Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1942 στο Απλαουέ του Μπενίν[1] Είναι κάτοχος Ντοκτορά στις Νομικές Επιστήμες, από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού (1967) και την ίδια χρονιά αποφοίτησε από την Εθνική Γαλλική Εισαγγελική Σχολή. Ως νομικός, εργάστηκε στο Κοτονού, συνελήφθη και φυλακίστηκε όμως όταν το 1975 συμφώνησε να υπερασπιστεί έναν αντιφρονούντα του καθεστώτος επί ηγεσίας του Ματιέ Κερέκου.

Απόδραση και εξορία

Στις 5 Μαρτίου του 1975 δραπέτευσε από τη φυλακή και έφυγε στην εξορία. Λίγο αργότερα καταδικάστηκε σε θάνατο. [2] Πήγε στο Παρίσι, στη συνέχεια στο Ντακάρ της Σενεγάλης, όπου δίδαξε Νομικά και τελικά στη Λιμπρβίλ της Γκαμπόν, όπου ασχολήθηκε ξανά με το νομικό επάγγελμα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Γκαμπόν, γνωρίστηκε με τον Πρόεδρο Ομάρ Μπόνγκο, ο οποίος τον ενθάρρυνε να επιστρέψει στο Μπενίν.

Πολιτική καριέρα

Έπειτα από τη χορήγηση αμνηστίας στους πολιτικούς κρατουμένους, ο Ουνγκμπετζί επέστρεψε με αεροπλάνο και συνοδεία που του έδωσε ο Μπόνγκο, το Δεκέμβριο του 1989. Το Φεβρουάριο του 1990 έλαβε μέρος στην Εθνική Συνδιάσκεψη, η οποία είχε αποτέλεσμα να γίνει πολυκομματική δημοκρατία η χώρα. Ο Κερέκου τον ευνόησε για το αξίωμα του πρωθυπουργού της συνδιάσκεψης, ωστόσο ευνοήθηκε περισσότερο από τους αντιπροσώπους ο Νισεφόρ Σογκλό, ο οποίος και εξελέγη στο πρωθυπουργικό αξίωμα.[3][4]

Το Μάρτιο του 1990 ίδρυσε το Κόμμα για τη Δημοκρατική Ανανέωση και στις αρχές του 1991 εξελέγη πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Την ίδια χρονιά, το Μάρτιο, κατήλθε στις προεδρικές εκλογές για πρώτη φορά, ως υποψήφιος, και έλαβε την πέμπτη θέση με 4,54% των ψήφων.[5] Από το 1991 ως το 1995 υπηρέτησε στο αξίωμα του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης.[6]

Έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών την άνοιξη του 1995, το κόμμα του Ουνγκμπετζί, PRD, μαζί με άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης κέρδισαν τις περισσότερες έδρες στην Εθνοσυνέλευση, με αποτέλεσμα να επανεκλεγεί ο ίδιος πρόεδρός της.[7] Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 1996 ήρθε τρίτος με 19,71% των ψήφων και υποστήριξε τον Κερέκου στον τελικό γύρο.[8] Τότε διορίστηκε πρωθυπουργός (το αξίωμα επαναθεσμοθετήθηκε) από τον Κερέκου τον Απρίλιο του 1996,[9], υπηρετώντας επί δύο χρόνια. Στις 8 Μαΐου του 1998 ο Ουνγκμπετζί παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία μαζί με άλλους τρεις υπουργούς της κυβέρνησης που προέρχονταν από το PRD και η θέση του πρωθυπουργού καταργήθηκε, με το διορισμό της επόμενης κυβέρνησης, στις 14 Μαΐου.[10] Έπειτα, η Αντιπολίτευση και το PRD κέρδισαν τις βουλευτικές εκλογές του 1999 και ο Ουνγκμπετζί έγινε ξανά πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Στις 29 Απριλίου νίκησε τον υποψήφιο που ευνοήθηκε από τον Κερέκου, τονν Μπρούνο Αμουσού, με 45 ψήφους έναντι 38 για τον αντίπαλό του. Παρέμεινε στο αξίωμα ως το 2003. Το 2001 εξελέγη επίσης ως ένας εκ των προέδρων της Ενιαίας Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης των χωρών Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού και της ΕΕ (ACP-EU).[11]

