQBAJ&pg=PT203.
books.google.ca/books?id=v0597Beh43EC&pg=PA363.
(Αγγλικά) Find A Grave. 72. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) Find A Grave. 9528924. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Itaú Cultural: (Πορτογαλικά) Enciclopédia Itaú Cultural. Itaú Cultural. Σάο Πάολο. pessoa410210/beethoven. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-85-7979-060-7.
(Αγγλικά) Discogs. 95544. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Γαλλικά) Babelio. 181806. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
filmportal.de. b268457638ca4a63b7d83d26d8f0c169. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
www.crisismagazine.com/2016/beethoven-catholic-church.
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb138912954. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
www.britannica.com/biography/Ludwig-van-Beethoven.
Η σωστή προφορά του ονοματεπωνύμου του μεγάλου αυτού συνθέτη είναι Λούντβικ φαν Μπεϊτχόφεν όμως στη γλώσσα μας επικράτησε η προφορά Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.

Σωστή προφορά στα Γερμανικά Γιόχαν φαν Μπεϊτχόφεν.

Πρώτη Βιεννέζικη Σχολή

Γιόζεφ Χάυντν Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ Λούντβιχ βαν Μπετόβεν Φραντς Σούμπερτ

Ρομαντισμός
18ος αιώνας - 19ος αιώνας
Ρομαντική μουσική

Μπετόβεν Παγκανίνι Σούμπερτ Μπερλιόζ Μέντελσον Σοπέν Σούμαν Λιστ Βάγκνερ Βέρντι Μπραμς Τσαϊκόφσκι Η Ομάδα των Πέντε Ντβόρζακ Γκριγκ Αλμπενίθ Μπιζέ Πουτσίνι Ραβέλ Σιμπέλιους Γκλίνκα Γκέρσουιν

Ρομαντική λογοτεχνία
Μπλέηκ Μπερνς Μπάυρον Κόλριτζ Γκαίτε Ουγκώ Κητς Λαμαρτίνος Λεοπάρντι Λέρμοντοφ Μιτσκίεβιτς Νερβάλ Νοβάλις Πούσκιν Σέλλεϋ Σλοβάτσκι Γουόρντσγουορθ
Εικαστικές τέχνες και αρχιτεκτονική
Ιβάν Αϊβαζόφσκι Ουίλλιαμ Μπλέηκ Τεοντόρ Σασεριώ Καρλ Μπριουλόφ Τζον Κόνσταμπλ Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό Ευγένιος Ντελακρουά Πιερ-Ζαν Νταβίντ ντ' Ανζέ Τεοντόρ Ζερικώ Γιόχαν Χάινριχ Φίσλι Αν-Λουί Ζιροντέ-Τριοζόν Φραντσέσκο Άγιετς Τζον Μάρτιν Φρανσουά Ρυντ Αντουάν Βιέρτς Ουίλλιαμ Τέρνερ Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ Νεογοτθική Αρχιτεκτονική Φρανσίσκο Γκόγια Τόμας Κόουλ Σχολή του ποταμού Χάντσον Εμάνουελ Λετζ Κίνηση των Ναζαρηνών Σάμουελ Πάλμερ
Ρομαντική διανόηση
Βοημιανισμός Ρομαντικός εθνικισμός

Γερμανοί

Εγκυκλοπαίδεια Γερμανίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

 HellenicaWorld News