.
Ο Πέτρος Β' ήταν Βασιλιάς της Κύπρου από το 1369 μέχρι το θάνατο του, το 1382.
Γεννήθηκε το 1354 κι ήταν γιος του βασιλιά της Κύπρου Πέτρου Α' (1359-1369) και της βασίλισσας Ελεονόρας της Αραγωνίας. Διαδέχτηκε στο θρόνο τον πατέρα του, ο οποίος είχε δολοφονηθεί το Γενάρη του 1369.
Ο Πέτρος Β' νυμφεύτηκε τη Βαλεντίνα Βισκόντι, η οποία ήταν ανιψιά του Μπερναμπώ, δούκα του Μιλάνου. Πριν από το γάμο αυτό, στον Πέτρο έγινε η πρόταση να νυμφευτεί μια κόρη του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Ιωάννη Ε' Παλαιολόγου. Η πρόταση αυτή απορρίφτηκε για πολιτικούς λόγους, αφού οι Λατίνοι δεν ευνοούσαν γάμο του Πέτρου με μια Ελληνίδα πριγκίπισσα. Η δικαιολογία όμως που είχε δοθεί στους απεσταλμένους του Παλαιολόγου ήταν ότι ο βασιλιάς ήταν απασχολημένος με τους κινδύνους που απειλούσαν την Κύπρο εξαιτίας της εισβολής των Γενουατών στο νησί.
Η περίοδος της βασιλείας του Πέτρου Β' χαρακτηρίζεται από παρακμή σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη περίοδο της βασιλείας του πατέρα του. Όταν βασίλευε ο Πέτρος Β', απωλέσθηκαν οι κυπριακές κτήσεις του Πέτρου Α' στη Μικρά Ασία. Ακόμη περισσότερο, η Κύπρος δέχτηκε την καταστροφική εισβολή των Γενουατών το 1373-1374, η οποία κατέληξε σε κατάληψη και κατακράτηση της Αμμοχώστου, του σημαντικότερου λιμανιού, το οποίο από τότε άρχισε να παρακμάζει. Επίσης σημαντική φθορά υπέστησαν η πρωτεύουσα Λευκωσία, η Κερύνεια, η Λεμεσός και η Πάφος.
Στέψη του Πέτρου και κλήση της Ελεονώρας προς τους Γενουάτες
Ο Πέτρος Β' ανακηρύχτηκε βασιλιάς της Κύπρου αμέσως μετά τη δολοφονία του πατέρα του στη Λευκωσία το Γενάρη του 1369. Επειδή όμως ήταν τότε ακόμη ανήλικος (15 μόλις χρόνων), την εξουσία ανέλαβε ως αντιβασιλιάς ο θείος του Ιωάννης, πρίγκιπας της Αντιόχειας, αδελφός του Πέτρου Α', ο οποίος κυβέρνησε μέχρι την ενηλικίωσή του. Ωστόσο, ο Ιωάννης αντιμετώπισε σοβαρές αντιδράσεις, ιδίως από τη βασίλισσα Ελεονόρα, που τον θεωρούσε ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του συζύγου της. Επιθυμώντας την εκδίκηση, η Ελεονόρα ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από την Ευρώπη. Στις μυστικές της εκκλήσεις προς διάφορες κατευθύνσεις, ανταποκρίθηκαν τελικά οι Γενουάτες, οι οποίοι είδαν την όλη υπόθεση ως ευκαιρία επέμβασής τους στο βασίλειο της Κύπρου.
Αφορμή για επέμβαση των Γενουατών στην Κύπρο
Την αφορμή για επέμβαση στην Κύπρο βρήκαν οι Γενουάτες μετά την ενηλικίωση του Πέτρος Β', ο οποίος στέφτηκε βασιλιάς της Κύπρου στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας στη Λευκωσία στις 12 Ιανουαρίου 1371. Στις 12 Οκτωβρίου 1372, ο Πέτρος Β' στέφτηκε στην Αμμόχωστο βασιλιάς των Ιεροσολύμων και κατά τη διάρκεια της τελετής σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια. Πρωταγωνιστές των επεισοδίων ήταν οι Βενετοί και οι Γενουάτες της Αμμοχώστου. Σύμφωνα με το έθιμο, οι αρχηγοί των δυο αυτών παροικιών της Αμμοχώστου κρατούσαν, κατά την τελετή της στέψης, τιμητικά, τα χαλινάρια του βασιλικού αλόγου. Τα επεισόδια άρχισαν εξαιτίας φιλονικίας για το ποιοι θα κρατούσαν το δεξιό και ποιοι το αριστερό χαλινάρι και συνεχίστηκαν κι επεκτάθηκαν το βράδυ στο εορταστικό δείπνο και στη συνέχεια στους δρόμους της Αμμοχώστου, όπου Βενετοί και Γενουάτες συγκρούστηκαν ένοπλα, με πολλά θύματα και ζημιές.
Για τα αιματηρά επεισόδια η ευθύνη επιρρίφτηκε στους Γενουάτες εμπόρους της Αμμοχώστου, από τους οποίους πολλοί συνελήφθησαν. Οι εκπρόσωποι των Γενουατών κατάγγειλαν τότε στη Γένουα τις διώξεις που υπέστησαν κι οι αρχές της πόλης θεώρησαν πως βρέθηκε η ευκαιρία για επέμβαση στην Κύπρο. Έτσι, οργάνωσαν μια εκστρατευτική δύναμη που χρηματοδοτήθηκε από πλούσιους Γενουάτες. Επικεφαλής του εκστρατευτικού αυτού σώματος τοποθετήθηκε ο Πέτρος ντε Κάμπο Φρεγκόσο, αδελφός του δόγη της Γένουας.