Το Μάρτιο του 2001 ήρθε τρίτος στις προεδρικές εκλογές με 12,62% των ψήφων. Επικαλούμενος νοθεία, δε συμμετείχε στο δεύτερο γύρο ο δεύτερος του πρώτου γύρου, Νισεφόρ Σογκλό και ο Ουνγκμπετζί τον ακολούθησε. Ο υποψήφιος που είχε έρθει 4ος, Μπρούνο Αμουσού, ηττήθηκε με μικρή διαφορά στον τελικό γύροr[12]. Στις βουλευτικές εκλογές του 2003 ο Ουνγκμπετζί επανεξελέγη στο αξίωμα του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης.

Το 2006 κατήλθε υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές και μάλιστα θεωρούνταν επικρατέστερος να κερδίσει, εξαιτίας συνταγματικής τροποποίησης, που απέκλειε από τις εκλογές τους πρώην προέδρους, Κερέκου και Νισεφόρ Σογκλό. Στον πρώτο γύρο, ο οποίος διεξήχθη στις 5 Μαρτίου, ήρθε δεύτερος , με ποσοστό περίπου 24% των ψήφων, έναντι του Γιαγί Μπονί, ο οποίος έλαβε γύρω στο 35%. Οι δυο τους αναμετρήθηκαν στον τελικό γύρο, στις 19 Μαρτίου, όπου επικράτησε ο Μπονί με περίπου 75% των ψήφων. Το Μάρτιο του 2007 , έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, ο Ουνγκμπετζί επανεξελέγη πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης[13] .

Δήμαρχος

Ο Ουνγκμπετζί εξελέγη δήμαρχος της συμπρωτεύουσας της χώρας του, Κοτονού, στις 13 Φεβρουαρίου του 2003, από το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης.[14] Τον Ιούνιο του 2003 παραιτήθηκε από το αξίωμα.[15]

Έργα

Μέλος της Ακαδημίας ("Académie des Sciences d’Outre Mer"), ο Ουνγκμπετζί έγραψε βιβλίο, το 2005, στο οποίο παρουσιάζει το πολιτικό του όραμα για το Μπενίν και για την Αφρική, με τίτλο "Il n’y a de richesse que d’hommes" (εκδόσεις l'Archipel).

Σημειώσεις και παραπομπές

1. ↑ Ο Houngbédji στον ιστότοπο της Εθνοσυνέλευσης του Μπενίν, bj.refer.org (Γαλλικά).
2. ↑ Adrien Houngbédji, Il n'y a de richesse que d'hommes (Γαλλικά)
3. ↑ Jennifer C. Seely, "African Transitions to Democracy: Bargaining among Social Groups".
4. ↑ Chris Allen, "'Goodbye to All That': The Short and Sad Story of Socialism in Benin", in Marxism's Retreat from Africa, ed. Arnold Hughes, page 71.
5. ↑ Elections in Benin, African Elections Database.
6. ↑ "Profiles of front-runners in presidential race", IRIN, 3 Μαρτίου 2006.
7. ↑ Benin, Year in Review: 1995, Britannica.com.
8. ↑ Samuel Decalo, "Benin: First of the New Democracies", in Political Reform in Francophone Africa (1997), page 61, note 21.
9. ↑ "Apr 1996 - Acceptance of defeat by Soglo - New government", Keesing's Record of World Events, Volume 42, April, 1996 Benin, Page 41031.
10. ↑ Benin, Year in Review: 1998, Britannica.com.
11. ↑ ACP-EU – σελίδα για τον Houngbédji.
12. ↑ "Benin 'day of mourning'", BBC.co.uk, 6 Απριλίου 2001.
13. ↑ "Proclamation des résultats des élections législatives du 31 mars 2007", BeninInfo.com (Γαλλικά).
14. ↑ "Ex-president elected mayor of Cotonou", IRIN, 17 Φεβρουαρίου 2003.
15. ↑ "Porto-Novo mayor resigns", Panapress, 12 Ιουνίου 2003.