Επίθεση των Γενουατών
Ο Πέτρος και οι σύμβουλοί του στην Κύπρο έκριναν ότι χρειάζονταν πίσω στο νησί κάθε διαθέσιμη στρατιωτική δύναμη, προκειμένου ν' αντιμετωπίσουν τους Γενουάτες. Έτσι, παρέδωσαν την Αττάλεια της Μικράς Ασίας στον εμίρη Τεκέ, από τον οποίο την είχε κυριεύσει ο Πέτρος Α', αφού σύναψαν συνθήκη μαζί του, κι απέσυραν απ' εκεί τις δυνάμεις τους.
Της αντίστασης κατά των Γενουατών δεν ηγήθηκε ο νεαρός βασιλιάς Πέτρος Β', αλλά οι δύο θείοι του, Ιωάννης και Ιάκωβος, ο οποίος κατείχε τότε το αξίωμα του κοντοσταύλη της Κύπρου, ήταν δηλαδή ο αρχηγός του στρατού. Αντίθετα, ο νεαρός βασιλιάς, που βρισκόταν μαζί με τη μητέρα του Ελεονόρα στην Αμμόχωστο, το μόνο που κατόρθωσε ήταν να απολέσει την σημαντική αυτή πόλη-λιμάνι και να συλληφθεί μάλιστα ο ίδιος αιχμάλωτος.
Η Αμμόχωστος, που ήταν άριστα οχυρωμένη, καταλήφθηκε από τους Γενουάτες το 1373 όχι με έφοδο, αλλά με τέχνασμα. Συγκεκριμένα, είχε επιτραπεί η είσοδος Γενουατών στην πόλη δήθεν για διαπραγματεύσεις και η είσοδός τους αυτή αποδείχτηκε μοιραία για την πόλη.
Αιχμαλωσία και συμφωνία με Γενουάτες
Ο Πέτρος Β' κρατήθηκε αιχμάλωτος των Γενουατών, όπως κρατήθηκε και η μητέρα του Ελεονόρα. Οι Γενουάτες επιτέθηκαν και κατά της Λεμεσού και κατά της Πάφου, ενώ μπήκαν και στην πρωτεύουσα, Λευκωσία. Οι δύο θείοι του βασιλιά, Ιωάννης και Ιάκωβος, πετυχημένα αντιστάθηκαν στους Γενουάτες από το κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνος και από την πόλη της Κερύνειας.
Τελικά, τον επόμενο χρόνο (1374), ο Πέτρος εξαναγκάστηκε να έρθει σε μια ταπεινωτική συμφωνία με τους Γενουάτες, η οποία μεταξύ άλλων πρόβλεπε: παραμονή της Αμμοχώστου κάτω από γενουατική κατοχή, καταβολή υπέρογκων αποζημιώσεων στους Γενουάτες και αποστολή ομήρων στη Γένουα σαν εγγύηση, παράδοση της Κερύνειας και αναχώρηση του Ιακώβου εκτός Κύπρου. Ο Ιάκωβος υπάκουσε κι εγκατέλειψε την Κερύνεια, φεύγοντας όμως για την Ευρώπη συνελήφθη από τους Γενουάτες και στάλθηκε κι αυτός αιχμάλωτος στη Γένουα. Απ' εκεί επέστρεψε πλέον μετά το θάνατο του Πέτρου Β', όταν εκλέχτηκε βασιλιάς της Κύπρου.
Ελεονόρα και Πέτρος, υπόλοιπο της βασιλείας του
Η όλη επιχείρηση των Γενουατών στην Κύπρο τους απέφερε σημαντικά οφέλη. Ωστόσο, πριν αναχωρήσουν, φρόντισαν να εκτελέσουν εκείνους που είχαν ανάμειξη στη δολοφονία του βασιλιά Πέτρου Α', εκπληρώνοντας την αρχική υπόσχεση προς τη βασίλισσα Ελεονόρα. Η τελευταία, λίγο μετά το τέλος του πολέμου με τους Γενουάτες, οργάνωσε και πέτυχε και τη δολοφονία του πρίγκιπα Ιωάννη, καθώς, όπως προαναφέρθηκε, τον θεωρούσε ηθικό αυτουργό για το θάνατο του συζύγου της.
Τελικά, η δυναμική Ελεονόρα ήρθε σε σύγκρουση και με τη Βαλεντίνα Βισκόντι, μετά το γάμο της τελευταίας με το γιο της, ενώ συνεχώς αναμιγνυόταν και σε άλλες πολλές υποθέσεις και σκάνδαλα. Έτσι, κάποτε ο Πέτρος Β' αποφάσισε να διώξει τη μητέρα του από την Κύπρο. Παρά τις σφοδρές της διαμαρτυρίες, η Ελεονόρα στάλθηκε πίσω στην Ισπανία το Σεπτέμβρη του 1378.
Ο Πέτρος Β' είχε διαπραγματευτεί και πετύχει τη σύναψη ειρήνης με το σουλτάνο της Αιγύπτου. Είχε επίσης κτίσει και βελτιώσει οχυρώσεις της Λευκωσίας. Έκτισε εξάλλου τη βασιλική έπαυλη στο χωριό Ποταμιά, που καταστράφηκε από τους Μαμελούκους το 1426, κι άλλα έργα. Όπως κι ο πατέρας του, έκοψε κι αυτός δικά του παρόμοια νομίσματα.
Με τη Βαλεντίνα Βισκόντι απέκτησε μια κόρη, η οποία όμως δεν έζησε, με αποτέλεσμα μετά τον πρόωρο θάνατό του στις 3 Οκτωβρίου του 1382, σε ηλικία 28 μόλις χρόνων, να κληρονομήσει το θρόνο της Κύπρου ο Ιάκωβος Α' (1382-1398), αδελφός του πατέρα του.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
